Την τελευταία φορά μίλησα για ανερχόμενη μπόρα στο πράσινο οικοδόμημα και δυστυχώς δεν έπεσα έξω. Τα αντανακλαστικά του Σωματείου δεν λειτούργησαν ούτε αυτή τη φορά, με αποτέλεσμα να διανύουμε τώρα μια νέα περίοδο κόντρας.
Γράφει ο Λίμπερο
Το παιχνίδι με το παράρτημα της ομοσπονδίας κρίθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Δεν θα μπω στον κόπο να σχολιάσω την διαιτησία και το αν δόθηκε εύκολα ή όχι το δεύτερο πέναλτι. Για τον κάθε λογικά σκεπτόμενο ποδοσφαιρόφιλο, ο αντίπαλος μας ήταν σαφώς καλύτερος στο γήπεδο και αν μια ομάδα έδειχνε πως έχει το πάνω χέρι στο παιχνίδι αυτή δεν ήταν η ΟΜΟΝΟΙΑ.
Μπορώ να πω πως βάση των συνθηκών που επικρατούσαν πριν το παιχνίδι, τα εξωαγωνιστικά προβλήματα της ομάδας και τις αγωνιστικές της αδυναμίες, οι παίκτες στάθηκαν αρκετά καλά στο πρώτο μέρος. Τα δύο πέναλτι στο τέλος σκότωσαν τις ελπίδες για κάτι καλύτερο στο δεύτερο ημίχρονο, όμως η συνολική εικόνα δεν επιτρέπει μεγάλα λόγια. Η ΟΜΟΝΟΙΑ έχασε ξανά από τον μισητό της αντίπαλο, ανήμπορη να σταματήσει την κακή παράδοση που κτίζουν οι απέναντι. Και προφανώς δεν μας παρηγορεί καθόλου η συμπερίληψη των προβλημάτων στην έκβαση του αγώνα.
Με απασχολεί πολύ περισσότερο ποιο είναι το πλάνο της ποδοσφαιρικής ΟΜΟΝΟΙΑΣ για τη νέα περίοδο. Ποια λογική θα ακολουθήσει και αν είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε σε περεταίρω ενέργειες που θα διασφαλίσουν την ενότητα στο οικοδόμημα, ή αν θα συνεχίσουμε να τραβάμε το σχοινί μέχρι να σπάσει.
