Περίμενε πως σε αυτό το Copa America θα ήταν η ευκαιρία του να λάμψει, να οδηγήσει την εθνική ομάδα της χώρας του στην “Γη της Επαγγελίας” και να απομακρύνει τους εφιάλτες που τον στοίχειωναν από το Μουντιάλ της Βραζιλίας όμως μερικές φορές τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα σχεδιάζουμε και έτσι συνέβη και στον Λιονέλ Μέσι.
Ναι μεν η Αργεντινή είχε το καλύτερο ρόστερ από όλες τις αποστολές που βρέθηκαν στη Χιλή και ήταν το φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου μετά και τον αποκλεισμό της Βραζιλιάς και της Ουρουουάης από τα προημιτελικά όμως το φινάλε βρήκε τόσο την “αλμπισελέστε” όσο και τον Μέσι να απογοητεύουν και να απογοητεύονται.
Παράλληλα επανέφερε τις αγαπημένες ποδοσφαιρικές συζητήσεις κάποιων με την σύγκριση Μαραντόνα-Μέσι που βρίσκει πάντα χαμένο τον δεύτερο από τη στιγμή που δεν έχει πάρει μεγάλο τίτλο με την “αλμπισελέστε” (μόνο ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008).
Δεν είναι πάντως ο μοναδικός που έχει σαρώσει τους τίτλους σε συλλογικό επίπεδο και έχει μείνει στον… άσο όσον αφορά σε εθνικό επίπεδο και η Daily Mail φρόντισε να το υπενθυμίσει σε αρκετό κόσμο, παρουσιάζοντας 10 εξίσου σπουδαίες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες που δεν έχουν κατακτήσει κάτι με τη φανέλα της εθνικής τους ομάδας.
Από τον Κρόιφ και τον Πούτσκας μέχρι τον Μπάτζο και τον… Κριστιάνο Ρονάλντο. Δείτε τους:
Γιόχαν Κρόιφ – Ολλανδία (1966-1977: 48 συμμετοχές, 33 γκολ)
Σε συλλογικό επίπεδο κατέκτησε τον έναν τίτλο μετά τον άλλο σε Άγιαξ, Μπαρτσελόνα και Φέγενορντ, με τον τελικό απολογισμό να είναι 10 τίτλοι σε Eredivisie και La Liga και τρία ευρωπαϊκά τρόπαια. Σε εθνικό επίπεδο όμως έμεινε στο μηδέν καθώς το καλύτερο που μπόρεσε ήταν να είναι φιναλίστ με την Ολλανδία στον τελικό του Μουντιάλ του 1974 (ήττα με 2-1 από τη διοργανώτρια Γερμανία) και να πάρει την τρίτη θέση στο Euro ’76.
Φέρεντς Πούσκας – Ουγγαρία (1945-1955: 85 συμμετοχές, 84 γκολ) & Ισπανία (1961-1962: 4 συμμετοχές, 0 γκολ)
Ο Φέρεντς Πούσκας ήταν ο ορισμός της λέξης “πολυβόλο” καθώς με τη φανέλα της εθνικής Ουγγαρίας έπαιξε 85 ματς και σκόραρε 84 φορές! Όπως και ο Μέσι έτσι και αυτός κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες (1952), όμως παρότι οι Μαγιάροι ήταν ανίκητοι για τέσσερα ολόκληρα χρόνια απέτυχε να πάρει κάποιο μεγάλο τρόπαιο. Στον τελικό του Μουντιάλ του 1954 ο Πούσκας άνοιξε το σκορ κόντρα στη Γερμανία όμως το 2-0 της Ουγγαρίας έγινε 3-2 για τους Γερμανούς στο περίφημο “θαύμα της Βέρνης” και ο διεθνής τίτλος δεν προστέθηκε ποτέ στη συλλογή του.
Εουσέμπιο – Πορτογαλία: (1961-1973: 64 συμμετοχές, 41 γκολ)
Πήρε 11 τίτλους και ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο με τη Μπενφίκα όμως η μεγαλύτερη εθνική διάκριση για τον κάτοχο της Χρυσής Μπάλας του 1965 ήταν η τρίτη θέση με την εθνική Πορτογαλίας στο Μουντιάλ του 1966 που έγινε στην Αγγλία. Η Πορτογαλία δεν ήταν τόσο δυνατή εκείνη την εποχή και ο “μαύρος πάνθηρας” ήταν καταδικασμένος να μην πάρει κάποιον μεγάλο τίτλο σε εθνικό επίπεδο.
Ζίκο – Βραζιλία (1976-1986: 71 συμμετοχές, 48 γκολ)
Κατά πολλούς ήταν ο πιο χαρισματικός Βραζιλιάνος της γενιάς του (τέλη δεκαετίας ’70 και αρχές δεκαετίας ’80) όμως το βιογραφικό του είναι ημιτελές. Το 1978 η Βραζιλία έμεινε στην 3η θέση του Μουντιάλ, το 1982 την σταμάτησε ο Πάολο Ρόσι ενώ το 1986 σταμάτησε στα προημιτελικά χάνοντας στα πέναλτι από τη Γαλλία.
Πάολο Μαλντίνι – Ιταλία (1988-2002: 126 συμμετοχές, 7 γκολ)
Κέρδισε 7 πρωταθλήματα και 5 Κύπελλα Πρωταθλητριών με τη Μίλαν, όμως με την εθνική Ιταλίας δεν μπόρεσε να σηκώσει κάποιον τίτλο, παρότι έφτασε τόσο κοντά πολλές φορές. Το 1994 ήταν φιναλίστ στον τελικό του Μουντιάλ και το 2000 φιναλίστ στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, το 1990 η Ιταλία τερμάτισε 3η στο Μουντιάλ και το 1988 έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Euro στη Γερμανία.
Ρομπέρτο Μπάτζο – Ιταλία (1988-2004: 56 συμμετοχές, 27 γκολ)
Ένας ακόμα θρυλικός Ιταλός άσος, ο οποίος πήρε από το χεράκι την Ιταλία στο Μουντιάλ του 1994 και με τα γκολ του κόντρα σε Νιγηρία, Ισπανία και Βουλγαρία (τερμάτισε κορυφαίος σκόρερ του τουρνουά) την έφτασε μέχρι τον μεγάλο τελικό. Εκεί όμως η “σκουάντρα ατζούρα” απέτυχε να πάρει το τρόπαιο στα πέναλτι κόντρα στη Βραζιλία, με τον “θεϊκό κοτσιδάκια” να αστοχεί μάλιστα στη ρωσική ρουλέτα. Εντυπωσιακό είναι επίσης το γεγονός πως αν και σταμάτησε από την εθνική Ιταλίας έχοντας 56 συμμετοχές δεν έπαιξε ποτέ σε τελική φάση Euro.
Μίχαελ Μπάλακ – Γερμανία (1999-2010: 98 συμμετοχές, 42 γκολ)
O Καν ήταν ο φύλακας-άγγελος της εστίας της Γερμανίας στο Μουντιάλ του 2002 όμως εκείνος που κατάφερε με τα κρίσιμα γκολ του να την σπρώξει μέχρι τοντελικό ήταν ο Μίκαελ Μπάλακ. Ίσως τα “πάντσερ” να είχαν καλύτερη τύχη με τον ίδιο να δηλώνει “παρών” κόντρα στη Βραζιλία, ωστόσο μία κάρτα που αντίκρυσε στον ημιτελικό με τη Νότια Κορέα τον έθεσε νοκ-άουτ από το μεγάλο ραντεβού. Διακρίθηκε σε Λεβερκούζεν, Μπάγερν και Τσέλσι, δεν πήρε όμως κάποιον τίτλο που θα μπορούσε με την εθνική ομάδα της χώρας του.
Πολ Γκασκόιν – Αγγλία (1988-1998: 57 συμμετοχές, 10 γκολ)
Ντέιβιντ Μπέκαμ, Στίβεν Τζέραρντ, Φρανκ Λάμπαρντ και Πολ Σκόουλς δεν πήραν τίτλο με την Αγγλία όμως πριν από αυτούς ένας ακόμα που μπορεί να αισθάνεται “αδικημένος” από την ιστορία είναι ο Πολ Γκασκόιν που παρά το ταλέντο του δεν κατέκτησε κάποιο τρόπαιο με τα “λιοντάρια. Στο Μουντιάλ του 1990 περιορίστηκε στην 4η θέση ενώ το 1996 το ποδόσφαιρο γύρισε σπίτι του (το “Football is coming home” ήταν το τραγούδι που συνόδευε το Euro εκείνου του καλοκαιριού) αλλά η Αγγλία δεν τα κατάφερε μπροστά στο κοινό της αφού αποκλείστηκε στα ημιτελικά από τη Γερμανία, στα πέναλτι.
Μίκαελ Λάουντρουπ – Δανία (1982-1998: 104 συμμετοχές, 37 γκολ)
Ο Μίκαελ Λάουντρουπ ήταν ένας σούπερσταρ ο οποίος πήρε τίτλους σε Γιουβέντους, Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης και Άγιαξ, όμως δεν τα κατάφερε με τη Δανία. Στο Μουντιάλ του 1986 ήρθε ο αποκλεισμός από την Ισπανία ενώ αποσύρθηκε από την εθνική ομάδα κατά τη διάρκεια των προκριματικών του Euro ’92 και έτσι δεν μπόρεσε να σηκώσει και αυτός το βαρύτιμο τρόπαιο στα γήπεδα της γειτονικής Σουηδίας όπου η χώρα του συμμετείχε στα τελικά μετά τον αποκλεισμό της Γιουγκοσλαβίας.
Κριστιάνο Ρονάλντο – Πορτογαλία (2003-Τώρα: 120 συμμετοχές, 55 γκολ)
Ο 28χρονος εδώ και λίγες ημέρες Λιονέλ Μέσι δεν έχει πάρει κάποιον μεγάλο τίτλο με την Αργεντινή, ωστόσο το ίδιο ισχύει και για το “αντίπαλο δέος” Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος στα 30 του δεν έχει γευτεί τη χαρά με την εθνική ομάδα της χώρας του. Είχε μάλιστα τη χρυσή ευκαιρία να μην είναι μέσα σε αυτή τη λίστα καθώς το Euro 2004 και σε ηλικία 19 ετών ήταν μέλος της Πορτογαλίας που έπαιξε σε τελικό Euro εντός συνόρων όμως η Ελλάδα σόκαρε τους Ίβηρες και όλο τον κόσμο κατακτώντας το βαρύτιμο τρόπαιο.
