Εγκαινιάζουμε σήμερα μια καινούργια στήλη στο OmonoiaNews. Η Greenιάρα θα… γκρινιάζει με την πέννα της συχνά πυκνά σχολιάζοντας τα τεκταινόμενα στην ομάδα.
Ακολουθεί το κείμενο:
Ακόμη και ο πιο καλόβολος, αισιόδοξος και δεκτικός Ομονοιάτης αντιλαμβάνεται ότι το ισόπαλο αποτέλεσμα με τον Ολυμπιακό στο ΓΣΠ το βράδυ της Παρασκευής ήταν ένα μεγάλο πισωγύρισμα που πόνεσε σαν ήττα. Στραβοπατήματα με μικρομεσαίες ομάδες απαγορεύονται αν ονειρεύεσαι ευρωπαϊκό εισιτήριο σε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα με αρκετές φιλόδοξες ομάδες. Παρόλα αυτά, θα ήταν ασυγχώρητο αν εμείς από μόνοι μας οδηγήσουμε την ομάδα σε ένα κύκλο εσωστρέφειας χωρίς επιστροφή.
Διαβάζω από το βράδυ της Παρασκευής αναρτήσεις κατά του προπονητή και… αποχαιρετιστήριους λόγους. Μερικοί μάλιστα περνάνε σαν οδοστρωτήρες πάνω από την ομάδα με επιχειρήματα τύπου «καλά τι περιμέναμε, κάναμε δυο νίκες με Σαλαμίνα και Δόξα και πιστέψαμε ότι κάτι κάναμε». Για μισό λεπτό: Αυτή η ομάδα δεν κέρδισε απλώς Σαλαμίνα και Δόξα. Αυτή η ομάδα έδειξε ελπιδοφόρα στοιχεία σε όλα τα ντέρμπι που έδωσε. Πήρε την νίκη στο ένα από αυτά, της έκλεψαν την νίκη στο άλλο, ενώ στο τρίτο κατάφερε να περάσει αλώβητη από μία δύσκολη έδρα ξεπερνώντας το σοκ της πρωτοφανούς ατυχίας να χάσει σε διάστημα δύο ωρών και τους δύο τερματοφύλακες της. Όχι δεν χρυσώνω το χάπι της χθεσινοβραδινής αποτυχίας. Παραμένει αποτυχία το Χ με τον Ολυμπιακό. Όπως ήταν αποτυχία η ήττα με την Πάφο. Μάλιστα, κρίνω σκόπιμο να σημειώσω το γεγονός ότι και στα δύο παιχνίδια καταφέραμε να προηγηθούμε και παρόλα αυτά αποτύχαμε να διαχειριστούμε το υπέρ μας αποτέλεσμα.Στο σημείο αυτό δεν μπορεί παρά να αναζητηθούν οι ευθύνες της τεχνικής ηγεσίας. Όπως πιστώθηκε ο κ. Μπεργκ το καλό κοουτσάρισμα σε άλλα παιχνίδια, χρεώνεται την αδυναμία της ομάδας να διαχειριστεί το υπέρ της αποτέλεσμα στα παιχνίδια στα οποία χάθηκαν βαθμοί. Για αυτό ναι, ελέγχεται.
Αρκετοί κατηγορούν τον προπονητή και για το γεγονός ότι δεν κάνει εγκαίρως αλλαγές. Λίγοι δυστυχώς δείχνουν να αντιλαμβάνονται ότι συνήθως μετά τις αλλαγές η ομάδα γίνεται χειρότερη από προηγουμένως. Αλήθεια, τι έχει στον πάγκο ο κ. Μπεργκ και δεν το χρησιμοποιεί για να τον κατηγορούμε για αυτό; Μήπως μας έδειξε ο Ορτέγα στο ένα ημίχρονο που αγωνίστηκε χθες βράδυ ότι αδίκως βλέπει τα παιχνίδια από τον πάγκο; Μήπως μας έδειξε ο Χριστοφή ότι μπορεί καλύτερα από τους άλλους εξτρέμ που προτιμά να ξεκινά ο προπονητής; Και εδώ ερχόμαστε στις ευθύνες του αθλητικού διευθυντή. Κύριε Λάρκου πιστώθηκες τις καλές μεταγραφές, θα χρεωθείς όμως και τις αποτυχημένες επιλογές. Όχι τόσο επιλογές που έκανες, αλίμονο κανείς δεν περίμενε ότι θα σου έβγαιναν όλα, όσο αυτές που δεν έκανες. Πώς είναι δυνατόν ο Νεόφυτος Λάρκου, ο άνθρωπος που έφερε στην Ομόνοια εξάρια όπως ο Μάρκο Σοάρες και ο Βέρο Σάλατιτς να πίστεψε ότι μπορεί μια ομάδα να αγωνιστεί σήμερα χωρίς ισχυρό άξονα; Χωρίς κόφτη; Στη θέση που πονάει η Ομόνοια εδώ και χρόνια! Πώς είναι δυνατόν να αναμένεται από αυτήν την ομάδα να παίξει γρήγορα για να βγει μπροστά ή να έχει γρήγορες επιστροφές όταν αμύνεται όταν το κέντρο της υπολειτουργεί; Πώς είναι δυνατόν άλλες ομάδες να έχουν και δύο και τρεις επιλογές για τη συγκεκριμένη θέση και εμείς να κρίναμε ότι μπορούμε να βγάλουμε το πρωτάθλημα χωρίς κόφτη;
Αυτή η ομάδα ενώ έχει καλά στοιχεία, ξεκάθαρα πάσχει από έλλειψη βάθους. Οι συχνοί τραυματισμοί του Γκόμεθ ξεγύμνωσαν το κέντρο, ο τραυματισμός του Μικού μας άφησε χωρίς εναλλακτική στην επίθεση (αν και έχω σοβαρές επιφυλάξεις ότι θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε αυτόν τον ρόλο), στην άμυνα λείπει ο ηγέτης που ψάχναμε, ενώ στα φτερά υποφέρουμε από έλλειψη εναλλακτικών επιλογών. Ακόμη χειρότερα, οι τραυματισμοί Παναγή – Ουζόχο περιορίζουν το περιθώριο διορθωτικών κινήσεων τον χειμώνα. Αυτά είναι τα δεδομένα, όμως και με αυτά οφείλουμε να πορευτούμε. Δεν έχουμε επιλογή από το να σηκώσουμε το κεφάλι και να κοιτάξουμε μπροστά. Ναι, έχουμε αδυναμίες. Και οι ανταγωνιστές μας έχουν αδυναμίες όμως. Το ζητούμενο είναι η βελτίωση. Όχι η ισοπέδωση και οπωσδήποτε όχι το ξήλωμα. Όχι πάλι τα ίδια. Όσο δεν κατανοούμε ότι πρέπει μία φορά να κάνουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ υπομονή και να υποστηρίξουμε το πλάνο μας, θα είμαστε καταδικασμένοι στη μετριότητα και τη μιζέρια.
Χωρίς αμφιβολία προσβλέπουμε σε καλύτερη διαχείριση από τον προπονητή στο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τη μεταγραφική περίοδο και σε αποκατάσταση της τάξης από τον αθλητικό διευθυντή τον Ιανουάριο, ό,τι αφορά τον ανορθόδοξο τρόπο που επέλεξε να κτίσει την νέα Ομόνοια, χωρίς δηλαδή άξονα από ατσάλι.
ΥΓ: Το να κάνεις λάθη είναι ανθρώπινο. Εγκληματικό είναι να επιμένεις σε αυτά.
