Γράφει ο Λίμπερο
Τα τελευταία χρόνια αυτή η ομάδα πετυγχαίνει κάτι ξεχωριστό. Έχει την ικανότητα κάθε φορά να βρίσκει ένα μοναδικό τρόπο να διαψεύδει όλες μας τις ελπίδες για ανάσταση. Έλεγα την Παρασκευή πως η υπομονή και η εμπιστοσύνη κερδίζονται και πως οι ποδοσφαιριστές και οι παράγοντες με τις μεγάλες δηλώσεις, έπρεπε να περάσουν στις πράξεις.
Για άλλη μια φορά λοιπόν νιώθω, όπως και χιλιάδες κόσμου, προδομένος από τις υποσχέσεις και τα σημάδια ανάκαμψης. Αυτό το κεφάλι δεν θα βάλει ποτέ μυαλό και δυστυχώς χάσαμε ένα μεγάλο πλεονέκτημα που είχαμε έναντι όλων των αντιπάλων μας. Τον κόσμο.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ με την στάση της και την συμπεριφορά της εντός και εκτός γηπέδου κατάφερε να διώξει από το γήπεδο τον πιο πιστό φίλαθλο κοινό της χώρας, να μην πω του κόσμου. Η αφοσίωση αυτού του λαού έπαψε να αποτελεί το σήμα κατατεθέν των αγώνων μας και η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά και μόνο τους υπεύθυνους, τους οδηγούς, τους διοικούντες.
Δεν θέλω να μπω σε αγωνιστική ανάλυση της 2ης σερί ξευτίλας, θα αρκεστώ στα αυτονόητα. Ο κόσμος ΕΧΑΣΕ τη πίστη του και την εμπιστοσύνη του στους ηγέτες του Σωματείου. Και από την στιγμή που αυτό συμβαίνει και δεν χωράει αμφισβήτησης, αυτοί που έπρεπε να κάνουν την αυτοκριτική τους είναι μέσα στο Σωματείο και όχι στις κερκίδες.
Κοιτάξτε τους καθρέφτες σας…
