Στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, ο Χένινγκ Μπεργκ παρέταξε ό,τι καλύτερο διέθετε στη μεσοεπιθετική γραμμή, επιλέγοντας τους Εβάντρο, Άιτινγκ, Τάνκοβιτς, Γιόβετιτς και Σεμέδο πίσω από τον μοναδικό προωθημένο, Άγγελο Νεοφύτου.
Στα χαρτιά, πρόκειται για μια πεντάδα με ποιότητα, εμπειρία και δημιουργικές δυνατότητες, ικανή να προκαλέσει προβλήματα σε οποιαδήποτε άμυνα.
Στην πράξη, ωστόσο, η εικόνα δεν ήταν απόλυτα ανάλογη των προσδοκιών. Στα πρώτα στάδια του αγώνα φάνηκε ξεκάθαρα ότι η χημεία ανάμεσα στους πέντε δεν είχε αναπτυχθεί στον βαθμό που απαιτείται, με το παιχνίδι της ΟΜΟΝΟΙΑΣ να στερείται ρυθμού και καθαρών συνεργασιών στο επιθετικό τρίτο.
Από ένα σημείο και μετά ισορροπήσαμε όμως έλειπε η έξτρα ενέργεια και το καθαρό μυαλό σε κάποιες περιπτώσεις.
Παρά το ατομικό ταλέντο, έγινε εμφανές πως σε ορισμένα παιχνίδια –και ιδιαίτερα σε απαιτητικά ντέρμπι– η ομάδα χρειάζεται καλύτερη ισορροπία από τη μέση και μπροστά. Η επιθετική ποιότητα είναι δεδομένη, όμως χρειάζεται και ανάλογη κατανομή ρόλων, ένταση στο πρέσινγκ και αλληλοκάλυψη, οπότε ακόμη και με μια «πεντάδα-φωτιά» μπορεί να δυσκολευτεί να επιβληθεί.
Το ζητούμενο για τη συνέχεια είναι η σωστή αξιοποίηση αυτού του πλούσιου υλικού, ώστε η ποιότητα να μεταφραστεί σε ουσία και σταθερή αγωνιστική υπεροχή και είμαστε σίγουροι ότι θα βρει τον τρόπο και για αυτό ο Μπεργκ.
