Είναι προφανές ότι έφτασε η ώρα που ο οργανισμός ΟΜΟΝΟΙΑ καλείται να πάρει μια ιστορική απόφαση. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο η ΟΜΟΝΟΙΑ όπως την ξέραμε έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό της κύκλο και οι φίλοι της καλούμαστε να δούμε την επόμενη μέρα.
Σκέψεις και προτάσεις έχουν ακουστεί και γραφτεί, ενώ αυτή τη στιγμή που μιλάμε ένας συγκεκριμένος επενδυτής έχει καταθέσει μια πρόταση. Στην κατάσταση που βρίσκεται ο σύλλογος πρέπει κανείς να είναι ανόητος αν απορρίψει ή αποδεχθεί τη μία ή την άλλη πρόταση αν δεν την μελετήσει καλά. Χώρος για προσωπικές βλέψεις, ετσιθελισμούς και ιδεοληψίες δεν υπάρχει.
Επειδή ακριβώς οι στιγμές είναι κρίσιμες, στην ιστορία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ αρμόζει μόνο να μελετήσουμε, να σκεφτούμε και να πάρουμε την κατάλληλη απόφαση. Μέχρι στιγμής κανείς (ή μάλλον ελάχιστοι) δεν έχει δει ολοκληρωμένη την πρόταση του κ. Παπασταύρου. Έχει διαρρεύσει στον Τύπο ένα προσχέδιο, το οποίο αν καταλαβαίνω καλά είναι αυτό που δόθηκε και στα μέλη του Δ.Σ, και έγινε μία συνάντηση φίλων όπου οι εκπρόσωποι του επενδυτή δεν παρευρέθησαν. Με αυτό το δεδομένο κανείς δεν μπορεί να είναι υπέρ ή κατά της πρότασης. Να τοποθετηθεί επί του προσχεδίου μπορεί όμως μια τέτοια συμφωνία έχει πολλά σημεία που χρίζουν διευκρίνησης, διερεύνησης και μελέτης. Φαντάζομαι ότι η ομάδα Παπασταύρου ή το ΔΣ της ΟΜΟΝΟΙΑΣ θα δώσουν στα μέλη του Συλλόγου όλη την πρόταση να την μελετήσουν, πριν κληθούν να ψηφίσουν στην ΓΣ στο τέλος Απριλίου.
Τι εγγυάται την επιτυχία;
Η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν είναι η πρώτη ομάδα στον κόσμο που βρίσκεται ενώπιον του φάσματος της χρεωκοπίας. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ομάδων σε όλο τον κόσμο που αντιμετώπισαν παρόμοιες προκλήσεις με αυτές που βρίσκονται μπροστά στην ΟΜΟΝΟΙΑ σήμερα. Κάποιες ομάδες αποφάσισαν να πορευτούν με εξωγενείς λύσεις. Πλούσιους επενδυτές που έβαλαν ξαφνικά αρκετά λεφτά και έσωσαν την ομάδα, ορισμένες φορές, μάλιστα κατάφεραν να την «μεγαλώσουν» αγωνιστικά και επιχειρηματικά. Σε άλλες περιπτώσεις οι φίλαθλοι βγήκαν μπροστά και με διαφορετικούς τρόπους πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Και στα δύο μοντέλα υπάρχουν επιτυχημένα και αποτυχημένα παραδείγματα.
Αυτό που, κατά τη δική μου άποψη, είναι το μεγαλύτερο εχέγγυο επιτυχίας (αν υπάρχει τέτοιο) είναι το μοντέλο που θα προκριθεί να είναι όσο το δυνατό πιο συμβατό με τον χαρακτήρα του οργανισμού (σε αυτή την περίπτωση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ). Όχι μόνο για συναισθηματικούς, ιδεολογικούς και ιστορικούς λόγους αλλά και για λόγους μεσομακροπρόθεσμης αποτελεσματικότητας.
Έχουν γραφτεί αρκετά για το γερμανικό μοντέλο της κατοχής του 50+1 των μετοχών μιας ομάδας από τους φιλάθλους. Τα τελευταία χρόνια αρκετές φορές το μοντέλο έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση, κυρίως από ομάδες που έβρισκαν επενδυτές πρόθυμους να βάλουν λεφτά στο ποδόσφαιρο. Οι ιθύνοντες του γερμανικού ποδοσφαίρου προχώρησαν όμως σε ένα συντεταγμένο και οργανωμένο διάλογο όλων των συνόλων ο οποίος κατέληξε τον Μάρτιο στην απόφαση ότι κανόνας του 50+1 πρέπει να διατηρηθεί (με δύο εξαιρέσεις που έχουν τη σημασία τους). Ο λόγος που επικαλείται η Γερμανική Ομοσπονδία για αυτή την απόφαση είναι ότι το 50+1 επιτρέπει στις ομάδας «να διατηρούν τον χαρακτήρα τους και την επαφή τους με την λαϊκή τους βάση».
Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικό αυτό;
Σύμφωνα με τις μελέτες των Γερμανών, το γεγονός ότι οι οπαδοί της ομάδας διατηρούν λόγο για τα τεκταινόμενα στον σύλλογο (σε άλλες μικρότερο και σε άλλες μεγαλύτερο) ενδυναμώνει το αίσθημα αφοσίωσης στον σύλλογο και ως εκ τούτου ενισχύει την βιωματική και οικονομική σχέση μαζί του. Αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο και στα οικονομικά της ομάδας. Η Μπουντεσλίγκα είναι το πιο αναπτυσσόμενο εμπορικά πρωτάθλημα της Ευρώπης, ενώ σημειώνει κάθε χρόνο ρεκόρ εισιτηρίων. Υπάρχουν ομάδες (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη Σάλκε) που έχουν γευτεί ελάχιστες επιτυχίες τα τελευταία χρόνια την ώρα που αυξάνουν την εμπορική τους αξία αλλά και τον μέσο όρο εισιτηρίων. Επιπλέον, ο κανονισμός αυτός φαίνεται ότι ανέπτυξε μια αθλητική κουλτούρα, διατήρησε χαμηλές τιμές εισιτηρίων (γεγονός που ενίσχυσε την προσέλευση των φιλάθλων στα γήπεδα αλλά και τα οικονομικά των ομάδων).
Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν υπάρχει ούτε μία ομάδα στη Γερμανία που να έχει βρεθεί σε καθεστώς πτώχευσης/διαχείρισης από τη δημιουργία της ένωσης το 1963. Στην Αγγλία μετά το 1992, 92 ομάδες έχουν βρεθεί σε καθεστώς πτώχευσης/διαχείρισης. Κι αυτό γιατί, όπως αποδεικνύεται, δεν υπάρχει κανείς λόγος ο φίλαθλος να περιμένει από κάποιον (εκατομμυριούχο ή εταιρία) να σώσει την ομάδα του ή να την οδηγήσει σε επιτυχίες. Οι φίλαθλοι εγγυούνται την αφοσίωση και την δέσμευση μακροπρόθεσμα αλλά και τη συνεχή οικονομική στήριξη, όχι μέσω των λογικών του εράνου αλλά της συνδιαχείρισης.
Ιστορικές στιγμές, ιστορική απόφαση
Το γερμανικό μοντέλο αξίζει να μελετηθεί. Πιθανότατα υπάρχουν κι άλλα που πρέπει να αναλυθούν. Η ΟΜΟΝΟΙΑ θα μπορούσε να μεταβεί άμεσα σε μια μεταβατική περίοδο ενός έτους. Να βγάλει αγωνιστικά τη χρονιά με το μικρότερο δυνατό μπάτζετ, με αγωνιστικό στόχο την εξάδα. Αναγκαία η στελέχωση με τεχνοκράτες του ποδοσφαίρου σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς του τμήματος. Παράλληλα, μια ομάδα ανθρώπων να αναλάβει τη μελέτη μοντέλων αλλαγής της δομής. Μια άλλη την εξεύρεση πιθανών ενδιαφερόμενων επενδυτών. Μία τρίτη την εγγραφή νέων μελών (απαραίτητη η μείωση του κόστους και η διευκόλυνση της διαδικασίας). Στις αρχές του 2019 συγκαλείται εκ νέου ΓΣ στην οποία τα μέλη της ΟΜΟΝΟΙΑΣ αποφασίζουν τις απαραίτητες αλλαγές, έχοντας όλα τα δεδομένα μπροστά τους.
Είναι αλήθεια ότι ο χρόνος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ τελειώνει. Τα περιθώρια δεν είναι απλά στενά, έχουν μάλλον τελειώσει. Όμως αλήθεια. Τι είναι προτιμότερο; Να χαθεί άλλη μια αγωνιστική χρονιά ή να μετατραπούμε από οπαδοί σε πελάτες μιας νέας ΟΜΟΝΟΙΑΣ;
Αδάμος Ζαχαριάδης
Δημοσιογράφος, Μέλος ΟΜΟΝΟΙΑΣ
