Είμαι ένας 20χρονος οπαδός της ομάδας μας. Κατάγομαι και κατοικώ στην Λεμεσό. Για να προλάβω τυχόν κακοπροαίρετους όχι δεν είμαι «αλήτης και ναρκομανής» όπως άδικα αποκαλούν πολλά νεαρά άτομα της ομάδας μας. Τέλειωσα τον στρατό χωρίς μια μέρα φυλακή, το σχολείο χωρίς μια περίοδο αποβολή. Από μικρός ακολουθούσα την ομάδα σε όλα τα παιχνίδια, ταξίδεψα στο εξωτερικό για χάρη της, από τα 13 μου εώς τα 18 (όπου και κατατάγηκα στην Ε.Φ) ήμουν κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας στην δυτική εξέδρα. Πάντα με θυσίες ακολουθούσα την ομάδα. Η οικογένεια μου όπως και οι πλύστες την σήμερον ημέρα δύσκολα τα φέρνουν βόλτα. Και όταν δεν μπορούσε να πάω με τον αδελφό μου στο ΓΣΠ, πήγαινα με λεωφορεία, με γνωστούς ή και αγνώστους. Απλά να σταθώ στο τσιμέντο δίπλα της.
Με τον μισθό μου από την Ε.Φ, 150 ευρώ (!!) που συντηρούσα τον εαυτό μου, έκανα οικονομίες και εξασφάλισα ένα ικανό ποσό για να ταξιδέψω μαζί με την ΟΜΟΝΟΙΑ. Πίστευα ότι θα ξεπερνούσαμε το εμπόδιο της Μπρόντμπη και έτσι κράτησα τα λεφτά μου για τον επόμενο προκριματικό γύρο…
Με τα λεφτά λοιπόν αυτά, θέλω πολύ να κόψω εισιτήριο διαρκείας για την νέα περίοδο αλλά με τα σημερινά δεδομένα, όχι αγωνιστικά αλλά διοικητικά δυσκολεύομαι. Νιώθω πως έχουμε πέσει θύματα εμπαιγμού. Νιώθω ότι είμαστε ένας Τιτανικός που έχουμε ξεφύγει μίλια από την ρότα μας και κατευθυνόμαστε ακριβώς πάνω στο παγόβουνο και κανείς από τους διοικούντες δεν μπορεί να αποτρέψει την μετωπική σύγκρουση.
Γιατί; Γιατί μια ανώτερη δύναμη (=Ακελ) είναι υπεύθυνη για την επιλογή του καπετάνιου (=Διοικητικό Συμβούλιο) και αντί να επιλέγουν τον καταλληλότερο, επιλέγουν τον πιο υπάκουο σε αυτούς. Και μετά από πολλά χρόνια λάθος επιλογών οι διάφοροι καπετάνιοι μας έφεραν εδώ που είμαστε, να κοιτάμε το παγόβουνο να ορθώνεται ολάκερο μπροστά μας και ‘μεις φωνάζουμε, τρεκλίζουμε, πανικοβαλλόμαστε για την τύχη του πλοίου μας.
Γιατί; Γιατί πριν από καιρό όταν μερικοί από μας, που ήξεραν και μπορούσαν να οδηγήσουν τον Τιτανικό μας μακριά από το παγόβουνο και πίσω στην ένδοξη του ρότα, ενώθηκαν, το πλήθος των επιβατών πίστεψε σε αυτούς αλλά δυστυχώς απορρίφτηκαν από την ανώτερη δύναμη που έχει κλειδαμπαρώσει το δωμάτιο ελέγχου και επιτρέπει την είσοδο μόνο στους αρεστούς προς αυτήν.
Μα είμαστε εδώ… Βλέπουμε το χρέος των 15 εκατομμυρίων στα μάτια και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι τον σταυρό μας. Το τελευταίο σχέδιο του καπετάνιου για να μας σώσει (=είσοδος στους ομίλους) ναυάγησε και αυτό απόψε και αυτή η ανώτερη δύναμη δεν λέει να μας αδειάσει την γωνία.
Μα είμαστε εδώ… Βιώσαμε και απόψε ένα οδυνηρό αποκλεισμό από μια κάποια Μπροντμη που έχει προλάβει να ηττηθεί από όλα τα ψαροχώρια της Δανίας στο τρέχον πρωτάθλημα. Είμαστε 2-2 και ο προπονητής μας δεν μπορεί να γυρίσει να βρει στον πάγκο του μια λύση… εδώ μας κατάντησαν. Η αλλαγή που έγινε στο 90’ με την είσοδο του Τζάκσον Μεντί ( δεν κρίνω τον παίχτη αλλά την κίνηση) περικλείει όλη την κατάντια της σύγχρονης ΟΜΟΝΟΙΑς, αύτη ήταν η μοναδική λύση που υπήρχε στον πάγκο για να βελτιωθεί η επίθεση μας, ένας σέντερ μπακ!!!
Ως πότε λοιπόν θα μας διαφεντεύει το ακελ; Ως πότε η ομάδα μας θα βρίσκεται υπό την ομηρία των ανίκανων διοικούντων της και του κόμματος; Ως πότε και εσείς κύριοι του OMONOIAnew.com να τους καλύπτεται;
Πείτε επιτέλους αυτά που όλοι γνωρίζουμε αλλά κανείς δεν τολμά να ξεστομίσει. Πείτε πως μας χρέωσαν 15 εκατομμύρια, παραδεχτείτε ότι οι διοικούντες μας δεν έχουν κανένα πραγματικό σχέδιο διάσωσης παρά μόνο την γνωστή και αγαπημένη τους τακτική της εισφοράς (κοινώς γνωστή και ως τενέκα), ονοματίστε επιτέλους τους μιζαδόρους, διαφωτίστε μας γιατί όλες οι μεταγραφές μας έχουν για μάνατζερ τον γνωστό Καραβίδα, πείτε για το μικρό ποσοστό που κερδίζει η ομάδα από τα προϊόντα της και δείξετε με το δάκτυλο τα πρώην μέλη του διοικητικού συμβουλίου και τα μέλη του Ακελ που παίρνουν την μερίδα του λέοντος. Απαιτούμε και από σας διαφάνεια, πες τε αυτά που ξέρετε αλλιώς θα γραφτείτε και σεις στην λίστα με τους καταστροφείς της ομάδας μας.
Δεν θα τους περάσει όμως, έχουμε ακόμη την ψήφο μας και όσο δεν μας αφήνουν στην ησυχία μας δεν πρόκειται να τους «σταυρώσουμε» ποτέ. Ας ξυπνήσει επιτέλους και ο τελευταίος ΟΜΟΝΟΙΑτης που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και ας προσπαθήσουμε ενωμένοι να μπουκάρουμε στο δωμάτιο ελέγχου και έστω στην ύστατη στιγμή να στρίψουμε το πηδάλιο στην αντίθετη κατεύθυνση απ’ το παγόβουνο. Επανάσταση ξανά σε αυτούς που φασιστικά μας διοικούν.
