Λίμπερο: Το θέατρο του παραλόγου σε άλλη μια μεταγραφική περίοδο

Γράφει ο Λίμπερο
Η ΟΜΟΝΟΙΑ μπάζει αμυντικά εδώ και χρόνια. Κάθε καλοκαίρι φροντίζουμε να ξηλώνουμε το ρόστερ, να επενδύουμε σε προσωρινές λύσεις, με αυξημένο ρίσκο και με αμφισβητούμενη προοπτική αντί να κτίσουμε σωστά εκεί που πονάμε.

Το περασμένο καλοκαίρι θεωρούσαμε σίγουρο πως οι πρώτες κινήσεις ενίσχυσης θα αφορούσαν το κέντρο της άμυνας αλλά και πάλι πέσαμε έξω. Οι κινήσεις έγιναν προς το τέλος της μεταγραφικής περιόδου και όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος έχουμε αποτύχει. Ο Νασιμέντο δεν δικαιολόγησε σε καμία περίπτωση την μεταγραφή του, ενώ κανένας εκ των Καρλίτος, Παντελιάδη και Φλορέσκου που δοκιμάστηκαν για να καλύψουν την θέση δεν είναι κεντρικοί αμυντικοί και το πιο σημαντικό δεν τοποθετούνται στο γήπεδο ως τέτοιοι.

Πάνω όμως που πλησίαζε η μεταγραφική Ιανουαρίου και περιμέναμε 2 ή 3 κινήσεις από το κέντρο και πίσω, παρακολουθούμε ένα νέο θέατρο του παραλόγου. Προσθαφαιρέσεις στους τερματοφύλακες, συζητήσεις με υποψήφιους προς αποχώρηση και σκέψεις για ξήλωμα της επιθετικής γραμμής. Παίκτες που βρίσκονται επίσημα ή ανεπίσημα εκτός πλάνων να μην είναι ξεκάθαρο αν θα αποχωρήσουν ή αν θα συνεχίσουν να απασχολούν το μισθολόγιο της ομάδας και γενικώς ένα μπέρδεμα άνευ προηγουμένου.

Κύριοι υπεύθυνοι όλο αυτό που βγαίνει προς τα έξω δεν βγάζει καμία σοβαρότητα. Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει στα μέσα μιας περιόδου που σύμφωνα με το πως ξεκινούσε θα ήταν μια ανοδική και γεμάτη υποσχέσεις χρονιά. Τονίζαμε πως ήταν η τελευταία «ταλαιπωρημένη» από ξηλώματα σεζόν, που θα κτίζαμε τον κορμό για την επιστροφή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στους τίτλους. Φαίνεται όμως πως οι κινήσεις εξαρτώνται βάση του οικονομικού και όχι κάποιου πλάνου με όραμα την επιστροφή στα πρωταθλήματα.

Δεν θέλω να το πάρω ένα βήμα παραπάνω, όμως είναι κατάντια που φτάσαμε στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου και υπάρχουν τόσο πολλοί παίκτες με αμφιβολίες και ερωτηματικά. Ξυπνήστε πριν βρείτε και τον κόσμο σας εναντίων.