Η μία από τις δέκα ψήφους κατά της πρότασης Παπασταύρου ήταν η δική μου. Οι 5 βασικοί λόγοι…
1. Σκανδαλώδεις διαδικασίες.
Η ιστορικότερη απόφαση που κληθήκαμε να πάρουμε ως μέλη του ΑΣΟΛ έγινε με διαδικασίες express, μη διαφανείς, μη συλλογικές και εν πολλοίς κατευθυνόμενες προς μια πρόταση. Το δίλημμα που τέθηκε από την διοίκηση Λώρη Κυριάκου, πρόταση Παπασταύρου ή χρεοκοπία και κλείσιμο, επένδυε κυρίως στον φόβο και όχι στην ενίσχυση της ορθοκρισίας και της πεποίθησης ότι πράττουμε το σωστό. Οι αποφάσεις μονόδρομος για ένα Λαό που στήνει στις δυσκολότερες οικονομικές συνθήκες αψίδες αφοσίωσης, οδηγούν συνήθως σε αχαρτογράφητα και επικίνδυνα ύδατα. Ιστορικές αποφάσεις δεν παίρνονται με το πιστόλι στον κρόταφο και ως αποτέλεσμα των συγκεκριμένων διαδικασιών.
2. Δεν γνωρίζω ως μέλος του ΑΣΟΛ εάν η πρόταση Παπασταύρου είναι συμφέρουσα για το Σωματείο.
Όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα, δεν υπάρχει θεωρώ αντικειμενική και τεκμηριωμένη απάντηση από κάποιο μέλος του ΑΣΟΛ αλλά υποκειμενικές εκτιμήσεις βασισμένες σε προσωπικές απόψεις και όχι τεκμηριωμένες θέσεις στην βάση στοιχείων. Βασικό λόγος, η απουσία μέτρου σύγκρισης, είτε με άλλες προτάσεις διαχείρισης του ποδοσφαιρικού τμήματος, είτε με προηγούμενη αντίστοιχη εμπειρία στην ιστορία του Σωματείου. Ίσως το μοναδικό μέτρο σύγκρισης να ήταν η πρόταση Πογιατζή η οποία αντικειμενικά υπερείχε σε κάποια σημεία. Ο τρόπος αντιμετώπισης της δεύτερης πρότασης εντείνει το προβληματισμό μου εάν η πρόταση Παπασταύρου είναι συμφέρουσα για το Σωματείο.
3. Απουσία ισχυρών κινήτρων επιτυχίας.
Ένας επιχειρηματίας – επενδυτής που δεν τον συνδέει κανένας συναισθηματικός ή άλλος δεσμός με τον ΑΣΟΛ, δεν είχε κανένα βίωμα, καμιά έγνοια και καμιά αγωνία για τον σύλλογο στα καλά και τα άσχημα του, γιατί τώρα να πασχίσει, γιατί να παθιαστεί, γιατί να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να τον φέρει ξανά στην κορυφή; Η (αναμενόμενη) απάντηση που πήρα από άτομο της Διοίκησης στην Γ.Σ. ήταν για να κερδίσει δόξα και χρήμα. Έλα μου όμως που όποιος γνωρίζει ελάχιστα από το σύγχρονο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο καταλαβαίνει ότι τα οικονομικά κέρδη από αυτό, είναι και περιορισμένα και υψηλού ρίσκου, για πολλούς λόγους. Όσον αφορά το κίνητρο της δόξας, δεν ξέρω πόσο ισχυρό είναι. Απλά σκέφτομαι και σημειώνω ότι, ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είχε πριν από έξι μήνες καμία απολύτως σχέση σε ότι αφορά τα της Ομόνοιας και όπως ο ίδιος δήλωσε, θυμάται την Ομόνοια του 80 ως ανάμνηση και κινητοποιήθηκε για να εμπλακεί στα διοικητικά μετά από παρακίνηση ενός φίλου – κουμπάρου που έχει στην Κύπρο. Μακάρι να διαψευστώ οικτρά, αλλά αυτά δεν μου φαίνονται ισχυρά κίνητρα.
4. Η βίαιη και αιθεροβατούσα μετάβαση από ένα μοντέλο με βάση τα μέλη σε ένα μοντέλο του ενός και αποκλειστικού μετόχου – επενδυτή χωρίς ουσιαστική διαβούλευση με τον κόσμο.
Εκ του αποτελέσματος το προηγούμενο μοντέλο λειτουργίας στο οποίο επικρατούσε ο εθελοντισμός, η μετριοκρατεία, ο ερασιτεχνισμός και οι διοικήσεις του 15-0 απέτυχε παταγωδώς, αφού εκ του αποτελέσματος οδήγησε την Ομόνοια στην απόλυτη παρακμή της. Το αυτονόητο και κεντρικό ερώτημα που δεν τέθηκε ΠΟΤΕ προς διαβούλευση προς τον κόσμο της ομάδας και ειδικότερα τα μέλη, είναι ΠΩΣ ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ; Όταν γυρίζατε την ττενέκκα, βρίσκατε και το τελευταίο χωριό και το τελευταίο ομονοιατη για να συνεισφέρει, τώρα την ώρα που θα λαμβανόταν μια από τις κομβικότερες και ιστορικότερες αποφάσεις για το μέλλον του Σωματείου, δεν ρωτήθηκε κανένας πέραν ελαχίστων (και αυτοί εκ των έσσω). Συνήθως αυτές οι μεγάλες μεταβάσεις από ένα μοντέλο σε άλλο χωρίς διαβούλευση και χωρίς ελάχιστη συναίνεση, οδηγούν αναπόφευκτα στον απόλυτο διχασμό (κάτι που έγινε). Είναι κανόνας ότι θεματοφύλακας της ενότητας στον κάθε Οργανισμό αποτελεί η Διοίκηση του. Στην δική μας περίπτωση η διοίκηση δυστυχώς με πολλές πράξεις και παραλήψεις το προηγούμενο διάστημα πυρπόλησαν οι ίδιοι την δυνατότητα ελάχιστης συναίνεσης και ενότητας.
5. Η 20ετής χρονική περίοδος της συμφωνίας χωρίς ρητές αγωνιστικές προϋποθέσεις και απαιτήσεις από τον ΑΣΟΛ.
Εάν για παράδειγμα τα επόμενα 5 χρόνια, η εταιρία Παπασταύρου, αποτύχει να πετύχει οποιοδήποτε αγωνιστικό στόχο και η Ομόνοια συνεχίσει στην ίδια μετριότητα, τότε θα μπορούν να συνεχίσουν λόγω συμβολαίου έστω και αν έχουν αποτύχει στο ρόλο τους.
Υ.Γ. Παρά τις όποιες ενστάσεις υπάρχουν απο εμένα και απο πολλούς άλλους Ομονοιάτες αναφορικά με τον τρόπο διαμόρφωσης και προώθησης της πρότασης Παπασταύρου, η απόφαση της πλειοψηφίας της Γ.Σ. θα πρέπει να γίνει σεβαστή από όλους. Ο καθένας μπορεί ελεύθερα να πάρει τις αποφάσεις του εάν θέλει η όχι να ακολουθήσει την νέα κατάσταση. Ο κάθε Ομονοιάτης έχει καθήκον να ασκεί κριτική (θετική ή αρνητική), το αντίθετο είναι που προκαλεί το πρόβλημα, δηλαδή, να συμπορεύεται άκριτα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τόσο η Διοίκηση Λώρη Κυριάκου όσο και η εταιρία Παπασταύρου θα πρέπει να κάνουν πολλά και να δείξουν σημαντικά δείγματα γραφής για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη και την στήριξη της πλειοψηφίας του κόσμου.
ΑΠΟ: Β.Β. / Μέλος ΑΣΟΛ / Α.Μ.:1850.
