Μετά από άλλο ένα σφαγείο η συζήτηση ανάμεσα στο κόσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ αναλώνεται ξανά γύρω από το ίδιο θέμα.
Γράφει ο Λίμπερο
Πολύ καλύτερη από αυτό που υποψιαζόμασταν μετά την ψυχρολουσία στο ντέρμπι, παρουσιάστηκε στο παιχνίδι με τον Ερμή η ΟΜΟΝΟΙΑ. Μπήκε στο γήπεδο, ήξερε τι ήθελε και πώς να κερδίσει τον αγώνα και μέχρι την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου προηγήθηκε με 2-0. Όλα κυλούσαν βάση προγράμματος εκτός από το τελευταίο 20λεπτο που ήρθε μια μικρή χαλάρωση. Φυσιολογική σε μεγάλο βαθμό χαλάρωση που βλέπουμε άπειρες φορές όταν μια ομάδα «σκοτώνει» το παιχνίδι και το διαχειρίζεται μέχρι το τελικό σφύριγμα.
Φυσιολογικό και το ανέβασμα του αντιπάλου που προσπαθούσε να βγει μπροστά, όμως με εξαίρεση το δοκάρι δεν απείλησε ιδιαίτερα και όλα έδειχναν τελειωμένα. Ένα γκολ στο 90’ έδωσε ξανά ενδιαφέρον για τον Αναστασίου που από εκείνη τη στιγμή περίμενε την μοναδική ευκαιρία για να πετύχει την αποστολή του. Αφήνει προκλητικά ατιμώρητο το φάουλ στον τερματοφύλακα και ολοκληρώνει επικά το έργο του ως βαλτός και καθοδηγούμενος αντι-ομονοιάτης.
Εδώ τίθεται ξανά το μεγάλο ερώτημα. Γιατί η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι υποχρεωμένη να κερδίζει και αυτές τις διαιτησίες την ίδια στιγμή που άλλοι έχουν την απλόχερη προστασία από το σύστημα;
«Η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν μπορεί να χαλαρώνει ούτε δευτερόλεπτο. Η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να κερδίζει και την διαιτησία. Η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να φτιάχνει ομάδα να κερδίζει αντιπάλους και διαιτητές και σύστημα μαζί. Η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να μπαίνει μέσα στο γήπεδο και να βάζει 5άρες.»
Τίποτε άλλο δεν πρέπει να κάνει αυτή η ΟΜΟΝΟΙΑ; Πείτε μου τι από αυτά κέρδισαν με το σπαθί τους οι φλώροι για να έχουμε τέτοιες απαιτήσεις; Τι περισσότερο έκαναν οι ευνοημένοι σε αυτά τα γήπεδα και έφευγαν με το τρίποντο δηλαδή; Γιατί η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να πληρώνει την παραμικρή της χαλάρωση; Γιατί να δικαιολογούμε τις σφαγές επειδή δεν είχαμε την τέλεια απόδοση;
Εδώ μιλάμε για ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ μάγκες, ούτε πόλεμος είναι ούτε αγώνας επιβίωσης. Λες και όλοι οι άλλοι τρέχουν με 1000 στους αγώνες τους και δεν επιτρέπετε να κάνουν λάθη. Αν η ομάδα σέρνεται πρώτοι εμείς φωνάζουμε για να ανεβεί. Όταν όμως άλλες ομάδες με χειρότερες εμφανίσεις παίρνουν το τρίποντο και εμείς δεχόμαστε σφαγή κάθε φορά και τα έχουμε με την ομάδα μας το πρόβλημα είναι σοβαρό και ξεκινάει από εμάς.
Το πρωτάθλημα κύριοι δεν παίζεται επί ίσοις όροις και αυτό είναι το κρατούμενο εδώ. Αν οι ίδιοι οι ΟΜΟΝΟΙΑτες δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πως δεν μας θέλουν πρωταγωνιστές στο πρωτάθλημα, δεν θα αλλάξουμε τίποτα από αυτό που συμβαίνει εδώ και χρόνια.
Όταν μας στερούν κάτι που αξίζουμε οφείλουμε να σηκωθούμε στα πόδια μας, να παραμείνουμε συσπειρωμένοι και να τους στείλουμε στο διάολο. Διαφορετικά ας γίνουμε 10 κομμάτια και ας τρέχουμε να αποδείξουμε ποιος φταίει περισσότερο.
Συμφωνούμε λοιπόν. Το πρόβλημα ξεκινάει από την ΟΜΟΝΟΙΑ. Από τον ίδιο τον κόσμο της.
