Η προ δυο περίπου εβδομάδων αποχώρηση του επί κεφαλής του καλαθοσφαιρικού τμήματος της Ομόνοιας Χριστόφορου Χριστοφόρου το άφησε ακέφαλο. Οι καλαθοσφαιριστές έχοντας πλήρη επίγνωση της δύσκολης κατάστασης (απλήρωτοι για δυο μήνες και εβρισκόμενοι σε ένα γενικότερο περιβάλλον αβεβαιότητας) έσφιξαν τα δόντια και έκαναν δυο πολύ καλές εμφανίσεις, κέρδισαν τον Απόλλωνα και έχασαν από την ΕΘΑ, διατηρώντας ακέραιες τις ελπίδες παραμονής για την ομάδα τους. Χθες όμως οι αντοχές τους, εξέλειπαν. Η υπομονή τους, εξαντλήθηκε.
Κάποιοι από αυτούς δεν προπονήθηκαν ενώ άπαντες (Κύπριοι και ξένοι) αποφάσισαν πως αν δεν τους καταβληθούν τα οφειλόμενα δεν πρόκειται να κατέλθουν στον κρίσιμο βαθμολογικά εκτός έδρας αγώνα του Σαββάτου με την ΑΕΛ. Οι παίκτες είναι αποφασισμένοι να τηρήσουν την απόφαση τους. Αυτό το ενδεχόμενο, που με βάση τις μέχρι τώρα αντικειμενικές συνθήκες φαίνεται και ως το πιθανότερο, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς το τι σημαίνει. Ο μηδενισμός και κατά συνέπεια ο υποβιβασμός στη Β’ κατηγορία.
Η κατάσταση στο καλαθοσφαιρικό τμήμα της Ομόνοιας δεν είναι νεοφανής. Είναι διαχρονική. Το 1965 ιδρύθηκε η ΠΟΑ (Παγκύπρια ομοσπονδία Αθλοπαιδιών) και τα σωματεία-μέλη της άρχισαν να δημιουργούν ομάδες για να λάβουν μέρος στο Παγκύπριο πρωτάθλημα. Συστάθηκε και το καλαθοσφαιρικό τμήμα της Ομόνοιας. Μαζεύτηκαν αρκετοί ταλαντούχοι παίκτες της εποχής. Η Ομόνοια όμως είχε συγκεντρώσει 40(!) καλαθοσφαιριστές. Τους περισσότερους από κάθε άλλη ομάδα. Μετά από λίγο καιρό η λειτουργία του τμήματος αναστάληκε με επίσημη αιτιολογία, το …οικονομικό.
Του Πέτρου Παπαγιώργη, 24sports.com.cy
