Ένας Αποελίστας διαιτητής, που μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της καριέρας του έκανε ότι μπορούσε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της ομάδας του, φεύγει επειδή τον παραίτησαν και επιχειρεί να το κάνει με ένδοξο τρόπο. Επιχειρεί να μας πείσει πως φεύγει για λόγους εφθιξίας, επιχειρεί να μας πείσει πως τα εγκλήματα που έκανε σε όλη την βοηθούμενη από τη σχέση του με τον Κούμα καριέρα, ήταν ανθρώπινα λάθη.
Δεν φτάνει που του δίνουν βήμα τα ΜΜΕ για να παίξει με τη νοημοσύνη του μέσου φιλάθλου, δεν βλέπουμε ένα να του πει τα πράγματα όπως είναι. Δεν είδαμε ένα μέσο να του πει μην ασχοληθείς ξανά με μπάλα, να του πει πως ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΒΑΣΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ, δεν βλέπουμε κανένα να του λέει πως είναι ντροπή που έκανε ότι έκανε.
Στην Κύπρο δυστυχώς, έχουμε την τάση να αγιοποιούμε όποιον πεθάνει ή όποιο φεύγει. Κάπως έτσι οι μεγαλύτεροι προδότες τιμούνται σαν ήρωες και οι μεγαλύτεροι καραγκιόζηδες κυκλοφορούν ανάμεσα μας με τσέπες γεμάτες σαν να μην τρέχει τίποτα.
