Γράφει ο Λίμπερο
Σάββατο σήμερα και η ποδοσφαιρική ΟΜΟΝΟΙΑ έχει αγώνα στην έδρα της κόντρα στον Άρη. Κεκλεισμένων των θυρών το σημερινό παιχνίδι αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία.
Πως διαχωρίζουμε τις ποδοσφαιρικές ημέρες από την υπόλοιπη εβδομάδα;
Γράφω με αφορμή τις πολλές ανοικτές εκκρεμότητες ή διεργασίες αν προτιμάτε που εξελίσσονται στο Σωματείο την φετινή περίοδο. Η ΟΜΟΝΟΙΑ πέρασε και περνάει δύσκολα όμως επιβάλλεται να σηκωθεί στα πόδια της και να ορθοποδήσει.
Φέτος, παρά τις πολλές αμφιβολίες που είχα και ενδέχεται να έχω σε κάποια ζητήματα, θεωρώ πως μπήκε το νερό στο αυλάκι. Από την αρχή της ποδοσφαιρικής περιόδου έγιναν άλματα και αναγνωρίζονται. Αναλύθηκαν σε προηγούμενα άρθρα μερικά από αυτά που αφορούν από προγραμματισμό, σχέσεις με τον κόσμο μέχρι το πιο σημαντικό το άνοιγμα στα μέλη. Για να φτάσουμε στα επιθυμητά επίπεδα χρειάζονται πολλά και κυρίως χρόνος, υπομονή και συνέπεια στο μακροπρόθεσμο πλάνο.
Παράλληλα όμως με την ανοικοδόμηση του Σωματείου, υπάρχει το αγωνιστικό. Το ποδόσφαιρο είναι αυτό που «καίει» περισσότερο τον κόσμο της ομάδας, από εκεί περιμένει να στηριχθεί και να πάρει τα πάνω του. Για αυτόν ακριβώς το λόγο την ημέρα του κάθε αγώνα, η προσοχή όλων πρέπει να στρέφεται εκεί. Η ΟΜΟΝΟΙΑ οφείλει με όλες της, τις δυνάμεις να κερδίζει τους αγώνες της και να επανακτήσει την δυναμική της πρωταθλήτριας.
Σας αφήνω με απόσπασμα πριν την πρεμιέρα του φετινού πρωταθλήματος: (Ο κόσμος) θέλει να δει την ΟΜΟΝΟΙΑ όπως την έμαθε, όπως αρμόζει στην Ιστορία της. Πρώτη, νικήτρια και βασίλισσα.
ΥΓ: Πράσινε λαέ μην ξεχνάς, η ΟΜΟΝΟΙΑ σε χρειάζεται. Όλοι μέλη!
