Αγαπητοί φίλοι χαίρεται,
Ήθελα εδώ και αρκετό καιρό να πω κι εγώ την άποψη μου σχετικά με όσα έχουν συμβεί και όσα ακόμα συμβαίνουν στην αγαπημένη μας Ομάδα. Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι η σημερινή κατάσταση μόνο στεναχώρια και απογοήτευση μου προκαλεί κι ας έχει καταλαγιάσει η ένταση, κι ας ασχολείται πλέον η πλειοψηφία των οπαδών μας με τις μεταγραφές.
Θεωρώ ότι για να είναι εφικτή μία ολοκληρωμένη προσέγγιση του θέματος θα πρέπει να δούμε σε αλληλεπίδραση την σχέση Πολιτικής – ΑΚΕΛ – Κοινωνίας από την μία και Ομάδας – Θύρα 9 από την άλλη μέσα σε ένα ιστορικό πλαίσιο από το 1948 μέχρι σήμερα.
Οι συνθήκες μέσα στις οποίες γεννήθηκε η ΟΜΟΝΟΙΑ και τα υπόλοιπα σωματεία της λεγόμενης Αριστεράς το 1948 είναι γνωστές. Παρόλα αυτά πολλές φορές είτε από άγνοια, είτε από σκοπιμότητα διαστρεβλώνονται διάφορα ιστορικά γεγονότα με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις και να διαμορφώνεται μια λανθασμένη ιστορική πραγματικότητα στην συνείδηση των οπαδών μας.
Πρέπει να γίνει κατανοητό από τους οπαδούς μας, είτε αυτοί ανήκουν στους υποστηρικτές της εταιρείας, είτε στους υποστηρικτές της Θύρα 9, ότι η δημιουργία σωματείων προσκείμενων στην τότε Αριστερά, της ΟΜΟΝΟΙΑΣ συμπεριλαμβανομένης, δεν ήταν απλά μια πράξη αντίδρασης αλλά πολύ περισσότερο μια συνειδητή πολιτική απόφαση με εντολή κατευθείαν από το ΑΚΕΛ.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ λοιπόν Είναι (και όχι ήταν) γέννημα θρέμμα πολιτικών συγκρούσεων και το ΑΚΕΛ είτε μας αρέσει είτε όχι ήταν το κόμμα το οποίο εξέφραζε τότε πολιτικά και ιδεολογικά την πλειοψηφία του κόσμου της και αυτό, το ΑΚΕΛ δηλαδή, την δημιούργησε.
Στην πορεία αγκάλιασε και κόσμο με διαφορετικές πολιτικές και κομματικές καταβολές αλλά αυτό ήταν το τίμημα του να γίνει Βασίλισσα. Κάτι αντίστοιχο γίνεται σήμερα και στον αιώνιο λόγω επιτυχιών.
Αυτή η σχέση ΑΚΕΛ-ΟΜΟΝΟΙΑΣ βοήθησε από τη μία την Ομάδα ως αθλητικό σωματείο να προοδεύσει (λόγω φιλικών σχέσεων με την ΕΣΣΔ και το Ανατολικό Μπλοκ παρουσία παικτών κλάσης από αυτές τις χώρες στην ΟΜΟΝΟΙΑ, η πρώτη Ομάδα που έκανε προετοιμασία στο εξωτερικό, πρωτοπόρα σε αθλητική τεχνογνωσία και τακτική, πρωταθλήματα και κύπελλα – δύο χρυσές δεκαετίες), αλλά από την άλλη δημιούργησε και τις συνθήκες εκείνες που θα μεγέθυναν στο μέλλον τα προβλήματα που θα προέκυπταν εάν κάτι δεν λειτουργούσε σωστά σε ένα από τα δύο αλληλένδετα μέρη.
Αυτή η σχέση μετατράπηκε σε βραχνά μετά τις ανατροπές του σοσιαλισμού σε ΕΣΣΔ και Ανατολική Ευρώπη. Οι διαδικασίες όσο αδιαφανείς κι αν ήταν πιο πριν, όσο το ποδόσφαιρο ήταν ερασιτεχνικό δεν γίνονταν ορατές αλλά ούτε είχαν και τον ανάλογο αντίχτυπο. Η ανεπάρκεια σωρείας ανακυκλώσιμων και διορισμένων από το ΑΚΕΛ στελεχών στην εκάστοτε διοίκηση επίσης.
Το ποδόσφαιρο παύει όμως να είναι ερασιτεχνικό. Το χρήμα μπήκε στο παιχνίδι ως καθοριστικός παράγοντας επιτυχίας και οι βασικοί μας αντίπαλοι μυρίστηκαν κέρδος. Πλέον δεν τους ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο μόνο για κομματική ή πολιτική εκμετάλλευση όπως παλαιότερα (Γιατί και αυτοί έχουν πολιτική και κομματική σύνδεση έστω κι αν την συγκεκριμένη κατηγορία την φορτώθηκαν μονάχα τα σωματεία της λεγόμενης Αριστεράς).
Αντίστοιχα στο επίπεδο της Κοινωνίας, της Πολιτικής και της Οικονομίας την δεκαετία του 1990 μέχρι το 2000 συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και τοπικά.
Από την μία έχουμε την ανατροπή του Σοσιαλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο και την αντίστοιχη κρίση του Κομμουνιστικού Κινήματος σε ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο, κάτι που επηρεάζει και το ήδη όχι και τόσο κομμουνιστικό ΑΚΕΛ (είχε ήδη πάρει μία οπορτουνιστική στροφή από την δεκαετία του 50΄για μένα αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση). Οι πολιτικές αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό του κόμματος παρόλο που παίρνουν ιδεολογική μορφή, στην ουσία περισσότερο έχουν να κάνουν με την επικράτηση προσώπων.
Το ΑΚΕΛ επικεντρώνεται στο να διατηρήσει δυνάμεις σε ένα εχθρικό πλέον περιβάλλον καθώς διανύουμε την δεκαετία Κληρίδη στην προεδρία του κράτους. Όσοι έζησαν την Κ. Αγγελίδου και τον Ο. Ιωαννίδη ως Υπουργούς Παιδείας μπορούν να καταλάβουν για ποιο πράγμα μιλάω, για να μην αναφέρω τα χιλιοειπωμένα για την αποκατάσταση των 62.
Οι μάχες που επιλέγει να δώσει το ΑΚΕΛ αφορούν κυρίως το Κυπριακό πρόβλημα και εντάσσονται κάτω από την πλατφόρμα της επαναπροσέγγισης.
Στο κοινωνικοοικονομικό πεδίο συντελείτε επίσης μια τεραστίων διαστάσεων αλλαγή και εμφανίζεται αυτό που αργότερα θα ονομαστεί κύμα νεοπλουτισμού. Οι μικρομεσαίοι ονειρεύονται να γίνουν μεγάλοι και οι τράπεζες τους δίνουν την ψευδαίσθηση που έχουν ανάγκη. Όλοι τζογάρουν μέχρι που η φούσκα του Χρηματιστηρίου το 1999 τους παίρνει όλους αμπάριζα. Φυσικά τα μεγάλα τζάκια της Κύπρου βγήκαν κερδισμένα και οι μικρομεσαίοι έγιναν μικροί σκέτο (που να ήξεραν ότι θα ακολουθούσε και κούρεμα!).
Την επόμενη δεκαετία έχουμε μια σειρά από λανθασμένες πολιτικές επιλογές του ΑΚΕΛ που θα τις έβρισκε μπροστά του αργότερα. Έχουμε την μεσοβέζικη και ιδεολογικά ανέντιμη στάση στην ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, την αντίστοιχα ανέντιμη πάλι στάση που επέδειξε για την υιοθέτηση του Ευρώ και τέλος την εγκληματική συνεισφορά του στην άνοδο του Τ. Παπαδόπουλου στην προεδρία του κράτους (μαζί με αυτόν ξανά βγήκε στην επιφάνεια και το κάθε ακροδεξιό αρχίδι).
Τέλος έχουμε την ανάληψη της προεδρίας του κράτους από τον Δ. Χριστόφια σε μια ιστορική συγκυρία μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και ταυτόχρονα της πιο άγριας επίθεσης των φιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών εις βάρος των λαών τα τελευταία χρόνια.
Το ΑΚΕΛ λανθασμένα καλλιέργησε την ψευδαίσθηση στον κυπριακό λαό ότι είναι δυνατή η πολιτικοοικονομική διαχείριση μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Το αποτέλεσμα ήταν να φορτωθεί την «χρεωκοπία» του Κράτους και την άσχημη οικονομική και κοινωνική κατάσταση που εισήλθαν τα λαϊκά στρώματα.
Μέσα σε αυτή την 20ετία που είδαμε πιο πάνω, ο κόσμος του ΑΚΕΛ, ο παραδοσιακά αριστερός κόσμος των λαϊκών στρωμάτων, αποξενώθηκε από την Ιδεολογία η οποία γέννησε την Ομάδα του και αυτό ήταν η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Όταν το Κόμμα το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί πρωτοπορία της εργατικής τάξης, καθοδηγητής του Λαού και των αγώνων του, μετατρέπεται σε ένα σοσιαλδημοκρατικό συνονθύλευμα των κάθε είδους ξιπασμένων πολιτικάντηδων, ενίοτε και διεφθαρμένων, τότε πως στο διάολο και ποιος θα μεταλαμπαδεύσει αυτές τις αξίες στα παιδιά του Λαού;
Είναι πραγματικά πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε την επίδραση που είχε διαχρονικά το Κόμμα προς τους οπαδούς του διότι μόνο έτσι θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε την στάση των τελευταίων στην εκχώρηση του ποδοσφαιρικού τμήματος σε εταιρεία.
Πάμε τώρα αφού είδαμε την σχέση Πολιτικής – Ιστορίας – ΑΚΕΛ – Κοινωνίας να δούμε αντίστοιχα τι συμβαίνει στην Ομάδα και στην Θύρα 9.
Η Ομάδα κατά την δεκαετία του 1990 – 2000 παρόλο που θα αποτελέσει την αρχή της αποδόμησης της είναι ακόμα ισχυρή αγωνιστικά. Κερδίζει κάποιους τίτλους, χάνει κάποιους στις λεπτομέρειες αλλά παραμένει μια ομάδα πρωταγωνίστρια. Το χρέος της είναι μικρό για το εκτόπισμα της αλλά η ανεπάρκεια των εκάστοτε Δ.Σ αρχίζει να γίνεται πιο ορατή στον κόσμο.
Παράλληλα την εμφάνιση της κάνει και η Θύρα 9 το 1992, η οποία ελέγχεται ξεκάθαρα από το ΑΚΕΛ και την ΕΔΟΝ. Η συνεισφορά της στις κερκίδες ήταν πραγματικά ανεκτίμητη. Οι εικόνες του Μακαρίου είναι μέχρι και σήμερα αξεπέραστες.
Η πραγματικά μεγάλη κρίση αγωνιστικά αλλά και σε επίπεδο Δ.Σ συντελείτε την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα και κορυφώνεται κατά την θητεία Σεραφείμ. Η λύση που δίνει το Κόμμα είναι ένας Λεφτάς! Ο κόσμος που πλέον δεν έχει κανένα ιδεολογικό εφόδιο χειροκροτεί. Ακόμα και η Θύρα 9 στην αρχή παρασύρεται! Αργότερα θα μείνει μοναχή να φωνάζει δίχως να της επιτρέπεται η είσοδος σε Γ.Σ, όταν μέσα θα χειροκροτούν όλοι οι υπόλοιποι την ανακοίνωση του χρέους.
Δίπλα από τον διορισμένο Λεφτά που έχει ίσως την λιγότερη ευθύνη για το κακό που βρήκε την ΟΜΟΝΟΙΑ οι διαχρονικοί Χρηστάκηδες και οι μανατζαραίοι να κάνουν πάρτι. Τα ποδοσφαιρικά παλτά κάνουν παρέλαση και ξαφνικά το Χρέος!
Όποιος φωνάζει για οικονομικά εγκλήματα γίνεται ξαφνικά αντι-ομονοιάτης και εχθρός του Κόμματος. Αντίστοιχα και όποιος φωνάζει για εκσυγχρονισμό στο ποδοσφαιρικό τμήμα, αλλαγή στις διαδικασίες εισδοχής μέλους και εκλογής Δ.Σ.
Σε ότι αφορά τα εκάστοτε Δ.Σ της Ομάδας συνεχίζονται οι διορισμοί μέσω εκλογικών αποτελεσμάτων των 15-0 από συνδυασμούς που ψηφίζονται κορδόνι, συνεχίζεται η πολιτική της μη εγγραφής μελών ή της χρονοβόρας έγκρισης τους (επί Τζιωνή το μόνο θετικό ότι έγιναν κάποιοι μέλη), συνεχίζονται οι αδιαφανείς διαδικασίες με αποκορύφωμα την συμφωνία με Παπασταύρου, την Γ.Σ και την Καταστατική παρωδία και από δίπλα οι Παλαίμαχοι (οι ίδιοι που ξέχασαν τον εξώστη και έδωσαν του Μαλέκκου να φορέσει ξανά την φανέλα με το Τριφύλλι) να σιγοντάρουν την εκάστοτε καταστροφική διοίκηση.
Τέλος στο οικονομικό τα χρέη αυξάνονται αντί να μειώνονται και η Ομάδα αγωνιστικά κάνει τις δύο χειρότερες πορείες στην ιστορία της (2016-17, 2017-18) σπάζοντας κάθε αρνητικό ρεκόρ.
Όσον αφορά την Θύρα 9 τώρα, θεωρώ σαν εξωτερικός παρατηρητής κάποια σημεία ως καίρια.
Στην πορεία προς την διαμόρφωση μιας συλλογικής συνείδησης «από τα κάτω» που μετουσιώνεται από την θεωρία στην πράξη μπροστά σε κάθε ζήτημα, στην περίπτωση της Θύρα 9 έγινε από ετερόκλητα πολιτικά στοιχεία.
Κάποιοι ήταν απλά οπαδοί που έμαθαν απλά να ακολουθούν και να υπηρετούν την Ομάδα δίχως κάποια ιδιαίτερη πολιτική ταυτότητα.
Άλλοι όμοιοι με τους πρώτους, έχοντας όμως μια πιο πολιτικοποιημένη στάση που φτάνει μέχρι τα όρια του ΑΚΕΛ.
Κάποιοι άλλοι που κατά την διάρκεια των σπουδών τους, στην Ελλάδα κυρίως, είχαν συναναστραφεί με συλλογικότητες και οργανώσεις από το ΚΚΕ μέχρι την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και τον λεγόμενο Αναρχικό χώρο έχοντας διαμορφώσει σωστά μια κριτική στάση ως προς το ΑΚΕΛ.
Τέλος είναι και κάποιοι με τα ίδια περίπου πολιτικά ερεθίσματα (όχι όμως βιώματα) με τους προαναφερθέντες, οι οποίοι όμως συγκαταλέγονται στους κόλπους της κυπριακής εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και του λεγόμενου Αναρχικού χώρου.
Όλους αυτούς όμως τους ένωνε η αστείρευτη αγάπη για την ΟΜΟΝΟΙΑ.
Και φτάνουμε στην χρονιά ορόσημο. Το 2012 χάνει τον έλεγχο της Γραμματείας το ΑΚΕΛ και η ΕΔΟΝ και εκεί ξεκινά ένας κρυφός, ενίοτε όμως και φανερός πόλεμος εναντίων της Θύρα 9, τόσο με την μέθοδο της συκοφαντίας και της διαβολής (οι χασικλήδες, τα κοπελλούθκια υποτιμητικά, εν του Λιλλήκα και θέλουν να κάνουν κακό στο ΑΚΕΛ κ.α.), όσο και σε προσωπικό επίπεδο εναντίων συγκεκριμένων στελεχών της δημιουργώντας τους προβλήματα σε επαγγελματικό και οικογενειακό περιβάλλον.
Από τότε μέχρι και σήμερα δεν μπορεί να μην γίνει αναφορά στα θετικά που έχει προσφέρει η Θύρα 9 πέραν του αυτονόητου που είναι η οπαδική στήριξη κατά την διάρκεια των αγώνων.
Στο οπαδικό πλαίσιο έχουμε τους αγώνες της στους δρόμους ενάντια στο λεγόμενο μοντέρνο ποδόσφαιρο (του χαφιέ, της κάμερας και των οπαδών-πελατών) και στην κάρτα οπαδού, τους αγώνες ενάντια στην ΚΟΠ και τα σώματα της για την διασφάλιση των συμφερόντων της Ομάδας, την προστασία οπαδών μας είτε από την αστυνομική βία είτε από επιθέσεις αντιπάλων οπαδών και τέλος κάτι που αξίζει ιδιαίτερης μνείας είναι η σχέση που έχει αναπτύξει με οργανωμένους οπαδούς από όλο τον κόσμο κυρίως λόγω της αντιφασιστικής της δράσης.
Επίσης σε αντίθεση με την υποκριτική θεώρηση των πραγμάτων τόσο από φίλους όσο και από αντιπάλους που έχουν υιοθετήσει το λεγόμενο no political, η Θύρα 9 αντιλαμβανόμενη το γεγονός ότι ανήκει στην κοινωνία που ζει και όχι μέσα σε μια γυάλα όπως θέλουν να μας πείσουν κάποιοι ότι ανήκει ο Αθλητισμός έχει πάρει θέση έμπρακτα σε κάθε πρόβλημα που είχε αντίχτυπο στην κυπριακή κοινωνία (κούρεμα, ρατσισμός, επαναπροσέγγιση, εργατικοί αγώνες) αλλά και για κάθε διεθνή ζήτημα (Παλαιστίνη, Συρία, Προσφυγικό, δολοφονίες Α. Γρηγορόπουλου και Π. Φύσσα κ.α.).
Αυτά τα Αστέρια στην πορεία της Θύρα 9 είναι μεγαλύτερα από τα χρυσοπληρωμένα με ευρώ αστέρια του ΤσουΛου για όποιον έχει την στοιχειώδη αντίληψη της έννοιας Αλληλεγγύη!
Η Θύρα 9 δεν έχει ιδεολογικά και πολιτικά μιλώντας τον ρόλο της πρωτοπορίας μέσα στον Λαό καθώς δεν αποτελεί μια κοινωνικά επαναστατική τάξη, όμως πολλές φορές παρόλες τις αδυναμίες και τα τακτικά της λάθη, έδειξε το πώς θα έπρεπε να συμπεριφερόταν μια πρωτοπορία στους δρόμους.
Αφού είδαμε όλα τα πιο πάνω, τώρα μπορούμε να καταλάβουμε και το πώς οδηγηθήκαμε μέχρι εδώ κάνοντας μια ανασκόπηση των τελευταίων γεγονότων με τα ανάλογα συμπεράσματα:
Α) Φταίμε όλοι εμείς που δεν είχαμε ( τώρα έχουμε; ) την στοιχειώδη γνώση να καταλάβουμε πως άλλο πράγμα είναι η πολιτικοποίηση και το να παίρνεις θέση σε όσα συμβαίνουν γύρω σου και άλλο η κομματικοποίηση και ο έλεγχος μιας αθλητικής ομάδας από ένα κόμμα και ανθρώπους που διορίζονται από αυτό και δεν διαθέτουν τα βασικά προσόντα για να είναι εκεί.
Φταίμε όλοι εμείς που δεν αντιδρούσαμε όταν έπρεπε και περιμέναμε τα πάντα από την Θύρα 9. Και τώρα που ήρθαν τα χειρότερα αντί να φτύνουμε τις φάτσες μας στον καθρέφτη κατηγορούμε τους οργανωμένους επειδή όσα έκαναν δεν έφταναν.
Φταίμε επίσης όσοι από μας ξεχάσαμε τι μας έκανε διαφορετικούς από τους Άλλους και κρύβουμε μέσα μας ένα μικρό Αποελίστα που το μόνο που ζητά είναι τίτλους και επιτυχίες κι ας αυγατίζει το κέρδος στις τσέπες του κάθε Μανιταρά.
Φταίμε επίσης όλοι όσοι αντί να βρούμε τρόπους να συζητήσουμε εποικοδομητικά αναλωνόμαστε σε διαδικτυακές αντιπαραθέσεις με φανατισμό, ειρωνείες και μίσος. Ομονοιάτες εναντίων Ομονοιατών!
Β) Το Δ.Σ χειρίστηκε με το χειρότερο δυνατό τρόπο τις διαδικασίες παραχώρησης του ποδοσφαιρικού τμήματος σε εταιρεία.
Η Πορεία Αλλαγής και η Θύρα 9 είχαν απόλυτο δίκαιο όσον αφορά τις διαδικασίες που θα έπρεπε να ακολουθηθούν.
Ζητούσαν να γίνει Καταστατική Συνέλευση, να αποφασίσει ο κόσμος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ αν θα παραχωρηθεί το ποδοσφαιρικό τμήμα σε εταιρεία και τι μορφή εταιρείας θα είναι αυτή. Αφού γινόταν αυτό τότε να ανοίξουν προσφορές για τον κάθε ενδιαφερόμενο, να καθοριστούν κάποια αδιαπραγμάτευτα σημεία της όποιας συμφωνίας, να γίνει έλεγχος από τα αρμόδια ελεγκτικά γραφεία των προτάσεων που θα είχαν κατατεθεί, να παρουσιαστούν με τα συμπεράσματα τους σε Γ.Σ και να εγκριθούν από τα μέλη.
Αντί αυτού, πρώτα έγινε η συμφωνία, ειπώθηκαν ένα κατεβατό ψέματα και δόθηκε λάθος ενημέρωση στα μέλη στην Γ.Σ. Η Εκλογική κατάληξε σε παρωδία του 15-0 και πάλι και ενώ η κατάσταση μύριζε ήδη μπαρούτι το 15-0 έγινε 17-0 με στελέχη προηγούμενων Δ.Σ με λιγότερη προτίμηση ψήφων. Επίδειξη δύναμης, βόλεμα ή απλά ηλιθιότητα; αποφασίστε εσείς…
Γ) Μικρό λάθος κατά την γνώμη μου ήταν η απόφαση της Θύρα 9 να καλέσει τα μέλη και τους υποστηριχτές της να απέχουν από την Καταστατική (ήμουν ένας εκ των υποστηριχτών της που απείχα ακολουθώντας την γραμμή της). Ήταν παρωδία ναι, αλλά δεν παλεύουμε μόνο με ευνοϊκό συσχετισμό δύναμης αλλά κυρίως με δυσμενή. Χάνουμε ένα αγώνα αλλά κερδίζουμε την αξιοπρέπεια μας για να έχουμε δύναμη να δώσουμε τον επόμενο αγώνα.
Δ) Λάθος της Θύρα 9 που θα γύριζε και μπούμερανκ στο τέλος ενάντια της ήταν η διαχρονική στοχοποίηση του ΑΚΕΛ. Όχι γιατί είχε άδικο σε αυτά που έλεγε αλλά γιατί ήταν πολύ εύκολα παρερμηνεύσιμα από τον απλό οπαδό της ΟΜΟΝΟΙΑΣ (ακόμα και από τα ίδια τα μέλη της) ο οποίος μέσα σε μια 30ετία σχεδόν πλήρους αποϊδεολογικοποίησης, με μηδενικά βιώματα επιτυχών κοινωνικών αγώνων μετά τις ανατροπές του Σοσιαλισμού, θα μπερδευόταν.
Αυτός ο οπαδός ο οποίος έχει πολιτικές καταβολές από τον χώρο της Αριστεράς αλλά είναι ανιστόρητος και δηλώνει ανένταχτος ή απολιτίκ μπερδεύει τον εκσυγχρονισμό και τον επαγγελματισμό με το ξεπούλημα.
Αυτός ο οπαδός που πιθανόν να μην έχει πολιτικές καταβολές από τον χώρο της Αριστεράς ή έχει αλλά ο ίδιος ανήκει αλλού σήμερα, όταν προσπαθείς να επιχειρηματολογήσεις με βάση αυτές τις αξίες (π.χ. ξεπούλημα σε εταιρεία) δεν το καταλαβαίνει και σε βλέπει σαν εχθρό του διότι υπερασπίζεσαι τις αξίες που κάποτε πρέσβευέ το ΑΚΕΛ.
Αυτός ο οπαδός που εκπαιδεύτηκε να αποκαλεί τον Ακελικό «κόκκινο φασίστα» και δεν ξέρει τι σημαίνει πραγματικά φασισμός δεν μπορεί να κατανοήσει ούτε εσένα που είσαι φύση και θέση εναντίων (Παρεμπιπτόντως κόκκινος φασισμός δεν υπάρχει. Ο φασισμός πάντα μαύρος ήταν, κατάμαυρος! Ας μην παίζουμε κι εμείς το παιχνίδι των αναθεωρητών της Ιστορίας).
Αυτός ο οπαδός που ανήκει πολιτικά στο ΑΚΕΛ και είναι η πλειοψηφία των οπαδών της Ομάδας μας δεν διαθέτει καθόλου ιδεολογικά εφόδια για να μπορέσει να ερμηνεύσει σωστά την πραγματικότητα γύρω του και δεν ευθύνεται ο ίδιος για αυτό. Όταν όμως χαρακτηρίζεις το Κόμμα του ως φασιστικό διαπράττεις για τον ίδιο ιεροσυλία και ένα ιστορικό βιασμό στην πολιτική του συνείδηση τέτοια που μονάχα εναντίον σου μπορεί να πάρει θέση έστω κι αν δεν είχε αυτή την πρόθεση εξ αρχής.
Υπάρχει βέβαια και ο οπαδός ο οποίος ανήκει στο ΑΚΕΛ και θα ήταν αντανακλαστικά εναντίων της Θύρα 9 μόνο και μόνο για αυτό τον λόγο.
Ε) Τέλος θεωρώ πως η τελευταία απόφαση της Θύρα 9 ήταν εντελώς λανθασμένη. Αναγνωρίζω την εντιμότητα λόγων και έργων από μεριάς της και θεωρώ a priori πως οι προθέσεις της είναι καλοπροαίρετες.
Δεν θα ασχοληθώ καν με το εκλογικό κομμάτι της Γ.Σ που έγινε από κάποιους αναφορά, ούτε και με την διαδικασία ως διαδικασία που ακολουθήθηκε. Είναι για μένα δευτερεύων.
Θα πω κάτι μονάχα για μία αντίφαση που ειπώθηκε και θεωρώ ότι έχει εκθέσει την επιχειρηματολογία της Θύρα 9 και μετά να δούμε την ουσία.
Δεν γίνεται να ζητάμε να ακολουθηθούν οι σωστές διαδικασίες και να λέμε ότι αν αποφασίσει η Γ.Σ την μορφή και την παραχώρηση του ποδοσφαιρικού τμήματος σε εταιρεία θα είναι σεβαστή η απόφαση της, αλλά όταν τελικά πάρθηκε η απόφαση για δημιουργία νέας ομάδας να βάζουμε ως επιχείρημα το ότι έγινε εταιρεία η ποδοσφαιρική ΟΜΟΝΟΙΑ (με οποιαδήποτε μορφή και τρόπο κι αν έγινε) και δεν μας εκφράζει. Αυτό θα έπρεπε να ειπωθεί από την αρχή. Ότι αν παραχωρηθεί το ποδοσφαιρικό τμήμα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ σε εταιρεία δεν θα μας εκφράζει πλέον και θα αποχωρήσουμε.
Στην ουσία τώρα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι ένα αθλητικό σωματείο που ιδρύθηκε σαν Αποτέλεσμα των πολιτικών συγκρούσεων το 1948 και είναι γέννημα θρέμμα των Ιδανικών της Αριστεράς και του τότε πολιτικού της εκπροσώπου, του ΑΚΕΛ. Είναι όμως το Αποτέλεσμα. Μεγάλωσε και ανδρώθηκε, όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει την Ιδέα που την γέννησε. Μπορεί να Υπηρετεί την Ιδέα, να γίνει ακόμα και Φορέας της Ιδέας (στο πεδίο δράσης που της αναλογεί) αλλά ποτέ η ίδια η Ιδέα.
Η Θύρα 9 επίσης αποτελεί κομμάτι του Αποτελέσματος. Κομμάτι συνυφασμένο με την ιστορία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ που δεν μπορεί να αποκοπεί. Ούτε μπορεί να αντικαταστήσει την Ιδέα και να γίνει Ιδέα στην θέση της Ιδέας γεννώντας μια άλλη ομάδα.
Οι συνθήκες επίσης δεν είναι καθόλου οι ίδιες για όσους υποστηρίζουν κάτι τέτοιο. Όποιος μπαίνει σε αυτή την σύγκριση είναι στην καλύτερη αφελής, ανιστόρητος και πολιτικά ανάπηρος και στην χειρότερη επικίνδυνος γιατί υπηρετεί σκοπιμότητες συνειδητά ή ασυνείδητα.
Όλοι ξέραμε ότι η Ομόνοια νοσεί και πάντα καταλήγαμε στον ίδιο υπαίτιο, στο ΑΚΕΛ. Η λύση όμως δεν μπορεί να είναι η δημιουργία μιας άλλης ομάδας που να μην ελέγχεται από το ΑΚΕΛ. Η λύση είναι άλλη και δυστυχώς είναι πολύ πιο δύσκολη αφού απαιτεί θυσίες. Η λύση είναι να ξαναγεννηθεί ο Πολιτικός Εκπρόσωπος αυτών των Ιδανικών, η πρωτοπορία του Λαού, ο καθοδηγητής των αγώνων του. Και τότε η ΟΜΟΝΟΙΑ θα γίνει ξανά το αποκούμπι των καταπιεσμένων, Φάρος Αντίστασης και Υπερηφάνειας και το «άλλο ένα όπλο για την Επανάσταση» όπως έλεγε και ο Τσε.
Κάποιος μπορεί να πει ότι ασχολήθηκα περισσότερο με το ΑΚΕΛ και την Θύρα 9 παρά με τα εκάστοτε Δ.Σ του Συλλόγου και κυρίως με τα ψέματα που ειπώθηκαν και τις λανθασμένες διαδικασίες που ακολουθήθηκαν.
Γνώμη μου είναι πως αυτοί έπαιξαν τον ρόλο του Ειδικού. Το Γενικό, η κινητήριος δύναμη, το Κύριο, είναι για μένα από την μία η επίδραση του ΑΚΕΛ στην συνείδηση της πλειοψηφίας των οπαδών μας ή καλυτέρα στην απουσία αυτής και από την άλλη, η νέα Σπορά από τους κόλπους της Θύρα 9, οι φορείς των ανόθευτων Ιδανικών που γέννησαν το Σωματείο μας.
Θεωρώ πως η ίδια η ζωή βάζει ως άμεσο καθήκον από τη μια, την δημιουργία ενός Πολιτικού Κόμματος ή Οργάνωσης, ως Πολιτικού Φορέα των Ιδανικών που γέννησαν και την ΟΜΟΝΟΙΑ, μιας και το ΑΚΕΛ αποτελεί πλέον ένα αστικό κόμμα. Από την άλλη είναι επιτακτική ανάγκη η αλλαγή της λανθασμένης κατ’ εμέ απόφασης της Θύρα 9 για την δημιουργία νέας ομάδας. Αντίθετα είναι απαραίτητη η ανάληψη δράσης που θα αποτελέσει εκείνη την μορφή αντίστασης στην πορεία μετατροπής των οπαδών μας σε πελάτες και των γηπέδων σε εκκλησίες και ταυτόχρονα να δώσει το έναυσμα για την αντεπίθεση ώστε να επιστρέψει η ΟΜΟΝΟΙΑ μας στον Λαό της.
Απολογούμαι για το τόσο μεγάλο άρθρο αλλά αν έπρεπε να τα βάλουμε όλα μα όλα κάτω πιστέψτε με ούτε ένα βιβλίο δεν φτάνει να χωρέσει όλα όσα χρειάζεται να ειπωθούν.
ΥΓ1: Παρακαλώ το omonoianews να σταματήσει να δημοσιεύει άρθρα για το πόσο στεναχωρημένος είναι ο «ψυχάρας» κάνοντας σφυγμομετρήσεις στον κόσμο. Καλό θα ήταν να πάει το μήνυμα σε αυτούς που πρέπει, ότι ο συγκεκριμένος δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτος από την πλειοψηφία των οπαδών μας.
ΥΓ2: Το Δ.Σ να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες που απαιτούνται ώστε να δώσει έστω και ένα λόγο στην Θύρα 9 να κάνει δεύτερες σκέψεις αλλιώς θα ζήσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις αυτή την χρονιά και δεν θα τιμούν κανένα μας.
ΥΓ3: Η Θύρα 9 καλό θα ήταν να εξετάσει το ενδεχόμενο δημιουργίας κάποιου πολιτικού φορέα. Εξάλλου αν η απόφαση για δημιουργία άλλης ομάδας βασίστηκε όπως έχει ειπωθεί σε Ιδεολογικό Πλαίσιο (στα Ιδανικά του 1948) τότε δεν είναι άλλη ομάδα που χρειάζεται αλλά άλλο Κόμμα, αλλιώς βάζουμε την άμαξα μπροστά από τα άλογα.
ΥΓ4: Η κάθε κριτική είναι καλοδεχούμενη.
Όσο για μένα, μέχρι να δω τον κόσμο μονιασμένο και την ΟΜΟΝΟΙΑ αυτό για το οποίο την αγάπησα, είτε θα έχω δύο Ομάδες, είτε καμία. Σίγουρα όμως τίποτα δεν θα είναι ξανά το ίδιο.
Ν.Κ,
Μέλος ΑΣΟΛ,
Υποστηρικτής της Θύρα 9
