Γράφει ο Λίμπερο
Δεν υπάρχουν πολλά περισσότερα να πω για το παιχνίδι που ακολουθεί με την Δόξα. Η διακοπή του πρωταθλήματος έδωσε αρκετό χρόνο σε όλους μας για αναλύσεις στο τι έφταιξε κόντρα στην Αναγέννηση και είδαμε μια τόσο κακή ΟΜΟΝΟΙΑ που δεν μπόρεσε να επιβληθεί της νεοφώτιστης ομάδας. Όλες οι συζητήσεις, οι κριτικές και η «μουρμούρα» επικεντρώθηκε δικαιολογημένα στο αμυντικό κομμάτι, αφού η ομάδα παρά τα κενά της, επιθετικά βγάζει μια ικανοποιητική εικόνα, χωρίς να πιάσει καν υψηλά στάνταρτ απόδοσης.
Το ζητούμενο πλέον είναι να μπουν στην εντεκάδα αυτοί που θα «γεμίσουν» τις θέσεις και με την παρουσία τους να ανεβάσουν επίπεδο την ΟΜΟΝΟΙΑ. Το αμυντικό πρόβλημα που παρουσίασε η ομάδα μας στο ξεκίνημα της χρονιάς δεν επιτρέπει όνειρα και φιλοδοξίες. Επείγει να βελτιωθούμε και το γνωρίζουν πολύ καλά άπαντες στο τριφύλλι. Ήδη με την επανέναρξη των υποχρεώσεων αναμένεται πως θα είναι αλλαγμένη σε πρόσωπα η αμυντική μας γραμμή, πιθανότατα και ο άξονας.
Κάπου εδώ όμως αξίζει να σημειωθεί πως δεν κρίνονται τα πάντα στην ποιότητα. Ναι μπορεί να είναι σημαντικό για κάθε ομάδα να διαθέτει υψηλή ποιότητα στο ρόστερ, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι από μόνο του αρκετό. Έχω δει στο παρελθόν πολλές ομάδες να κτίζονται πέραν από ποιότητα, στο πάθος και την δίψα του συνόλου για επιτυχίες. Στο καλό κλίμα και στην νοοτροπία νικητή. Για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα οι ποδοσφαιριστές να κατανοήσουν τις απαιτήσεις μας κάτι που για την ώρα δεν φαίνεται πως γίνεται.
Το μήνυμα της ημέρας:
Στο κομμάτι των απαιτήσεων και της νοοτροπίας της ομάδας σημαντικό ρόλο έχουν να επιτελέσουν εκτός από τους διοικούντες και οι Κύπριοι του ρόστερ. Από αυτούς περιμένω πολύ περισσότερα στο κεφάλαιο απαιτήσεις. Πρέπει να εμπεδωθεί στην συνείδηση όλων των συμπαικτών τους πως οι ισοπαλίες και οι ήττες δεν είναι αποδεκτές και πως όταν αυτές έρχονται, πρέπει να κρίνονται ως καταστροφικές και σε καμία περίπτωση να μην ωραιοποιούνται με δικαιολογίες.
