Γράφει ο Λίμπερο
Απόδραση με νίκη από το «σκοτεινό δάσος» όπως συνηθίσαμε να το αποκαλούμε οι Ομονοιάτες και όχι τυχαία. Η ομάδα του Εθνικού συνηθίζει να μας στερεί βαθμούς στο Δασάκι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αυτή τη φορά η ΟΜΟΝΟΙΑ έφυγε με 3 βαθμούς από εκεί μέσα όμως η εικόνα της προβλημάτισε ξανά. Τουλάχιστον τον γραφών.
Ας ξεκινήσουμε από τα θετικά
Πριν το παιχνίδι αν ρωτούσαμε ένα προς ένα τους οπαδούς της ΟΜΟΝΟΙΑΣ αν θα προτιμούσαν καλή εμφάνιση και απώλειες ή κακή εμφάνιση και νίκη, είμαι βέβαιος πως η πλειοψηφία θα απαντούσε το δεύτερο. Αυτό γιατί σε τέτοια παιχνίδια μετράει κυρίως το αποτέλεσμα και οι βαθμοί που θα φανούν στην πορεία του πρωταθλήματος.
Είχε σοβαρές απουσίες
Μιλάμε όντως για σοβαρές απουσίες, αφού οι Σοϊλέδης, Χριστοφή και Ντάρμπισαϊαρ θεωρούνται βασικοί, ενώ και ο Όρσουλιτς θεωρείται ιδανικός παρτενέρ του Βύντρα, με αυτόν τον Νασιμέντο που συνεχίζουμε να βλέπουμε. Άποψη μου, πως για την ώρα ο Βραζιλιάνος δεν δικαιώνει κανένα με τις εμφανίσεις του και έχω την εντύπωση πως οι ελλείψεις του είναι καθαρά αγωνιστικές και όχι θέμα ψυχολογίας.
Έσωσε την παρτίδα
Είναι και η αντίδραση μετά την ισοφάριση που μπορεί να καταγραφεί στα θετικά σημεία. Πολύ σημαντικό εκεί που στραβώνει ένα παιχνίδι να βρεις τον τρόπο να σώσεις την παρτίδα και η ΟΜΟΝΟΙΑ στο «Δασάκι» με πολλές και σημαντικές απουσίες το έκανε. Βέβαια αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, αν ο Σέρινταν δεν είχε την έμπνευση να κυνηγήσει την μπαλιά του Αγκάγιεφ μπροστά στον Μπογκατίνοφ, πολύ δύσκολα θα σκοράραμε ακόμη και αν απέμειναν δύο 90λεπτα.
Πάμε τώρα στην ουσία
Η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν για ακόμη ένα παιχνίδι πολύ μέτρια στο γήπεδο. Μετρημένες οι φάσεις της μπροστά στην εστία του αντιπάλου, πρόβλημα στην ανάπτυξη, μεγάλα κενά στην άμυνα, έλλειψη συγκέντρωσης και νεκρές περιόδους. Βλέποντας εντελώς ψυχρά το παιχνίδι μπορώ να πω ότι με απογοήτευσε η συνολική εμφάνιση της ομάδας και όχι οι ποδοσφαιριστές ατομικά. Αυτή η ομάδα που βλέπουμε μέχρι στιγμής δεν πείθει και παρότι χρειάζεται χρόνο και στήριξη, για την ώρα η εικόνα προβληματίζει. Είναι θετικό πως οι ποδοσφαιριστές στην πλειοψηφία τους ανεβαίνουν σε ατομικό επίπεδο, όμως ως σύνολο η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει αγωνιστικό πρόβλημα που στα δικά μου μάτια είναι σοβαρό.
ΥΓ: Ρενάτο Μαργκάσα. Το πόσο συνειδητοποιημένος είναι για το που βρίσκεται και το πόσο έχει αγαπήσει την ομάδα, φαίνεται με το τρέξιμο του ως το 90.
ΥΓ: Ίσως ο πιο άτυχος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Αυτό που συμβαίνει με τον Αντρέα Παναγιώτου (Φιλιώτη) είναι απίστευτο. Κουράγιο φίλε.
