Τα είπαμε και χθες, η νίκη της ΟΜΟΝΟΙΑΣ μοιάζει με πραγματικό άθλο, ταυτόχρονα όμως πιστοποιεί πως έχει τεράστιες δυνατότητες η ομάδα. Οι ξένοι καλαθοσφαιριστές μοιάζουν λαχεία που κέρδισαν και αν έχουν τις κατάλληλες βοήθειες και ανάσες (χθες τις είχαν από Κοιλαρά και Κωνσταντίνου) μπορούν να αναστατώσουν για τα καλά το πρωτάθλημα.
Επειδή όμως το έργο το ζήσαμε και πέρσι, όταν τη μεγάλης νίκης στην πρεμιέρα κόντρα στο Αποέλ, ακολούθησαν δυο αποτυχίες που τίναξαν τη χρονιά στον αέρα, οφείλουμε φέτος να είμαστε πιο σοφοί, να αντιμετωπίσουμε πιο προσγειωμένα το μεγάλο διπλό και να κτίσουμε σε αυτό. Άλλωστε το επόμενο παιχνίδι είναι πιο σημαντικό! Παίζουμε στο σπίτι μας μια ομάδα που ξεκινάει τη χρονιά έχοντας τον ίδιο στόχο μαζί μας: να μείνει μακριά από περιπέτειες.
Την ΑΕΛ την κερδίσαμε με άνεση στο τουρνουά Καραμαλλάκης, ας μην μας ξεγελάει όμως το γεγονός αυτό. Άλλη ΑΕΛ θα δούμε στο τέλος της εβδομάδας. Από τη στιγμή που άρθηκε το εμπάργκο της FIBA, οι Λεμεσιανοί απέκτησαν 3 Αμερικανούς και τον Άλεξιτς. Μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς πως ο βαθμός δυσκολίας του παιχνιδιού ανέβηκε κατακόρυφα και θα χρειαστεί οι καλαθοσφαιριστές μας να υπερβάλουν ξανά εαυτό. Μόνο μέσα από τη σκληρή δουλειά και τη συγκέντρωση θα έρθει η νίκη.
Είναι ακόμα νωρίς (ο αγώνας έχει οριστεί Κυριακή στις 18:00, ίσως μεταφερθεί για Δευτέρα, θα ξέρουμε σήμερα) αλλά θεωρούμε πως η κινητοποίηση για το παιχνίδι πρέπει να αρχίσει από σήμερα. Το τμήμα καταβάλλει τεράστια προσπάθεια να μείνει ζωντανό και μας προσφέρει χαρές σαν τη ψεσινή. Αξίζει λοιπόν τη στήριξη μας. Όποτε και αν αντιμετωπίσουμε την ΑΕΛ, το Ελευθερία πρέπει να μοιάζει με έδρα!
