Όλοι το σκεφτήκαμε. Αν ο Χριστοδούλου έπαιζε 50-50 κόντρα στο Αποέλ, αν ο Βασίλης Δημητρίου έπαιζε 50-50 κόντρα στον Απόλλωνα. Για να μην εστιάσουμε αποκλειστικά στα διαιτητικά (είναι και πολλά), αν δεν γκελάραμε με Αγία Νάπα, αν κερδίζαμε το Αποέλ στα δυο παιχνίδια που το πατήσαμε μες το λαιμό αλλά τελείωσαν 1-1. Στο τέλος της ημέρας, έχουμε την εντύπωση πως το μόνο ΑΝ που έπρεπε να σκεφτόμαστε είναι “Αν το πιστεύαμε πιο γρήγορα”.
Δεν το λέμε για να μπει ο πήχης ψηλά και να μπει πίεση. Το λέμε γιατί αν το πιστεύαμε, θα φροντίζαμε να μην υπάρχουν μπλακ άουτ με υποδεέστερες ομάδες. Θα φροντίζαμε το παρασκήνιο να μας σέβεται και να μην μας συμπεριφέρεται σαν σε ομάδα δεύτερης διαλογής. Θα σπρώχναμε περισσότερο τους εαυτούς μας, όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν γιατί δεν θα βλέπαμε την αποτυχία σαν επιλογή.
Πού θέλουμε να καταλήξουμε. Έχουμε την καλύτερη ομάδα; Μάλλον ναι. Θα κατακτήσουμε το πρωτάθλημα; Σίγουρα όχι. Τα πρωταθλήματα του ΑΝ δεν μένουν στην ιστορία. Για αυτό ας προσπαθήσουμε του χρόνου να δημιουργήσουμε τέτοιες συνθήκες που τα πάντα να κρίνονται από τη δική μας απόδοση.
