Ο πολυπρωταθλητής προπονητής της πετοσφαιρικής ΟΜΟΝΟΙΑΣ, Σάββας Σάββα παραχώρησε συνέντευξη στην «Κ». Αναφέρθηκε στη σταδιορδρομία του, στους στόχους του ενώ μέσα από αυτή μοιράστηκε τις εμπειρίες του από την Ευρωπαϊκή συμμετοχή της ομάδας μας.
Οι τοποθετήσεις του:
Πότε άρχισες να παίζεις βόλεϊ; «Το 1991. Στο σχολείο μου στην Αγλαντζιά, ο καθηγητής-γυμναστής Ανδρέας Ελευθερίου τότε ήταν στον ΑΠΟΕΛ προπονητής και κανόνιζε αγώνες εναντίον της ομάδας του αλλά και παίζαμε και μίνι βόλεϊ. Όταν έπρεπε να γραφτώ σε ομάδα με πήρε ο κ. Τάκης Μιλτιάδους στην Ομόνοια. Το 1995 έγινα πασαδόρος και κατάφερα να παίξω στην πρώτη ομάδα αλλά και στην Εθνική».
Πώς και αποφάσισες να ακολουθήσεις την προπονητική; «Στα 32 μου χρόνια είχα κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στους ΑΜΚΕ στο Λουξεμβούργο. Τότε (2012-13) είχα πει ότι αν δεν καταφέρουμε κάτι φέτος με την Ομόνοια τότε θα ασχοληθώ με την προπονητική. Έτσι από την επόμενη ανέλαβα προπονητής και στην πρώτη μου χρονιά (2013-14) τερματίσαμε στη 2η θέση πίσω από την Ανόρθωση από την οποία χάσαμε και στον τελικό κυπέλλου με 3-2».
Ανέλαβες την Ομόνοια το 2013-14 και από το 2014-15 μέχρι τη σεζόν 2016-17 πήρες τρεις τίτλους πρωταθλήματος. Και τότε αποχώρησες, γιατί; «Η δικαιολογία που λέχθηκε τότε είναι πως η διοίκηση ήθελε να κάνουν πιο επαγγελματικό το τμήμα και να προχωρήσει στην Ευρώπη. Γι’ αυτό θεώρησαν πως ίσως είναι καλύτερα να προχωρήσουν και με ξένο προπονητή».
Δε σε χάλασε λίγο η συγκεκριμένη απόφαση; «Με χάλασε αλλά ξέρω πως λειτουργεί ο αθλητισμός».
Από το 2018 που επέστρεψες μέχρι και την περσινή χρονιά, εξαιρώντας τη διακοπή το 2020 λόγω κορωνοϊού δεν έχασες πρωτάθλημα, ούτε κύπελλο, πού οφείλεται; «Στο μεράκι. Στην Ομόνοια αν θέλω να φέρω ένα καλό παίκτη για να βελτιώσω την ομάδα θα το κάνω. Δεν συζητώ για το συμβόλαιό του. Σε αυτό το διάστημα είχαμε οφέλη διότι ήρθαν δύο παίκτες, ο Χρίστος Προδρόμου και ο Νικόλας Ελευθερίου, που ανανέωσαν λίγο τους παλιούς και βελτιώθηκε η ομάδα. Ουσιαστικά έγινε ένα μίγμα νέων και παλιών παικτών συν οι καλοί ξένοι».
Τα τελευταία τρία χρόνια η Ομόνοια μαζί σου κέρδισε δύο τρεμπλ και πέρσι νταμπλ είναι η νέα βασίλισσα του βόλεϊ ή οι επιτυχίες είναι παροδικές; «Είναι η νέα βασίλισσα του βόλεϊ. Μετά από τις σερί επιτυχίες που είχαν στο παρελθόν Ανόρθωση, Σαλαμίνα και ΑΠΟΕΛ πλέον τα τελευταία χρόνια είμαστε οι πρωταγωνιστές του αθλήματος. Και με τα παιχνίδια στην Ευρώπη, είναι ένα κομμάτι που βοηθά την ομάδα να αναπτύσσεται αλλά λόγω ανταγωνισμού και έχει κόστος. Γι’ αυτό και δε συμμετέχει άλλη ομάδα σε Ευρωπαϊκά ματς. Και σε άντρες και γυναίκες. Μόνο φέτος πήγε ο Απόλλωνας στις γυναίκες και πριν μερικά χρόνια η ΑΕΛ, αλλά γενικώς το αποφεύγουν».
Αντιμετωπίζοντας στον α’ γύρο την Αυστριακή Ριντ για το Cev Challenge Cup (1-3, 3-0 δύο νίκες) προετοιμαστήκατε για ταξίδι αναψυχής ή πάμε να κερδίσουμε και να μετρήσουμε δυνάμεις; «Προετοιμαστήκαμε για να προκριθούμε. Ξέραμε πως δεν αποτελούσε μία από τις παραδοσιακές δυνάμεις του Αυστριακού βόλεϊ και πιστέψαμε στην πρόκριση».
Στο β’ γύρο με την Κροατική Καστέλα (3-2, 1-3 δύο νίκες) τα ζόρια σίγουρα ανέβηκαν. Ο στόχος ήταν μια καλή προσπάθεια ή και πάλι πάμε για πρόκριση; «Όχι! Πάλι θέλαμε την πρόκριση διότι την είχαμε αντιμετωπίσει και πριν 2-3 χρόνια και ξέραμε ότι στηριζόταν σε νεαρούς τους οποίους προετοίμαζαν για μεταγραφή και έτσι δουλέψαμε για την πρόκριση».
Στη φάση των «16» με την Βελγική Άαλστ (3-1, 3-2 δύο νίκες) είπατε μέχρι εδώ ήταν, πάμε να το χαρούμε; «Με τους Βέλγους η αλήθεια είναι ότι σκέφτηκα πως κάπου εδώ τελειώνει η Ευρώπη. Πριν τα ματς είχαμε πάρει απόφαση μετά τους αγώνες ότι θα αποχωρήσει ο κεντρικός μας μπλοκέρ Μπρούνο Φελίσιο. Όμως περάσαμε και έμεινε και δε συζητήσαμε ξανά για αυτό το θέμα. Κάναμε εξαιρετικό παιχνίδι στην Κύπρο και εκεί πιστέψαμε ότι μπορούσαμε. Πήραμε σκορ ασφαλείας και με δύο σετ εκτός έδρας περνούσαμε ενώ εκείνοι ήθελαν τέσσερα. Σ’ αντίθεση με τη Άαλστ που θεωρούσα ανυπέρβλητο το εμπόδιο της με τη Μακάμπι ήμουν αισιόδοξος».
Πιστεύατε ότι μπορείτε να φτάσετε μέχρι και τον τελικό; «Για να είμαι ειλικρινής ναι. Ήταν γνωστοί οι αντίπαλοι μας. Ο νικητής θα έπαιζε με τις Αζόρες. Ασυναίσθητα βλέπαμε και το παρακάτω».
Με τη Μακάμπι (0-3, 1-3 δύο ήττες) στοίχισε η διακοπή του αγώνα από τους οπαδούς της; «Δεν ήταν αξεπέραστο εμπόδιο, ήταν πολύ καλή και οργανωμένη ομάδα που έπρεπε να ήσουν συγκεντρωμένος 100% για να μπορέσεις να διεκδικήσεις κάτι. Πράγμα που μας στοίχισε εντός και εκτός. Τα όσα συνέβησαν από τους οπαδούς της χάλασε τη συγκέντρωσή μας. Στην έδρα μας δύο φορές προηγηθήκαμε στο πρώτο σετ με τρεις πόντους αλλά δεν καταφέραμε να τους βάλουμε πίεση. Όταν χάσαμε το σετ έπεσε η ψυχολογία μας».
Πότε ολοκληρώνεται το συμβόλαιο σου με την Ομόνοια; «Κάθε χρόνο ανανεώνεται. Όσο με θέλουν, όσο έχουμε κίνητρα θα είμαι εκεί. Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω και τους συνεργάτες μου, την στατιστικολόγο Ζανέτ Σωκράτους, το γυμναστή μας Σωτήρη Χαραλάμπους, το φυσιοθεραπευτή μας Παναγιώτη Ελευθερίου, το φροντιστή μας Πάμπο Κυριάκου και τον «team manager» Αχιλλέα Πετρακίδη.
Πολλά κορίτσια διαπιστώνω πως ρέπουν προς το βόλεϊ κάτι που δε συμβαίνει το ίδιο και με τα αγόρια, ποιος είναι ο λόγος; «Τα αγόρια προτιμούν τις πολεμικές τέχνες, ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Θέλει πολύ οργάνωση να κάνεις αντρίκιο τμήμα. Και ένα σοβαρό πρόβλημα είναι ο στρατός και οι σπουδές στο εξωτερικό. Για τα κορίτσια είναι ένα άθλημα που προσφέρεται».
Πώς η Ομόνοια προσελκύει παιδιά στο βόλεϊ; «Έχει δική της Ακαδημία, αγοριών και κοριτσιών. Είναι στην περιοχή Λακατάμεια – Ανθούπολη. Προπονούνται στα σχολεία της περιοχής με τρεις προπονητές και προπονήτριες».
Πώς μπορούμε να προσελκύσουμε περισσότερα παιδιά στο άθλημα; «Πρέπει να μπει στα σχολεία. Οι καθηγητές παλιά μετρούσαν πολύ. Θυμάμαι τον Ελευθερίου, τον Μαυρονικόλα… Να είναι καθηγητές γυμναστές με ειδικότητα στο βόλεϊ για να μπορέσουν να διδάξουν στα παιδιά. Άλλο τρόπο δεν βλέπω».
