Αν έλεγα πως μου προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι μερίδα του κόσμου μας θέλει την κεφαλή του Χένιγκ Μπερκ στο πιάτο, θα ήμουν ψεύτης. Δεν είναι μόνο ότι σαν οπαδοί γενικά έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, είναι και ότι όπως έχει αποδείξει πλέον η ιστορία μας σαν οικοδόμημα, είτε σαν σωματείο είτε σαν εταιρεία, τις πιο επικίνδυνες τάσεις αυτοκαταστροφής, τις βγάζουμε στην επιφάνεια μετά από μεγάλες επιτυχίες. Είναι σε εκείνες τις φάσεις που όλοι προσπαθούν να αποκτήσουν τα 15 λεπτά της φήμης τους είτε το αξίζουν είτε όχι και κάπως έτσι διοικητικοί παράγοντες μπλέκονται σε κομμάτια εκτός αρμοδιοτήτων τους, είναι σε εκείνες τις φάσεις που στα πλαίσια της «δικαίωσης» παλαιότερων σχολίων τους οπαδοί την βλέπουν σταρ που θεωρούν πως τα ξέρουν όλα, είναι σε αυτές γενικά που αποδεδειγμένα πλέον, η ΟΜΟΝΟΙΑ διαχρονικά αντί να κάνει το έξτρα βήμα, αποφασίζει να τα τινάξει όλα στον αέρα. Κάτι τέτοιο κάναμε και φέτος και η αντιμετώπιση που «απολαμβάνει» ο Μπερκ τις τελευταίες ώρες από διοίκηση και τύπο, δείχνει πως μάλλον θα τελειώσει η δουλειά.
Για να αξιολογήσουμε αν ο Χέννιγκ Μπερκ αξίζει την ισοπεδωτική κριτική που δέχεται αυτή τη στιγμή η οποία για να μην κοροϊδευόμαστε αποτελεί προπομπό κακών μαντάτων, καλό είναι καταρχάς να εξετάσουμε τα έργα και τις ημέρες του. Που πέτυχε, τι έκανε, τι δεν έκανε, ποιες είναι οι ευθύνες που του καταλογίζονται τόσο στην τρίχρονη πλέον παρουσία του στην ΟΜΟΝΟΙΑ, όσο και φέτος συγκεκριμένα που είναι πιθανόν να τελειώσουμε την χρονιά χωρίς τίτλο και ενδεχομένως εκτός Ευρώπης.
Ξεκινάμε από αυτά που πέτυχε, -προφανώς όχι μόνος, αλλά σε συνεργασία με το τιμ που στήθηκε τότε και πλέον ξηλώθηκε-, γιατί με τον τρόπο που συμπεριφέρονται πολλοί, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι προ της ελεύσεως του, είχαν κουραστεί οι δικέφαλοι μας από το σήκωσε σήκωσε κούππες. Να σημειωθεί πως θα αναφερθούν μόνο δεδομένα και όχι υποκειμενικές απόψεις.
Αναφέρονται για να φρεσκαριστεί η μνήμη όλων:
- Στις δύο ολοκληρωμένες του σαιζόν στην Κύπρο, η ΟΜΟΝΟΙΑ τερμάτισε 2 φορές πρώτη. Προ Μπεργκ, η τελευταία χρονιά που το πέτυχε ήταν το 2010. 10 χρόνια πριν δηλαδή.
- Την μια φορά που είχε την ευκαιρία, κατέκτησε το Σούπερ Καπ. Η ΟΜΟΝΟΙΑ το είχε πετύχει τελευταία φορά το 2012.
- Στις δύο ευρωπαϊκές παρουσίες της με τον Μπεργκ στον πάγκο, η ΟΜΟΝΟΙΑ αγωνίστηκε δύο φορές σε ομίλους. Τα προηγούμενα 72 χρόνια ζωής της, η ΟΜΟΝΟΙΑ είχε αγωνιστεί σε όμιλο μηδέν φορές.
- Στις 2.5 σαιζόν που βρίσκεται στην Κύπρο, έχουν γίνει βασικά στελέχη 4 Κύπριοι κάτω των 21 ετών (Τζιωνής, Λοΐζου, Κακουλλής, Παναγιώτου). Άλλοι 2 (Χαραλάμπους, Ασημένος) είναι πλέον κομμάτια της πρώτης ομάδας και δίνουν λύσεις όποτε κληθούν. 5 από τους 6 προαναφερθέντες προέρχονται από την Ακαδημία μας ενώ ο 6ος (Παναγιώτου) αποκτήθηκε σε νεαρή ηλικία. Την ίδια στιγμή άλλοι μικροί όπως ο Σάββα και ο Βενιζέλου βρίσκονται στον προθάλαμο. Από την χρονιά που μεγάλωσε ο αριθμός των ξένων στην Κύπρο, κανένας προπονητής, οποιασδήποτε ομάδας, δεν πέτυχε να κάνει πρωταθλητισμό με τόσους παίκτες ακαδημίας. Να σημειωθεί πως άλλοι 2 υποσχόμενοι παίκτες της ακαδημίας αποχώρησαν για τη Φρανκφούρτη, που σημαίνει πως ο αριθμός θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερος.
Για τα πιο πάνω ο Μπεργκ ήταν αδιαμφισβήτητα ο νούμερο ένα υπεύθυνος. Απόρροια της δουλειάς που έγινε με πρωτεργάτες τους Μπεργκ, Λάρκου, Ταραπουλούζη και Χαραλαμπίδη ήταν και άλλα έμμεσα, αλλά εξίσου σημαντικά οφέλη.
Πιο συγκεκριμένα:
- Η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει αυτή τη στιγμή 15 διεθνείς ποδοσφαιριστές
- Το brand name της ομάδας ανέβηκε κατακόρυφα
- Αυξήθηκε η αγοραστική αξία όλων των ποδοσφαιριστών, με εξαίρεση προφανώς αυτούς που είναι σε προχωρημένη ποδοσφαιρικά ηλικία
- Βελτιώθηκαν ατομικά πολλοί ποδοσφαιριστές ακόμα και κάποιοι που δεν ήταν πλέον ταλέντα αλλά πιο μεγάλοι. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο Γιάννης Κούσουλος που μετατράπηκε από ένα «καλό παίκτη για βάθος» στην ραχοκοκαλιά της μεσαίας γραμμής και τη ψυχή των αποδυτηρίων. Την απουσία του άλλωστε την νιώθουμε φέτος μες το πετσί μας.
- Ενδυναμώθηκε το κυπριακό στοιχείο και πέραν των παικτών ακαδημίας
Δεν πέτυχε όμως στα πάντα ο Μπεργκ, έκανε και λάθη, είχε και αποτυχίες. Προχωράμε σε αυτά που απέτυχε, για να δούμε και την άλλη όψη του νομίσματος:
- Την μια φορά που είχε την ευκαιρία, δεν κατάφερε να κατακτήσει το κύπελλο μιας και επέλεξε να εστιάσει στο πρωτάθλημα και παρέταξε την ομάδα με αναπληρωματικούς. Αποκλείστηκε από το κύπελλο, αλλά 4 μέρες μετά δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος μιας και η ΟΜΟΝΟΙΑ έκανε το πιο αποφασιστικό βήμα για το πρωτάθλημα κερδίζοντας εκτός την ΑΕΛ. Την πρώτη χρονικά φορά στο θεσμό του Κυπέλλου, η ΟΜΟΝΟΙΑ του Μπεργκ είχε φτάσει μέχρι τα ημιτελικά, όμως η διοργάνωση διακόπηκε χωρίς νικητή.
- Δεν κατάφερε να μας βάλει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Στην πρώτη του προσπάθεια αποκλείστηκε από τον Ολυμπιακό Πειραιώς, την δεύτερη από τη Διναμό Ζάγκρεμπ. Ομάδες με πολλαπλάσιο μπάτζετ και εμπειρίες των δικών μας.
Αν υπάρχει άνθρωπος που δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι στη ζυγαριά θετικών-αρνητικών, υπερνικούν συντριπτικά τα θετικά, καλό είναι να αρχίσει να ασχολείται με το καλλιτεχνικό πατινάζ και να αφήσει το ποδόσφαιρο στην άκρη. Εναλλακτικά, υπάρχει και το Λακρός, το οποίο σε διάφορα μέρη του κόσμου γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλές και θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πολύ ευχάριστο χόμπι. Δεν είναι απλά θετικά κατακρίβιαν, τα όσα έχει πετύχει η ΟΜΟΝΟΙΑ επί Μπεργκ, είναι ορόσημα στην ιστορία της και η θητεία του διδύμου Μπεργκ-Λάρκου θα είναι για πάντα καταγεγραμμένη στα βιβλία σαν το κομβικό σημείο που γύρισε τον τροχό.
Και για να προλάβω τους καλοθελητές, όχι, τα όσα πέτυχε ο Χέννιγκ Μπεργκ τα τελευταία 2.5 χρόνια, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποτελούν επ’ αόριστον συγχωροχάρτι ή άφεση αμαρτιών για τον Νορβηγό, ούτε να διαγράψουν τα λάθη και αυτό που κάποιοι αποκαλούν εμμονές. Επιβάλλεται όμως, την στιγμή που τα συναισθήματα γίνονται πιο ισχυρά από το μυαλό και κινδυνεύουμε να πάρουμε αποφάσεις στην βάση αυτών και όχι της λογικής, να εξασφαλίζουν τουλάχιστον πως ο αρχιτέκτονας της πιο επιτυχημένης χρονιάς της ιστορίας μας θα κριθεί ΔΙΚΑΙΑ και με το έργο του ολοκληρωμένο. Γιατί καλό είναι να θυμούνται οι διοικούντες, ότι ήδη έχουν αποδεσμεύσει το Νεόφυτο Λάρκου, αποδίδοντας του (καλώς ή κακώς), έμμεσα ή άμεσα, μεγάλο μερίδιο ευθύνης των αποφάσεων και της κακής φετινής πορείας. Άρα για ποιο κομμάτι κρίνεται ο Χέννιγκ Μπεργκ και πόσο έχει πραγματικά επηρεάσει την πορεία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ;
Του αποδίδονται λοιπόν τα εξής:
- Κωλυσιεργία στον προγραμματισμό
- Εμμονή σε συγκεκριμένους παίκτες
- Καθυστερημένες αλλαγές
- Απουσία Plan B όταν στραβώσει το παιχνίδι όπως έχει διαμορφώσει το ρόστερ
Για χάρη της συζήτησης θα δεχθώ ότι ισχύουν και τα τέσσερα. Θα είμαι ειλικρινής, ειδικά τα 3 πρώτα τα ένιωσα κι εγώ αρκετές φορές, τον κριτίκαρα κι εγώ σε συζητήσεις. Αν θέλει όμως κανείς να προσεγγίσει το θέμα βάση δεδομένων και όχι πνιγμένος κάτω από τα έντονα συναισθήματα που δημιουργεί η αποτυχία, οφείλει να αναγνωρίσει ότι και τα τέσσερα ίσχυαν και τα προηγούμενα χρόνια όταν η παρουσία του Μπεργκ ήταν η ειδοποιός διαφορά μεταξύ της ομάδας μας και όλων των αντιπάλων. Ο Μπεργκ απέρριπτε σωρηδόν τους ποδοσφαιριστές που δεν ταίριαζαν στα θέλω του και πέρσι. Ο Μπεργκ έκανε αλλαγές στο 90 και πέρσι. Ο Μπεργκ κολλούσε σε παίκτες και πέρσι. Και τελικά με αυτές τις «εμμονές» και ιδιοτροπίες, κατάφερε να κτίσει την μοναδική ΟΜΟΝΟΙΑ της ιστορίας που κατέκτησε πρωτάθλημα και έπαιξε την ίδια χρονιά σε ομίλους. Ε δεν μπορεί λοιπόν αυτά του τα γνωστά σε όλους χαρακτηριστικά να του προσάπτονται φέτος ως εγκλήματα. Αναγκαστικά πρέπει κάποιος να αναρωτηθεί «τα κολλήματα του Μπεργκ ίσως μας στέρησαν βαθμούς, είναι όμως ικανά να κάνουν την χρονιά να πάει τόσο στραβά»;
Στο δικό μου το μυαλό η απάντηση είναι απλή και ξεκάθαρη, όχι, ούτε οι αλλαγές του, ούτε ότι απορρίπτει παίκτες, ούτε ακόμα και το λάθος διάβασμα του σε κάποια ματς δεν ήταν ικανά να κάνουν την περσινή ομάδα μοντέλο να έχει αυτά τα χάλια φέτος. Μήπως λοιπόν να ψάχναμε βαθύτερα τα αίτια της καθίζησης;
Μήπως να μην κολλάμε στο αγαπημένο μας σπορ της προπονητοφαγίας και να δούμε για ποια πράγματα που συνέβησαν φέτος ΔΕΝ ευθύνεται ο Νορβηγός;
- Ο Μπεργκ ΔΕΝ ευθύνεται για την απομάκρυνση του Λεωνίδα Παπαδάκη και τον καταστροφικό χειρισμό της αντικατάστασης του. Το λάθος αυτό, ήταν μακράν του δεύτερου το πιο κρίσιμο μες τη χρονιά.
- Ο Μπεργκ ΔΕΝ ευθύνεται για τις παρεμβάσεις για τις οποίες έκανε λόγο δεξιά και αριστερά ο Λάρκου, μέχρι που τελικά σήκωσε τα χέρια ψηλά και έφαγε το κεφάλι του.
- Ο Μπεργκ ΔΕΝ ευθύνεται για τα μελοδράματα του γηπεδικού που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μας το καλοκαίρι (ενώ θα έπρεπε να ασχολούμαστε με τον προγραμματισμό) και έφεραν την ΟΜΟΝΟΙΑ μια ανάσα από το να παίζει στην Άχνα. Λες και μετακινούμε τους Seattle Supersonics στην Oklahoma και δεν θα το προσέξει κανείς.
- Ο Μπεργκ ΔΕΝ ευθύνεται ούτε για το σίριαλ με την πώληση στον Τζον Χριστοδούλου (spoiler alert, το σίριαλ έχει και sequel ή για τους λάτρεις της σαπουνόπερας Season 2) και την αναστάτωση που αυτό επέφερε.
- Ο Μπεργκ ΔΕΝ ευθύνεται για το ύψος του προϋπολογισμού. Ούτε για την επικείμενη πώληση Τζιωνή.
- Ο Μπεργκ ΔΕΝ ευθύνεται για τα όποια διαιτητικά λάθη μας στέρησαν βαθμούς. Ούτε είναι ευθύνη του η προστασία της ομάδας από το παρασκήνιο.
Εν κατακλείδι, σε μια χρονιά τόσο κακή, η οποία μάλιστα διαδέχθηκε την καλύτερη της ιστορίας μας, προφανώς ευθύνες έχει και ο προπονητής. ΝΑΙ, ο Μπεργκ έκανε λάθη, όπως έκανε και ο Λάρκου που ήδη πλήρωσε τη νύφη, όπως έκανε και ο Ταραπουλούζης. Πριν όμως η διοίκηση ακολουθήσει την πολιτική του «Εγώ έντζαι» και να αδειάσει το Νορβηγό, θα έπρεπε πρώτα να κοιτάξει στον καθρέφτη και να κάνει την αυτοκριτική της. Γιατί η ζημιά φέτος, έγινε από πάνω προς τα κάτω και οι ευθύνες να με συγχωρέσετε, δεν είναι οριζόντιες. Πώς εξασφαλίστηκε η ηρεμία της ομάδας και του προπονητικού τιμ όταν έγιναν όλα τα πιο πάνω που αναφέρω; Τι έκαναν για να βοηθήσουν το προπονητικό τιμ; Τι έκαναν όταν υπήρχαν εσωτερικές κόντρες; Αφού αποφάσισαν να διώξουν τον Λάρκου και αφού γνώριζαν τις ιδιομορφίες του Μπεργκ όσον αφορά τον προγραμματισμό, γιατί δεν έλαβαν τα μέτρα τους για να επιταχύνουν τις μεταγραφικές αποφάσεις;
Το γεγονός ότι τόσο καιρό μετά την απομάκρυνση του Λάρκου ακόμα δεν έχει κανείς ιδέα ποιο μοντέλο θα ακολουθηθεί, αποδεικνύει πολύ απλά την απουσία στρατηγικής αυτή τη στιγμή στο οικοδόμημα ΟΜΟΝΟΙΑ. Καλό είναι να θυμούνται όλοι αυτοί που είτε θέλουν το κεφάλι του Μπεργκ στο πιάτο, είτε απλά τον αδειάζουν, ότι η εποχή Παπασταύρου ξεκίνησε με κάτι απίθανους Ισπανούς και διάφορους παλαίμαχους που είχε σαν αποτέλεσμα να γίνουμε κλωτσοσκούφι. Προσωπικά θεώρησα πως ο πρόεδρος σαν πανέξυπνος (και ιδιαίτερα επιτυχημένος) επιχειρηματίας που είναι, αξιοποίησε την πρώτη χρονιά για να τεστάρει τα νερά, ακολούθησε τη ρήση «αν θα αποτύχεις απέτυχε γρήγορα», έμαθε, προσέλαβε τον Λάρκου, αυτός έφερε τον Μπεργκ και τα υπόλοιπα είναι ιστορία (κατακρίβιαν ολόχρυση ιστορία). Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών όμως, με κάνουν να ανησυχώ. Ανησυχώ ότι είτε σταθήκαμε τυχεροί με κάποιες επιλογές που ουσιαστικά ήταν υπεύθυνοι για τη στρατηγική, είτε πρέπει να αρχίσω να πιστεύω τις φήμες για το…season 2 που ανέφερα πάνω. Αυτό που σίγουρα δεν με ανησυχεί, είναι κατά πόσον κατέχει ο Μπεργκ το τόπι. Και υποθέτω πως μόνο ο χρόνος θα δείξει τι ακριβώς γίνεται και πως έγινε από «προφέσορας» αποδιοπομπαίος τράγος.
Πιθανό φάγωμα Μπεργκ, συνιστά επιστροφή σε εποχές που μετά από μια δύσκολη περίοδο, οι διοικήσεις έψαχναν αποδιοπομπαίους τράγους για να εξιλεωθούν ή να καλύψουν δικά τους λάθη. Αυτή η διοίκηση δεν έχει καμία ανάγκη να επαναλάβει συμπεριφορές του παρελθόντος κι αν δει το δέντρο αντί το δάσος, θα προσφέρει τη χειρότερη υπηρεσία στην ομάδα και θα αδικήσει την προσπάθεια στην οποία συμμετείχε τα τελευταία 2.5 χρόνια. Ο όχλος πάντα θα έχει κοντή μνήμη και κοντόφθαλμες προσεγγίσεις. Η διοίκηση οφείλει να απορροφήσει τους κραδασμούς της παρούσας κρίσης και να δώσει στο σύλλογο την ηγεσία που χρειάζεται.
Γράφει: ο Απόμακρος
