H κοινωνία μας δέχεται το ένα χαστούκι μετά το άλλο. Τι να πρωτοθυμηθούμε;
Αποφυλακισμοί παιδεραστών, διεφθαρμένοι δικαστές, θεσμικός ρατσισμός και αστυνομική ανυπαρξία με τα γνωστά αποτελέσματα και τώρα… ο θάνατος ενός 16χρονου, θύματος εκφοβισμού.
Βυθισμένη στο πιο βαθύ φρεάτιο και ζαλισμένη από τη μέθη που την έχουν εξ αναγκάσει να βρίσκεται, η Κύπρος είναι αφημένη στον λήθαργο που την έχουν ρίξει.
Και εμείς… είμαστε, δυστυχώς, απλά παρατηρητές.
Αλήθεια… που είναι σήμερα εκείνη η μεγάλη μάζα των αγανακτισμένων, εκείνο το πλήθος που κάποτε ήταν έτοιμο να ρίξει αυτούς που δήθεν τότε μας είχαν προδώσει;
Ο μικρός που χάθηκε είναι πραγματικός ήρωας. Ένα παιδάκι έντρομο ωθείται να βρίσει κάτι που αγαπά. Ένα παιδί που αναγκάστηκε να υπομένει ανεχόμενο την αρρώστια που κουβαλούν συνομήλικοι του, των οποίων η έλλειψη σωστής παιδείας και ανατροφής είναι οφθαλμοφανής.
Είναι πραγματικός ήρωας γιατί με την απώλεια του μας φωνάζει να ξυπνήσουμε και να αντιληφθούμε επιτέλους ότι, αφού πρώτα μας ρίχνουν στη μέθη και μας καταστούν ευάλωτους, μας σέρνουν στη δική τους λάσπη, μετά μας κλέβουν, μας βιάζουν, μας δολοφονούν.
Εδώ το Link με το βίντεο της ντροπής. Εσείς επιλέγετε αν θέλετε να το δείτε.
