Πλέον το πρωινό ξύπνημα είναι ρουτίνα και ταυτόχρονα σημάδι πως ήρθε η σειρά της δικής μας γενιάς να εργαστεί για το δικό της μέλλον. Είναι χαρά και ευλογία να μπορείς να σταθείς στα δικά σου πόδια, οπότε το πιο πάνω μόνο θετικά το ερμηνεύω.
Γράφει ο Λίμπερο
Η ώρα στο κινητό τηλέφωνο είναι η ίδια με το ξύπνημα μιας καθημερινής εργάσιμης. Μπορεί το Σαββατοκύριακο να προσφέρεται για ξεκούραση όμως τι να το κάνεις; Κάποιες υποχρεώσεις βολεύονται μόνο στον ελεύθερο μας χρόνο. Έτσι και σήμερα, μετά το πρώτο καφεδάκι, την μίνι επίσκεψη στον μικρό μου αδερφό και το τηλεφώνημα στην αδερφή που έχω μέρες να δω, έπρεπε να τακτοποιήσω μερικά ακόμα ζητήματα. Ξεκινώντας από το μικρό σούπερ μάρκετ ενός καλού φίλου για τις προμήθειες της επόμενης βδομάδας, και καταλήγοντας σε ένα θείο που χρειαζόταν τα φώτα μου στον υπολογιστή.
Δεν είμαι λάτρης του καλοκαιριού, το δηλώνω. Κυρίως λόγω της ζέστης και της υγρασίας που όπως πολύ καλά γνωρίζετε, η Κύπρος τέτοια εποχή μας τα προσφέρει αλύπητα σαν ένα καζάνι έτοιμο να μπει στην φωτιά. Αφού τακτοποίησα λοιπών τις σημερινές υποχρεώσεις και με έχει βρει το μεσημέρι, επιστρέφω ζεσταμένος και σχεδόν εκνευρισμένος από την αύρα της ατμόσφαιρας στο σπίτι.
Και πάνω που οι σκέψεις μου περιστρέφονταν γύρω από ζεστές, αποπνικτικές εικόνες, στο τελευταίο στρίψιμο προς το σπίτι, αντικρίζω σε γειτονική ταράτσα, την θέα μιας καταπράσινης σημαίας να κυματίζει με το περήφανο τριφύλλι στην μέση. Μπορώ να πω με βεβαιότητα πως το σημερινό πρωινό μου έφτιαξε την διάθεση για όλο το Σαββατοκύριακο. Ψηλά το κεφάλι αδέρφια. ΟΜΟΝΟΙΑ.
