Κάπως παράξενος ο τίτλος μας, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς τη σημασία του αποψινού αγώνα (19:00, live omonoianews.com) της ΟΜΟΝΟΙΑΣ κόντρα στον Απόλλωνα στο Ελευθερία. Ενός αγώνα που η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει τις δυνατότητες να κτυπήσει και να κερδίσει, για να αναπνεύσει και να κοιτάξει το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία.
Ο τίτλος μιλάει για ευθύνες λοιπόν και παραδόξως, δεν απευθύνεται ούτε στους καλαθοσφαιριστές μας, ούτε στον προπονητή μας. Αυτοί σε συνθήκες δύσκολες, τόσο λόγω οικονομικού, όσο και λόγω διατησιών και άλλων ιστορίων για αγρίους(αν ανοίξουμε το στόμα μας, τύφλα να ‘χει η Τόλμη και η Γοητεία) που επικρατούν στην κυπριακή καλαθόσφαιρα, δίνουν τη μάχη τους week in, week out, που λένε και οι Αμερικάνοι. Δημιούργησαν οι ίδιοι προσδοκίες βάση των αρχικών εμφανίσεων τους και έκαναν ένα κλειστό τμήμα (γιατί κλειστό ήταν) να φαίνεται ανοικτό και συνεχίζουν να το παλεύουν. Σιγά σιγά, η πραγματικότητα τους υπενθύμισε πως η χρονιά είναι δύσκολη, εμείς όμως τους πιστεύουμε και θεωρούμε πως στο τέλος θα σωθούμε!
Ποιος να αναλάβει ευθύνες λοιπόν. Καταρχάς η διοίκηση, που από τη μέρα της παραίτησης του υπεύθυνου της καλαθοσφαιρικής επιτροπής δεν έχει αντιδράσει. Τίποτα όμως. Ένα τμήμα μας βρίσκεται προ του φάσματος του υποβιβασμού και πιθανότατα του κλεισίματος και δεν βλέπουμε την παραμικρή κίνηση. Ελπίζουμε κινήσεις να γίνονται παρασκηνιακά και αν γίνονται θα το βουλώσουμε, αν θέλετε να απολογηθούμε κιόλας που λέμε συνεχώς πως η καλαθόσφαιρα χρειάζεται μεγαλύτερη στήριξη από το σωματείο, τουλάχιστον αυτά που θεωρούνταν ως ένα σημείο δεδομένα…
Από κει και πέρα, ας τις αναλάβουμε κι εμείς τις ευθύνες μας. Ναι εμείς, ο κόσμος που έβριζε τον Σεραφείμ, μετά το Μιλτιάδη και μετά το Μυλωνά πως δεν δίνουν σημασία στα κλειστά. Και πριν από 15 μέρες, στο ματς της σαιζόν κόντρα στην ΕΝΑΔ, να είμαστε μεταξύ γνωστών και φίλων, καμιά 150ρια άτομα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ μας χρειάζεται είναι τόσο απλό, είτε κάνουμε το Ελευθερία ΚΟΛΑΣΗ είτε λέμε καληνύχτα.
Μέρα ανάληψης ευθυνών λοιπόν. Ας κοιτάξει ο κάθε ένας μας στο καθρέφτη, είτε είναι παράγοντας, είτε του συμβουλίου, είτε οπαδός, είτε παίκτης και να αναλογιστεί πόσο έτοιμος είναι να τις αρπάξει, πόσο θέλει πραγματικά αυτή τη νίκη. Αν αποφασίσουμε πως τη θέλουμε, πάμε να τους πάρουμε τα σώβρακα. Αλλιώς ας κάτσουμε σπίτι κι ας περιμένουμε να έρθει το καλοκαίρι το μοιραίο. Θα είναι έτσι κι αλλιώς αναπόφευκτο…
Ακουγόμαστε τραγικοί και μελό; Καθόλου δεν είμαστε, απλά κουραστήκαμε με τους στρουθοκαμηλισμούς για τα κλειστά…
