Γράφει ο Λίμπερο
Εκτός έδρας παιχνίδι στο Αμμόχωστος περιλαμβάνει το πρόγραμμα της ποδοσφαιρικής ΟΜΟΝΟΙΑΣ αυτή τη βδομάδα. Ένα παιχνίδι που κρύβει πολλές παγίδες από όποια μεριά και αν το κοιτάξεις.
Ξεκινώντας με τον τρόπο που προσεγγίζουν οι παράγοντες της Σαλαμίνας το παιχνίδι ως ζωής και θανάτου, πρέπει να πάμε υποψιασμένοι στη Λάρνακα. Δεν είναι η πρώτη φορά που το τονίζουν αυτό πριν τα μεταξύ μας παιχνίδια και προσωπικά δεν έχω καμία αμφιβολία πως όλο αυτό γίνεται μελετημένα και σκόπιμα.
Με τις ευλογίες των ελεγχόμενων από τους φλώρους ΜΜΕ, οι παραστάσεις για τα φιλικά και τα εύκολα παιχνίδια έγιναν καθημερινότητα στις εφημερίδες και τα ραδιόφωνα όμως άλλοι έχουν το όνομα και άλλος την χάρη.
Μιλώντας για τους πορτοκαλί φλώρους της Λευκωσίας, όλοι ξέρουν για ποιους αναφέρομαι. Για αυτούς που ελέγχουν από ομοσπονδίες, μέχρι δικαστικές, από διαιτησίες μέχρι ΜΜΕ. Και από όλα αυτά το τελευταίο είναι σίγουρα το μεγαλύτερο τους όπλο για να ξεπλένουν τις βρομιές τους. Τις νίκες, τις πορείες και τα κάλπικα τρόπαια τους.
Ένα απλό παράδειγμα αυτό που συμβαίνει τώρα. Αν η Σαλαμίνα αγωνιζόταν κόντρα στο αποέλ αυτή τη βδομάδα οι τίτλοι στις ιστοσελίδες θα ήταν «προσπάθεια για θετικό αποτέλεσμα» ή «θα το παλέψει και ότι βγει». Όταν όμως πάει η ΟΜΟΝΟΙΑ στο Αμμόχωστος ξαφνικά είναι όλα ζήτημα «Ζωής και Θανάτου», «Επείγον νίκη» και «Μονόδρομος». Πλάκα δεν έχει;
Δικαίωμα της Σαλαμίνας και της κάθε Σαλαμίνας να τα δώσει όλα για την νίκη, δεν αντιλέγω. Νομίζω όμως πως είναι ξεκάθαρο σε ποιους απευθύνεται το άρθρο.
