2012-13, 2013-14, 2014-15 και 2015-16. Δυστυχώς διανύουμε την τέταρτη συνεχή αγωνιστική περίοδο όπου η ομάδα μας δεν πραγματοποιεί ούτε το λιγότερο που προστάζει η ιστορία της, δηλαδή πορεία πρωταθλητισμού. Μετά την περίοδο 2011-12 που ουσιαστικά ήταν η τελευταία χρόνια που διεκδικήσαμε το πρωτάθλημα με αξιώσεις μέχρι το τέλος και κατακτήσαμε το κύπελλο η ομάδα μας κάνει πορείες μεσαίας ομάδας. Την εξαιρετική πορεία την άνοιξη του 13, με το πολύ καλό ποδόσφαιρο, ακολούθησε το ξεπούλημα – ξήλωμα της ομάδας που είχε ως επακόλουθο την ντροπιαστική χρονιά 2013-14. Πηγαίνοντας για την αλλαγή την περίοδο 2014-15, στήνεται μια καλή κατά την άποψη μου ομάδα η οποία χάνει την πρόκριση στους ομίλους του Europa League, πρωτίστως από τον ανεκδιήγητο (πείτε όσα γαλλικά θέλετε) Τούντορ και κατά πολύ λιγότερο από την απειρία του Κώστα Καϊάφα. Στη συνέχεια της χρόνιας ξεκινούμε νωθρά το πρωτάθλημα μένουμε πίσω και ακολούθει η χειμερινή διακοπή κατά την οποία η μισή ομάδα αλλάζει για διάφορους λόγους και στο τέλος κουτσά στραβά βγαίνουμε Ευρώπη χάρη στους παίκτες υψηλού επιπέδου που είχαμε ,όπως οι Nuno Assis, Leo και Pote.
Παρόλο που στην ομάδα υπήρχε ένας πολύ καλός κορμός που με ελάχιστες προσθήκες η ομάδα θα βελτιωνόταν ακόμη περισσότερο, ακολουθεί ένας τραγικός μεταγραφικός σχεδιασμός, που επιφέρει αποκλεισμό από την Ευρώπη και εκ νέου κακό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα. Ενώ από τα μέσα της αγωνιστικής περιόδου 2014-15 φαίνονταν οι αδυναμίες της ομάδας και σε ποιες θέσεις πονούσε περισσότερο (Κεντρικός Αμυντικός, Αμυντικός Μέσος, Αριστερό Μπακ) κατά κύριο λόγο, οι 12 καλοκαιρινές μεταγραφές είναι στην πλειοψηφία αποτυχημένες, με εξαίρεση τον Χαφέζ που ήρθε την τελευταία στιγμή, τον φιλότιμο Σιέρινταν και τον τραυματία Χριστοφή. Ας ελπίσουμε να μας διαψεύσουν οι Ρομαρίκ και Μπαντιμπανγκά τουλάχιστον.
Δεν είμαι ούτε προπονητής ούτε ποδοσφαιρικός σύμβουλος, αλλά με μια ματιά στο φετινό μας ρόστερ (το οποίο αποτελείται από 28 επαγγελματίες ποδοσφαιριστές σε περίοδο οικονομικής περισυλλογής) βλέπεις την ανομοιομορφία του. Ξεκινώντας από την άμυνα, διαθέτουμε 2 δεξιούς αμυντικούς, τον μέτριο Λομπιανίτζε και τον ταλαντούχο Φιλιώτη που ενώ είναι 4 χρόνια στην πρώτη ομάδα δεν τον πολύ είδαμε, 3 αριστερούς αμυντικούς, τον πολύ καλό Χαφέζ, τον τουρίστα με δική μας ευθύνη Καπράλ και τον Πέρεζ που δεν είναι δηλωμένος στην Κ.Ο.Π. Όσον αφορά την τριάδα των κεντρικών μας αμυντικών ….. ουδέν σχόλιο. Στο χώρο του κέντρου τα δυο μεγάλα ονόματα Γκουλόν και Ρομαρίκ καταστρέφονται από τις συνεχείς αλλαγές της θέσης τους ελλείψη κεντρικών αμυντικών. Ουσιαστικά τρέχει ο Οικονομίδης για δυο, ο Μαρκάσα είναι τραυματίας και οι Φυλακτού και Κατελάρης μονίμως στον πάγκο. Ο Μπεμπέ δεν έχει προσφέρει τα αναμενόμενα και για τον Νούνο – ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην Κύπρο στα 38 του, δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα. Οι μόνες θέσεις που πιστεύω οτι το υλικό είναι επιπέδου Ομόνοιας είναι αυτές των εξτρέμ. Στην επίθεση θεωρώ ότι έχουμε 3 καλούς ποδοσφαιριστές που όμως η φυσική τους θέση είναι του δεύτερου επιθετικού. Κλείνοντας στα του ρόστερ αφήνω τελευταίους τους τερματοφύλακες, την πιο σημαντική θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, θέση που διαθέτουμε τους δυο τερματοφύλακες της Εθνικής Κύπρου και ένα ταλαντούχο παιδί από την Ρουμανία που μάλλον δεν θα το δούμε. Οι αρμόδιοι της ομάδας θα πρέπει να κάνουν τα πάντα για την συνεχή βελτίωση του Παναγή. Αυτά σε γενικές γραμμές για το ρόστερ. Πιστεύω ότι με σωστή ενίσχυση τον χειμώνα και με τους υπόλοιπους παίχτες να παίζουν στην θέση τους η ομάδα θα ανεβεί.
Κλείνοντας θέλω να δείξω μέσω της ανασκόπησης της τελευταίας τετραετίας, τα συνεχή λάθη στον προγραμματισμό μας οδηγούν σε μέτριες έως κακές χρονιές. Επιβάλλεται να αλλάξουν πολλά στην ΟΜΟΝΟΙΑ, αλλιώς θα είμαστε στο ίδιο έργο θεατές και για τα επόμενα χρόνια.
Χριστόφορος Σταύρου
