Παρά τα πολλά μας παθήματα κόντρα σε αυτές τις ομάδες και παρά τις προειδοποιήσεις για τις παγίδες που κρύβουν λίγο έλειψε να κάνουμε ΞΑΝΑ μαύρα Χριστούγεννα.
Γράφει ο Λίμπερο
Ξεκινώ με το τελευταίο. Δεν θυμάμαι ποια ήταν η τελευταία χρονιά που κάναμε Χριστούγεννα με νίκη στο τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς. Και δεν υπάρχει κανένας λόγος να το ψάξω περισσότερο αφού δεν είναι εκεί το νόημα. Η ουσία είναι πως η ΟΜΟΝΟΙΑ τα τελευταία χρόνια βρίσκεται νωρίς εκτός διεκδίκησης των στόχων της και την παθαίνει πρωτίστως από αυτά τα παιχνίδια.
Μια η Δόξα, μια ο Εθνικός, μια ο Άρης και πάει λέγοντας. Αγώνες που μια σοβαρή ΟΜΟΝΟΙΑ μπορεί να καθαρίσει, όμως δεν το κάνει. Και για να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους, χθες ήταν από τα παιχνίδια που φοβόμουν πως θα συμβεί το ίδιο. Μέτρια εμφάνιση, ανούσια κατοχή, έλλειψη συγκέντρωσης και απουσία καθαρού μυαλού.
Το θαύμα και το «θαύμα»
Δεν με παρασύρει καθόλου η χθεσινή νίκη γιατί γνωρίζω πως χρειάστηκε θαύμα για να πάρουμε το τρίποντο. Και σε αντίθεση με τους αιώνια ευνοημένους εμείς ποτέ δεν θα έχουμε «το κούντημα» στις μέτριες μας εμφανίσεις. Πάντα την πληρώνουμε με σημαντικές βαθμολογικές απώλειες που κοστίζουν. Αυτή είναι η μεγάλη μας διαφορά. Εμείς στις κακές μας ημέρες χρειαζόμαστε θαύμα (όπως χθες) για να σωθούμε, ενώ αυτοί κάθε φορά μας επιφυλάσσουν νέο «Θαύμα» φτάνει να μην χάσουν βαθμούς.
Όπως και να ‘χει τα πιο πάνω τα γνωρίζει καλά ο κόσμος μας. Οι παίκτες και οι τεχνική ηγεσία τα έχουν υπόψη τους; Η διοίκηση φροντίζει να κρατάει τους πρωταγωνιστές σε εγρήγορση; Εγώ αυτό που ξέρω είναι πως τέτοιες νίκες σαν την χθεσινή δεν έρχονται συχνά και με τον ίδιο τρόπο που μπορώ να αποθεώσω τα θετικά στοιχεία από το χθεσινό, μπορώ να κατακρίνω και τα αρνητικά.
ΥΓ: Για 5η μεταγραφική περίοδο. ΘΕΛΟΥΜΕ ΣΕΝΤΕΡ ΜΠΑΚ!
