Εν όψει των επικείμενων εκλογών και τι πρέπει να γίνει προκειμένου να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από τη μιζέρια των τελευταίων 25 χρόνων θα ήθελα να παραθέσω την άποψη μου,
Πιστεύω ότι μοναδικός τρόπος είναι η είσοδος της ομάδας σε ευρωπαϊκούς ομίλους. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται να αλλάξει άμεσα η ομάδα τακτική στον τρόπο που πάνε και έρχονται κάθε χρόνο παίχτες.
Δεν ξέρω πόσα χρωστάμε στον Καραβίδα ώστε να φορτωνόμαστε κάθε χρόνο με κάθε λογής παλτά αλλά προκειμένου να έχουμε μια ομάδα έτοιμη μέσα σε 2 μήνες να διεκδικήσει την είσοδο της σε ευρωπαϊκούς ομίλους χρειάζεται περισσότερο εμπειρία παρά ταλέντο. Χρειάζεται να κάνεις καθυστερήσεις, σκοπιμότητες και ότι άλλο χρειαστεί προκειμένου να πετύχεις αυτό τον στόχο. Χρειάζεται να πάψει η μουρμούρα για την διαιτησία, καθώς αποτελεί έτοιμη δικαιολογία σε όλους τους ποδοσφαιριστές που έρχονται στην Ομάδα μας για την αποτυχία. Χρειάζεται το κοινό στα ευρωπαϊκά ματς να μην μεταφέρει το δικό του άγχος για ευρωπαϊκή διάκριση στο Γήπεδο, (τα παραδείγματα τόσο με την Δυναμό – αν δεν υπήρχε το άγχος πιστεύω θα βρίσκαμε τον τρόπο να λήξει το ματς χωρίς να δοθεί ευκαιρία στον διαιτητή να μας αδικήσει – όσο και την Μπρόντμπι είναι χαρακτηριστικά). Ομάδα είναι ένας οργανισμός που σέβεται ο ένας τον άλλο, ο καθένας αντιλαμβάνεται τον ρόλο του, άπαντες δουλεύουν στο 100% για να πετύχουν τον στόχο και ως οργανισμός έχουν βρει τον τρόπο να αντιμετωπίζουν την πίεση. Έχοντας πάντα την υποστήριξη του κοινού. Βρέξει χιονίσει.
Το ότι αυτή η ομάδα θα είναι μιας – δυο χρήσεων το πολύ είναι δεδομένο. Όμως είναι ο μόνος τρόπος για να ξεφύγουμε από την οικονομική μιζέρια και να μπορέσουμε να χτίσουμε μια ομάδα που ονειρευόμαστε.
Σχετικά με το τι OMONOIA ονειρεύομαι όσο αφορά τα κυπριακά δρώμενα σας στέλνω ένα Άρθρο του ισοβίτη για τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό που όταν το διάβασα αισθάνθηκα πως ταιριάζει γάντι στα δικά μας. Η αλήθεια είναι ποτέ δεν ελέγξαμε το παρασκήνιο όχι επειδή δεν μπορούσαμε αλλά επειδή δεν θέλαμε. Απλά αλλάξτε όπου ΠΑΟΚ με ΟΜΟΝΟΙΑ και όπου ερυθρόλευκα με γαλαζοκίτρινα.
Ο ΠΑΟΚ που ονειρεύομαι είναι κάθε χρόνο Πρωταθλητής. Με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο. Είναι και Κυπελλούχος, αν δεν κάτσει καμιά περίεργη αναποδιά.
Και παίζει στο Champions League, περνάει από τους ομίλους, φτάνει την Άνοιξη να κοντράρεται με τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης.
Ο ΠΑΟΚ που ονειρεύομαι δεν έχει στην κερκίδα στραβοστόμηδες και γκρινιάρηδες. Όλοι πειθαρχούν στις αποφάσεις του αφεντικού και δε δημιουργούν προβλήματα. Όποιος ξεφεύγει από τη γραμμή αποβάλλεται. Οι νέοι γαλουχούνται υπό τους ήχους της μικροφωνικής στο πέταλο, φωνάζουν συνθήματα μόνο για το μεγαλείο της ομάδας και χειροκροτάνε τυφλά όποιον φοράει τη φανέλα.
Ο ΠΑΟΚ που ονειρεύομαι έχει ιδιόκτητους συνδέσμους. Δεν πληρώνει ενοίκια, δε χρειάζεται τακτικά μέλη να πίνουν τις μπύρες τους στο σύνδεσμο για να βγάλει τα έξοδα -μόνο ακόλουθους στα κοινωνικά δίκτυα να κοινοποιούν τις δημοσιεύσεις που εξυμνούν τη διοίκηση και να είναι διαθέσιμοι για κανένα πέσιμο με πολιτικά κριτήρια που βολεύουν τον ιδιοκτήτη. Ταξιδεύει στους ευρωπαϊκούς αγώνες με χρηματοδότηση, παίρνει εισιτήρια με ένα τηλεφώνημα στο υπουργείο.
Ο ΠΑΟΚ που ονειρεύομαι έχει ακριβούς ξένους και μαζεύει όλο τον ανθό της ελληνικής αγοράς. Ξεπλένει το χρήμα και του αλλάζει πατρίδα. Κόβει τα όνειρα κάθε πιτσιρικά και τον δανείζει στις μισές ομάδες του Πρωταθλήματος, καλύπτοντας το κόστος διαμονής -αρκεί να ακούσει το «ευχαριστώ» όταν έρθει η ώρα. Έχει τις άκρες να καλούνται στις εθνικές όλοι οι ποδοσφαιριστές του και να μην καλούνται οι παίκτες των άλλων ομάδων, εκτός αν είναι καλά παιδιά.
Ο ΠΑΟΚ που ονειρεύομαι έχει ιδιόκτητα στελέχη σε κάθε οργανισμό που ασχολείται με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Διαιτησία, Ομοσπονδίες, Συνεταιρισμούς, Υπουργεία. Βολεύει στις δουλειές του αφεντικού αστυνομικούς, κληρικούς, μεγαλοσυνδεσμίτες. Δίνει δουλειά με αντάλλαγμα την ψήφο και την αιώνια πίστη στα ιδανικά της ομάδας.
Ο ΠΑΟΚ που ονειρεύομαι ελέγχει κάθε επικοινωνιακό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Ανοίγει τα κεφάλια των διαφωνούντων, διαλύει νιάτα, τσακίζει οικογένειες. Ξεφτιλίζει καριέρες, μετατρέπει σε γιουσουφάκια τους αδύναμους, εξαφανίζει ή περιθωριοποιεί τους δυνατούς.
Ο ΠΑΟΚ που ονειρεύομαι είναι πρώτος και παραμένει πρώτος με κάθε κόστος. Είτε του αξίζει, είτε δεν του αξίζει. Το μόνο που έχει σημασία είναι να είναι πρώτος. Δε χωράνε ρομαντισμοί, δε φτουράνε ανούσιοι συναισθηματισμοί στην εξασφάλιση της πρωτιάς. Κανείς δε θυμάται τον δεύτερο -η ιστορία γράφεται από τους πρωταθλητές.
Ο ΠΑΟΚ που ονειρεύομαι γαμάει και δέρνει. Τρέμουν όλοι στο πέρασμά του, κάνουν στην άκρη. Κάτι μυρμηγκάκια μόνο ψελλίζουν βρισιές και κατάρες -τα λιώνει δίχως δεύτερη σκέψη. Κι από πίσω ακολουθούμε εμείς, πανηγυρίζοντας, κάνοντας κωλοδάχτυλα σε όλους τους ηττημένους, «πάλι σας γαμήσαμε, οέ, οέ».
Ο «ΠΑΟΚ που ονειρεύομαι» ήδη βρίσκει αποδοχή δειλά-δειλά σε ανθρώπους που είτε ξέχασαν, είτε ποτέ τους δεν κατάλαβαν πως ο ΠΑΟΚ δεν είναι μία ομάδα ποδοσφαίρου-προέκταση του λειψού ανδρισμού τους. Ο ΠΑΟΚ είναι δικός μας. Ο ΠΑΟΚ είμαστε εμείς. Οι φαντασιώσεις ερυθρόλευκων αποχρώσεων έχουν δικό τους λιμάνι και θα μείνουν δεμένες εκεί. Τα μαντρόσκυλα ήδη έχουμε τεντώσει τ’ αυτιά κι είμαστε σε ετοιμότητα. Αυτός ο βράχος θα ανεβαίνει το βουνό και θα ξαναπέφτει μέχρι να μας βγει η ψυχή -αλλά ο ιδρώτας μας θ’ αξίζει όσο όλες οι βρώμικες πρωτιές τους μαζί. Κάθε πρωτιά μας θα είναι καθαρή. Το χρωστάμε σε όλες τις γενιές που μας έδωσαν τον ΠΑΟΚ και στις επόμενες που θα τον παραλάβουν από εμάς.
Με εκτίμηση,
Ν.Κ.
