Την περασμένη Πέμπτη (06/11), η ΟΜΟΝΟΙΑ ταξίδεψε στην Ελβετία για να αντιμετωπίσει τη Λωζάνη, σε ένα παιχνίδι που ολοκληρώθηκε ισόπαλο, αφήνοντας ανοιχτούς λογαριασμούς και ζωντανές ελπίδες για τη συνέχεια της ευρωπαϊκής της πορείας.
Ήταν ένα ματς με ένταση, ρυθμό και σασπένς μέχρι το φινάλε. Η ΟΜΟΝΟΙΑ πήρε το προβάδισμα, η Λωζάνη απάντησε, και τελικά, χάρη στην απόκρουση πέναλτι του Ουζόχο στο 99ο λεπτό, οι «πράσινοι» κράτησαν τον βαθμό της ισοπαλίας — ένα αποτέλεσμα που έφερε ικανοποίηση, χαμόγελα και αισιοδοξία.
H εικόνα με το τέλος της αναμέτρησης οι ποδοσφαιριστές μας να φεύγουν από το γήπεδο περήφανοι, ενώ οι αντίπαλοι έσκυψαν το κεφάλι γνωρίζοντας πως έχασαν μια μεγάλη ευκαιρία για νίκη.
Και μόλις λίγες μέρες μετά, στο «αιώνιο» ντέρμπι με τον Αποέλ, το σκηνικό… αντιστράφηκε.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ μέχρι το 97ο λεπτό κρατούσε στα χέρια της ένα τεράστιο τρίποντο. Το 2-1 φαινόταν αρκετό για να χαρίσει μια σπουδαία νίκη, όμως μια φάση στις καθυστερήσεις, μια ολιγωρία, μια αμυντική αδράνεια άλλαξε τα πάντα.
Ο Αποέλ βρήκε το γκολ της ισοφάρισης και το χαμόγελο πέρασε στην απέναντι πλευρά, με τους «πράσινους» αυτή τη φορά να αποχωρούν απογοητευμένοι, γνωρίζοντας πως άφησαν πίσω μια χρυσή ευκαιρία για νίκη με πολλαπλή σημασία — τόσο βαθμολογική όσο και ψυχολογική.
Μέσα σε τρεις μόλις μέρες, η ΟΜΟΝΟΙΑ έζησε το απόλυτο κοντράστ των συναισθημάτων. Από τη χαρά και τη δικαίωση της Λωζάνης, στην πίκρα και την απογοήτευση του «αιώνιου» ντέρμπι.
Αυτό είναι το ποδόσφαιρο – απρόβλεπτο, σκληρό, αλλά πάντα αληθινό.
