Η ΟΜΟΝΟΙΑ πραγματοποίησε μια κατώτερη των περιστάσεων εμφάνιση στο «Στέλιος Κυριακίδης» και γνώρισε δίκαια την ήττα με 3-1 από την Πάφο, στο πλαίσιο της 2ης αγωνιστικής των πλέι-οφ.
Μετά από μια τέτοια εμφάνιση, η ανάλυση περιττεύει. Όπως στις νίκες τα εύσημα ανήκουν σε όλους, έτσι και στις ήττες οι ευθύνες βαραίνουν άπαντες – από τον προπονητή μέχρι και τον τελευταίο ποδοσφαιριστή που αγωνίστηκε και η ήττα από την Πάφο συνεπώς βαραίνει όλους.
Ο Γιάννης Αναστασίου επέλεξε να ξεκινήσει το παιχνίδι με Μπέζους και Αλιούμ, αφήνοντας στον πάγκο Λοΐζου, Γιόβετιτς και Σεμέδο, ενώ παράλληλα παρέταξε την ομάδα με σχηματισμό ρόμβου. Οι ποδοσφαιριστές άργησαν να αφομοιώσουν το πλάνο, χάνοντας πολύτιμο χρόνο, ενώ οι αλλαγές που έγιναν στη διάρκεια του αγώνα δεν μπόρεσαν να αλλάξουν την εικόνα της ομάδας.
Αν εξαιρέσουμε ένα καλό 25λεπτο στο πρώτο ημίχρονο (20’-45’) – στο οποίο αναφέρθηκε και ο τεχνικός της ομάδας στη διάσκεψη τύπου – η ΟΜΟΝΟΙΑ εξαφανίστηκε από το γήπεδο μετά τη φάση του πέναλτι. Αδυνατούσε να ακολουθήσει τον ρυθμό της Πάφου και η ήττα έμοιαζε αναπόφευκτη.
Το σύνολο του Γιάννη Αναστασίου δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το θετικό του διάστημα – στάθηκε και άτυχο με το δοκάρι του Μάριτς – και με τη κακή εμφάνιση του δεύτερου ημιχρόνου, έφυγε με άδεια χέρια από την Πάφο. Έτσι, δυσκολεύει ακόμα περισσότερο το έργο της για την επίτευξη του μοναδικού στόχου που της έχει απομείνει στο πρωτάθλημα: την έξοδο στην Ευρώπη.
Τώρα, η ΟΜΟΝΟΙΑ καλείται να αφήσει πίσω της αυτή την ήττα και να συγκεντρωθεί στο επόμενο παιχνίδι, αφού σε δύο μέρες ακολουθεί νέα δύσκολη αποστολή στο στάδιο «Αλφαμέγα» κόντρα στον Απόλλωνα.
Η ομάδα μας παραμένει χωρίς νίκη για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι (και δεύτερο στα πλέι-οφ). Κόντρα στον Απόλλωνα, η αντίδραση είναι επιβεβλημένη! Χρειάζεται ένα θετικό αποτέλεσμα, ώστε να πάρει ψυχολογία και να παραμείνει ζωντανή στη μάχη για ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο μέσω του πρωταθλήματος.
