Δύο αγώνες απομένουν για να πέσει και τυπικά η αυλαία της φετινής αγωνιστικής περιόδου, με Άρη και Αποέλ να είναι οι τελευταίοι αντίπαλοι της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στο Πρωτάθλημα. Οι εναπομείνασες αναμετρήσεις έχουν ουσιαστικά διαδικαστικό χαρακτήρα, αφού το μόνο που μπορεί να αλλάξει είναι η τελική κατάταξη, κάτι που, για πολλούς, περνά σε δεύτερη μοίρα όταν η χρονιά ολοκληρώνεται ξανά χωρίς τίτλο ή ουσιαστική διάκριση.
Η φετινή σεζόν άρχισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι επιτυχίες στα ευρωπαϊκά προκριματικά και η πρόκριση στη φάση των ομίλων ανέβασαν τον πήχη των προσδοκιών και δημιούργησαν την αίσθηση ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ βαδίζει προς μια χρονιά υψηλών στόχων. Ωστόσο, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη.
Η αγωνιστική αστάθεια, οι διακυμάνσεις στην απόδοση και τα ανεξήγητα σκαμπανεβάσματα, τόσο στην Ευρώπη όσο και στο εγχώριο πρωτάθλημα, οδήγησαν στην αποχώρηση του Βάλντας Νταμπράουσκας τον Νοέμβριο. Ο Λιθουανός προπονητής «πλήρωσε το μάρμαρο» για την εικόνα της ομάδας, με τη διοίκηση να παραδίδει στη συνέχεια τα ηνία στον Γιάννη Αναστασίου.
Ο Ελλαδίτης τεχνικός διατηρήθηκε στην άκρη του πάγκου μέχρι το τέλος της σεζόν, όμως τα αποτελέσματα φανερώνουν πως η εμπιστοσύνη που του δόθηκε δεν μετουσιώθηκε σε ουσιαστική βελτίωση. Η ομάδα έμεινε εκτός στόχων και οι επιδόσεις στο δεύτερο μισό της χρονιάς άφησαν πικρή γεύση.
Η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου, αντί να ενισχύσει, μάλλον αποδυνάμωσε την ΟΜΟΝΟΙΑ. Οι πωλήσεις των Κακουλλή, Σίμιτς και Λανγκ άλλαξαν τις ισορροπίες. Ο Κακουλλής δεν αντικαταστάθηκε, καθώς υπήρχε εσωτερική πληρότητα, ενώ ο Στέφαν Σίμιτς κάλυψε επάξια το κενό του Λανγκ. Ωστόσο, η αποχώρηση του ίδιου του Βέλικο Σίμιτς δεν αναπληρώθηκε ουσιαστικά, με τον Ιγκεμπρίτσεν να παρουσιάζεται ανέτοιμος και να μην προσφέρει τα αναμενόμενα.
Οι ευθύνες για τη φετινή σεζόν δεν βαραίνουν ένα πρόσωπο αλλά μια ολόκληρη αλυσίδα. Από τη διοίκηση, μέχρι το τεχνικό επιτελείο και τους ποδοσφαιριστές, όλοι έχουν μερίδιο για μια χρονιά που δύσκολα θα θυμάται θετικά ο κόσμος της ομάδας.
Τα ερωτήματα των φιλάθλων είναι πολλά και χρήζουν ξεκάθαρων απαντήσεων. Η βάση, όμως, είναι μία: απαιτείται σοβαρή ανασυγκρότηση. Ο κόσμος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν ικανοποιείται με την 3η ή 4η θέση, ούτε με μια απλή έξοδο στην Ευρώπη. Θέλει να δει ξανά μια ομάδα που θα διεκδικεί, θα εμπνέει και θα πρωταγωνιστεί.
Η επόμενη μέρα πρέπει να σχεδιαστεί άμεσα, με ξεκάθαρο πλάνο, σωστές αποφάσεις και πρόσωπα που μπορούν να σηκώσουν το βάρος της ευθύνης. Διαφορετικά, η ΟΜΟΝΟΙΑ κινδυνεύει να μείνει ξανά στο περιθώριο και να βιώσει μια ακόμα χρονιά που θα περάσει –και θα ξεχαστεί– χωρίς να αφήσει ουσιαστικό αποτύπωμα.
