Αφού καήκαμε με το χυλό, φυσάμε και το γιαούρτι. Τα τελευταία χρόνια, η ΟΜΟΝΟΙΑ έμοιαζε με το γιοφύρι της Άρτας. Πρώτα έκτιζε, μετά χαλούσε. Δεν είναι τυχαίο που δυσκολεύεσαι να θυμηθείς ποιος παίκτης είναι πιο παλιός στο ρόστερ, αφού όλοι φαντάζουν καινούριοι. Η μοναδική χρονιά που οι σαρωτικές αλλαγές ήταν δικαιολογημένες, ήταν η περσινή. Πλέον όμως υπάρχει ο κορμός και ο κόσμος θέλει να τον δει επιτέλους να διατηρείται.
Η φυγή του Λεάντρο Μαρκολίνι, η αλήθεια είναι πως έχει φέρει μια κάποια ανησυχία. Όχι μόνο για την αξία του, αλλά κυρίως για το φόβο μην ακολουθήσουν άλλοι. Εκεί που η ΟΜΟΝΟΙΑ έφτασε να παίζει μπάλα δηλαδή, να πρέπει να ψάξει ξανά για νέους πρωταγωνιστές. Τα πλεονεκτήματα της διατήρησης ενός κορμού είναι πολλά, αναφέρουμε απλά την ομοιογένεια.
Τα μηνύματα που παίρνουμε, είναι πως πρόθεση του τεχνικού τημ είναι να κάνει λίγες και καλές μεταγραφές. Προς αυτή τη κατεύθυνση, τις επόμενες μέρες Ασσίς και Μαργκάσα θα υπογράψουν νέα συμβόλαια, αφού οι πληροφορίες τους θέλουν κοντά σε συμφωνία. Ελπίζουμε η ΟΜΟΝΟΙΑ να μείνει πιστή στις διακηρύξεις της και να μπούμε μια φορά στη χρονιά έτοιμοι.
