Η εικόνα στους κόλπους της ΟΜΟΝΟΙΑΣ τις τελευταίες εβδομάδες μιλά από μόνη της.
Η απογοήτευση στον κόσμο της ομάδας δεν κρύβεται πλέον είναι ξεκάθαρη, διάχυτη, φανερή παντού: από τις συζητήσεις στα social media μέχρι τις συζητήσεις σε καφετέριες και τις παρέες.
Με τον μεταγραφικό σχεδιασμό να δείχνει παγωμένος (μοναδική προσθήκη μέχρι τώρα ο Χατζηγιοβάνης), και τις ειδήσεις περί αποχωρήσεων Κακουλλή και Χαραλάμπους με προορισμό τον Άρη Λεμεσού να σκάζουν διαδοχικά, το κλίμα έχει γίνει ακόμα πιο βαρύ. Η πίεση ανεβαίνει, οι αντιδράσεις πληθαίνουν και η υπομονή εξαντλείται.
Αυτό που εισπράττουμε καθημερινά από τον παλμό του κόσμου, είναι έντονος εκνευρισμός. Αν μπορούσαμε να περιγράψουμε την ψυχολογία του φίλαθλου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ με λέξεις, αυτές θα ήταν: απογοητευμένος, πικραμένος, θυμωμένος, διχασμένος, αγανακτισμένος. Οι αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα και τα σχόλια κάτω από κάθε είδηση που αφορά την ομάδα, δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας.
Οι περισσότεροι στρέφουν τα βέλη τους προς τη Διοίκηση και προσωπικά στον Σταύρο Παπασταύρου. Η κριτική είναι σφοδρή: έλλειψη επικοινωνίας, καθυστερήσεις, αδράνεια, ασαφές πλάνο. Το κενό πληροφόρησης δημιουργεί κενό εμπιστοσύνης και αυτό, σε μια περίοδο όπου η ομάδα ετοιμάζεται για το πρώτο της ευρωπαϊκό ματς, είναι ό,τι χειρότερο.
Μπροστά της η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει την Τορπέντο Κουτάισι. Μια ομάδα που έχει ρυθμό, παιχνίδια στα πόδια της και έρχεται στην Κύπρο πιο «διαβασμένη» από πέρσι. Η δική μας ομάδα, αντί να εμφανίζεται ενισχυμένη, καλείται να δώσει μάχη με… απώλειες: τον τραυματία Χατζηγιοβάνη, τον αποχωρήσαντα Χαραλάμπους, και μια γενικότερη έλλειψη ενίσχυσης που δεν περνά απαρατήρητη.
Ο διακόπτης έχει γυρίσει. Αλλά προς τη λάθος κατεύθυνση. Και πλέον, το στοίχημα είναι αν μπορεί να γυρίσει ξανά εκεί που πρέπει.
Αυτό που ζητά ο κόσμος δεν είναι παράλογο: εξήγηση, διαφάνεια και πράξεις. Οι υποσχέσεις για μεταγραφές πρέπει να γίνουν πράξη και όχι με απλούς αριθμούς, αλλά με παίκτες επιπέδου. Παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά.
Στο φινάλε, όπως φαίνεται αυτή τη στιγμή, μόνο η ίδια η Διοίκηση μπορεί να αντιστρέψει την κατάσταση. Ο κόσμος αγαπά την ΟΜΟΝΟΙΑ, πονά όταν τη βλέπει αποδυναμωμένη και το δείχνει με πάθος, με φωνή, με αντίδραση. Το μόνο που ζητά, είναι να τη δει εκεί που ανήκει.
Γιατί η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν είναι και δεν πρέπει να είναι κομπάρσος. Ούτε στο πρωτάθλημα, ούτε στην Ευρώπη. Κι αν είναι να αλλάξει κάτι, πρέπει να αλλάξει τώρα.
Του Παναγιώτη Τούμπα
