Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε στην επίσημη ιστοσελίδα του Συλλόγου ο νέος προπονητής της πετοσφαιρικής μας ομάδας, Γιάννης Καλμαζίδης. Μεταξύ άλλων εξηγεί την απόφαση του να έρθει στο νησί μας, περιγράφει στιγμές από την καριέρα του και συγκρίνει το επίπεδο του Ελληνικού πρωταθλήματος με αυτό της Κύπρου.
Συνέντευξη: Σάββας Σταύρου
Πώς σου φάνηκε η ζωή στην Κύπρο; Προσαρμόστηκες εύκολα;
«Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πολύ καιρό εδώ, δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη, αλλά ό,τι έχω ζήσει μέχρι στιγμής, είναι πολύ θετικό. Ξεκινάει απ’ τους ανθρώπους που έχω συναντήσει και που συνεργάζομαι, είναι πολύ φιλόξενοι. Προσπαθούν να με κάνουν να νιώθω καλά. Είναι πολύ ευχάριστο αυτό και σίγουρα έχω πολύ καλές πρώτες εντυπώσεις. Ένα πράγμα που είναι δύσκολο για μένα, είναι η ανάποδη οδήγηση. Γενικά όμως, Ελλάδα και Κύπρος είναι πολύ κοντά, υπάρχουν περισσότερες ομοιότητες παρά διαφορές».
Πώς πήρες την απόφαση να εγκαταλείψεις ένα πιο προηγμένο πρωτάθλημα όπως το Ελληνικό και να έρθεις σε αυτό της Κύπρου;
«Η αλήθεια είναι πως δεν το είχα σκεφτεί από πολύ νωρίς το ενδεχόμενο της Κύπρου, λόγω του ότι το επίπεδο στην Ελλάδα είναι πιο ανταγωνιστικό. Ωστόσο, τη δεδομένη στιγμή, είχα κάποιες προτάσεις από άλλες χώρες, αλλά η συνάντηση που έκανα με τους ανθρώπους της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και η φιλοδοξία του Συλλόγου, μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Έχω αρκετούς τίτλους και θετικές πορείες τα τελευταία χρόνια, αλλά η πρόκληση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ με κέρδισε».
Ποια ήταν για σένα η σημαντικότερη στιγμή στην καριέρα σου;
«Ως προπονητής κάποιες χρονιές στον Ολυμπιακό, που ήμασταν αουτσάιντερ και με αρκετά προβλήματα λειτουργίας, καταφέραμε να δέσουμε την ομάδα και να φτάσουμε στο νταμπλ, αλλά και σε τίτλους τα επόμενα χρόνια. Και στον ΠΑΟΚ, εκεί που ήταν 5η-6η θέση, φέραμε τον κόσμο κοντά και κερδίσαμε για πρώτη φορά, επίσης, νταμπλ και τίτλους. Όσο αφορά την καριέρα μου σαν παίκτης, η κορυφαία στιγμή για μένα ήταν όταν αγωνιστικά με την εθνική ομάδα Σουηδίας στου ολυμπιακούς αγώνες το 1988, στη Σεούλ. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Σουηδία και ήταν τιμή για μένα να αγωνιστώ στην εθνική ομάδα».
Αντίθετα η χειρότερη στιγμή στην καριέρα σου;
«Στον αθλητισμό περισσότερες στιγμές, όπως ξέρουμε όλοι, είναι οι δύσκολες παρά οι εύκολες. Δεν μπορώ να πω μία συγκεκριμένη. Μερικές φορές, όταν περιμένουν όλοι μια ομάδα να πάει καλά και αυτή δεν το κάνει, όλοι αυτοί που είναι γύρω από τον αθλητισμό αντιδρούν λίγο περίεργα και εν θερμό. Στιγμές σαν αυτές έγιναν κάποιες φορές τα τελευταία χρόνια που ήμουν στον ΠΑΟΚ. Δηλαδή οι εν θερμώ αποφάσεις της διοίκησης χωρίς ουσιαστικό λόγο».
Ποιοι είναι οι προσωπικοί σου στόχοι για τη νέα περίοδο
«Οι προσωπικοί στόχοι συμβαδίζουν με τους στόχους της ομάδας. Οι στόχοι οι δικοί μου είναι να βελτιώσω την κατάσταση της ομάδας σε τεχνικό και οργανωτικό κομμάτι. Κάνοντας αυτούς τους μικρούς στόχους, νομίζω είμαστε πιο κοντά στον απώτερο στόχο, που σίγουρα είναι η κορυφή. Αν έχουμε στόχο να κάνουμε καλή δουλειά και να βελτιωθούμε, πιστεύω πως θα βγούμε κερδισμένοι στο τέλος».
Θεωρείς ότι υπάρχει καλό υλικό στην ομάδα για να υλοποιηθούν οι φετινοί στόχοι ή χρειάζονται επιπλέον προσθήκες;
«Το καλό είναι πάντα σχετικό και πολλές φορές εξαρτάτε και από τον αντίπαλο. Έχω δει παιχνίδια και αθλητές από το περσινό πρωτάθλημα σε βίντεο, αλλά είναι αλλιώς να τους βλέπω και από κοντά. Η ΟΜΟΝΟΙΑ ανέκαθεν είχε καλή βάση με κύπριους παίκτες από την εθνική ομάδα, γι’ αυτό έχει και μεγάλες επιτυχίες τα τελευταία χρόνια. Πάντα πιστεύω ότι η βάση πρέπει να είναι οι ντόπιοι παίκτες. Αν είσαι τυχερός θα σου βγουν και οι ξένοι, αλλά για μένα αυτό που πάντα κάνει την διαφορά είναι οι Κύπριοι παίκτες».
Η ΟΜΟΝΟΙΑ τα τελευταία χρόνια είναι μόνιμη πρωταθλήτρια στις εγχώριες διοργανώσεις. Πιστεύεις πως έφτασε η ώρα και για την Ευρωπαϊκή διάκριση;
«Σίγουρα δεν είμαι αυτός που θα θέσει τέτοιο στόχο, είναι απόφαση της διοίκησης οι στόχοι που θα τεθούν, όσο αφορά την Ευρώπη. Προσωπική μου άποψη… και ναι και όχι. Διότι αν δούμε πώς διεξάγεται αυτή η ευρωπαϊκή διοργάνωση, αρκετά σημαντικό ρόλο παίζει και ο παράγοντας τύχη σε θέμα κλήρωσης. Είναι δύσκολο να θέσεις τον στόχο χωρίς να ξέρεις από πριν τον αντίπαλο».
Το ότι στην προπονητική σου καριέρα έχεις προπονήσει με επιτυχία μεγάλες ομάδες όπως Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός, σε κάνει να σε αισθάνεσαι περισσότερη σιγουριά ότι θα πετύχεις σε άλλη μία μεγάλη ομάδα, όπως η ΟΜΟΝΟΙΑ;
«Δεν φοβάμαι τις προκλήσεις, ούτε τις μεγάλες ομάδες, εξάλλου όπως είπες και εσύ έχω προπονήσει τις τρεις μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα. Μ’ αρέσει η πρόκληση και η δυναμική του κόσμου. Σίγουρα είναι μεγαλύτερη η πίεση, αλλά εμείς στον πρωταθλητισμό έχουμε συνηθίσει να ζούμε με αυτή την πίεση που ασκεί ο κάθε οπαδός. Δεν φοβάμαι την πίεση, αντίθετα μου δίνει ενέργεια».
Θεωρείς ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά όσο αφορά το επίπεδο του Ελληνικού πρωταθλήματος με το Κυπριακό;
«Υπάρχει διαφορά, ας μην κρυβόμαστε. Τώρα το πόσο μεγάλη είναι, όπως είπα ακόμα δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη. Αν μιλούσαμε πριν από 5-10 χρόνια, η διάφορα ήταν πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι είναι τώρα. Νομίζω ότι 3-4 ομάδες στην Ελλάδα, είναι πάνω από τις μεγαλύτερες ομάδες της Κύπρου. Φυσικά, να μην ξεχνάμε ότι εκεί επιτρέπονται 4 ξένοι, ενώ εδώ τρεις. Επίσης οι αθλητές στην Ελλάδα είναι όλοι επαγγελματίες, ενώ εδώ όχι. Αυτό το γεγονός δημιουργεί δυσκολίες στο τρόπο λειτουργιάς και χάνεται χρόνος προπόνησης. Δυσκολεύομαι κάπως να προσαρμοστώ σε αυτό, γιατί είχα συνηθίσει να δουλεύω κάπως διαφορετικά στην Ελλάδα».
Τι σου λείπει περισσότερο από την Ελλάδα;
«Η οικογένεια μου είναι εδώ, ίσως λίγο οι φίλοι. Αλλά γύρω μου υπάρχουν νέα πρόσωπα. Μου αρέσει να γνωρίζω καινούργιους τόπους, καινούργιους ανθρώπους και μέχρι στιγμής με έχουν υποδεχτεί πολύ ευχάριστα».
Τέλος, ένα μήνυμα προς τον κόσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
«Ο κόσμος να είναι σίγουρος ότι καθημερινά προσπαθούμε για το καλύτερο, αυτή είναι η δουλειά μας. Ο αθλητισμός έχει χάρες και λύπες, στην πορεία μιας προσπάθειας. Να υπάρχουν τα λογικά πράγματα, δηλαδή υπομονή και επίμονη σε ό,τι κάνουμε. Όλη η ιστορία με έμενα, με την ομάδα, στήθηκε πολύ αργά, μόλις πριν ένα μήνα. Άρα χρειαζόμαστε πίστωση χρόνου στο εγχείρημα αυτό και πιστεύω θα καταφέρουμε κάτι καλό. Χωρίς να υποσχεθώ κάτι σε τίτλους, ούτε σε θέσεις. Ο μόνος δρόμος είναι η προσπάθεια που θα κάνουμε καθημερινά. Σίγουρα θέλουμε τον κόσμο κοντά μας».
