Όταν ένας μανιακός ποδοσφαιρόφιλος χαίρεται όταν τελειώνει η χρονιά, πάει να πει πως κάτι δεν πήγε καθόλου καλά. Και επειδή άλλο η θεωρεία και άλλο οι πράξεις, ας αναλάβει ο καθένας το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί.
Γράφει ο Λίμπερο
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η χρονιά που επιτέλους ολοκληρώθηκε ξεκινούσε με αισιόδοξη αύρα, όχι όμως με τους ιδανικότερους οιωνούς και εξηγώ.
Οι εκλογές του περασμένου Ιουνίου δεν κατάφεραν να μας κάνουν μια γροθιά και παρά τα όμορφα λόγια και τις ανακοινώσεις, η αλήθεια είναι πως μεγάλη μερίδα του κόσμου δεν έμεινε ποτέ ικανοποιημένη από το 15-0 και κυρίως τις σκιές και τα φαντάσματα που «διακόσμησαν» τους αντιφρονούντες.
Αρκετούς μήνες πριν όλες οι πράσινες σελίδες τόνιζαν την ανάγκη για πρόωρες εκλογές ενότητας και στροφή στον επαγγελματισμό. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τις έντονες απόψεις που φιλοξενήθηκαν τόσο στη σελίδα μας όσο και σε πολλές άλλες, ακόμη και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πως η τραγική αγωνιστική και εξωαγωνιστική εικόνα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ πέρσι, χρειαζόταν επειγόντως πρόωρες εκλογές. Τα επιχειρήματα ήταν πολλά και πειστικά για το χρόνο που θα χρειαζόταν το οποιοδήποτε «πρότζεκτ» να εφαρμοστεί και πως θα καταφέρναμε να ενώσουμε τον διχασμένο σε 10 κομμάτια κόσμο μας. Δεν μας άκουσε όμως κανείς.
Δυστυχώς για ακόμη μια χρονιά, ο «φόβος» ότι θα πάρουν την Ομόνοια οι «κακοί» καθυστερούσε τις εξελίξεις και η περασμένη Διοίκηση προκατάλαβε αποφάσεις με την πρόσληψη Τεχνικού Διευθυντή λίγες βδομάδες πριν το τέλος της θητείας της!!!
Αυτό από μόνο του αποτελούσε έγκλημα για τον τρόπο που λειτουργούσαμε ως Σωματείο, όμως πέρασε και αυτό ατιμώρητο με τα γνωστά αποτελέσματα. Η λανθασμένη σειρά με την οποία συνέβαιναν οι μεγάλες αλλαγές στο Σωματείο μας αποτελούσε τον μεγαλύτερο μας εχθρό. Η συνέχεια της ιστορίας είναι λίγο πολύ γνωστή…
Ο Τ.Δ αναλαμβάνει τα πάντα, το κύπελλο πάει στα σκουπίδια με την αναστάτωση στην ομάδα, ο προπονητής αποχωρεί, λίγος χρόνος για προγραμματισμό, κακές και βιαστικές επιλογές, αποκλεισμός από την Ευρώπη, μουρμούρα, προβλήματα στις μεταγραφές και μια ομάδα κατώτερη των περιστάσεων να μην μπορεί να ενισχυθεί ούτε καν τον Γεννάρη. Αντιθέτως αποδυναμωνόταν συνεχώς με τις επιλογές που γίνονταν. Και όπως διαφάνηκε από τις δηλώσεις τόσο του Νίκου Νταμπίζα όσο και του Τζόν Κάρβερ, δεν υπήρχε η κατάλληλη συνεννόηση και ομοφωνία στις αποφάσεις κάτι που ασφαλώς «καίει» πρώτα την Διοίκηση.
Αποτέλεσμα; Εφιαλτική παρουσία, τραγικά στατιστικά, ντροπιαστικός απολογισμός, μη-έξοδος στην Ευρώπη μετά από 15 χρόνια, παρόμοια άσχημη κατάσταση στα οικονομικά του Σωματείου, αμφιβολία για το μέλλον.
Και εγώ θέτω την απλή ερώτηση. Ποιος φίλος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ διαφωνούσε με το να γίνουν πέρσι πρόωρες εκλογές από τον Μάρτη ή τον Απρίλιο; Ποιος διαφωνούσε με το να εκλεγεί μια νέα από άτομα Διοίκηση χωρίς κόντρες από το παρελθόν και με νέα μυαλά; Ποιος διαφωνούσε με το να εκλεχτεί ΠΡΩΤΑ η Διοίκηση και ΜΕΤΑ να ανακοινωθεί Τεχνικός Διευθυντής και προγραμματισμός;
Εγώ πιστεύω πως κανείς δεν διαφωνούσε με το πιο πάνω. Όλα έπρεπε να γίνουν με μια σειρά και όποιος το αμφισβητεί απλά δεν θέλει να δει την αλήθεια κατάματα. Και γιατί δεν έγιναν; Μόνο αυτοί που ήταν πίσω από κλειστές πόρτες μπορούν να απαντήσουν τους λόγους για την επιμονή τους.
Και ΟΧΙ δεν γίνεται όσοι διαφωνούν με τις τακτικές και τις απόψεις του Σωματείου να θεωρούνται εχθροί του. Γιατί δυστυχώς τέτοιοι θεωρήθηκαν όλοι όσοι πρότειναν μια σοβαρή, σταθερή στροφή στον επαγγελματισμό. Και παρόλο που οι υποψηφιότητες ενός δεύτερου συνδυασμού στολίστηκαν με επίθετα, οι προτάσεις και οι ιδέες τους εφαρμόστηκαν σε πολλά σημεία από την σημερινή διοίκηση με μπόλικα οφέλη για το Σωματείο. Κάτι που προφανώς πρέπει να προβληματίσει αυτούς που έβλεπαν παντού εχθρούς. Και συνεχίζω…
Τα πρώτα βήματα της χρονιάς ήταν μουδιασμένα, όμως η καλή θέληση του προέδρου να ακούσει τις αντίθετες απόψεις βελτίωνε συνεχώς την εικόνα. Όταν μάλιστα έγινε το πρώτο στην ιστορία μας κάλεσμα στα μέλη, η Διοίκηση κέρδιζε πόντους εμπιστοσύνης. Από εκεί και πέρα όμως όλοι πρέπει να κριθούν για το αποτέλεσμα, το οποίο φέτος μας φέρνει μόνο ΝΤΡΟΠΗ.
Σήμερα στο τραπέζι υπάρχει ακόμη η απαίτηση μιας μεγάλης μερίδας κόσμου να εμβολιαστεί το Διοικητικό Συμβούλιο με ακόμη 2-3 νέα άτομα και να αντικατασταθούν άτομα με υπερ-πολυετή προσφορά στο Σωματείο. Έγιναν ήδη κάποιες κινήσεις προς τη σωστή κατεύθυνση και θα είναι ωφέλιμο να συνεχιστούν οι προσπάθειες για ακόμη πιο δυνατό και συμφιλιωτικό (προς τον κόσμο) Διοικητικό Συμβούλιο.
Ήδη το ποδοσφαιρικό τμήμα γύρισε σελίδα και προχωρεί με ένα νέο προπονητή και μια νέα φιλοσοφία σχετικά με την σχέση Προπονητή – Τεχνικού Διευθυντή, πριν καν λύσουμε μερικά από τα σοβαρά μας θέματα. Δεν θα βιαστώ να το κρίνω λανθασμένο το βήμα που έγινε, όμως οφείλω αν θέλω να έχω καθαρή τη συνείδηση μου να προειδοποιήσω. Κανείς δεν κρατά μαγικό ραβδί. Αν ο προπονητής δεν στηριχθεί με τα κατάλληλα όπλα και αν συνεχίσουμε να λειτουργούμε και να ενεργούμε με λανθασμένη σειρά προτεραιοτήτων, αργά η γρήγορα θα καταρρεύσουν και οι πιο πρόσφατες μας προσπάθειες.
Το αφήνω μέχρι εδώ σήμερα, καλώντας όλα τα μέρη του Σωματείου να αξιολογήσουν με σοβαρότητα την κατάσταση και την κριτική που θα ξεκινήσει αφού τελείωσε η χρονιά και να ενεργήσουν ως σοφότεροι από τα παθήματα του παρελθόντος. Η ΟΜΟΝΟΙΑ, μας θέλει δυνατούς και ενωμένους γιατί οι αντίπαλοι μας βρίσκονται ΕΚΤΟΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ και το τονίζω.
Η νέα μέρα είναι εδώ και η ΟΜΟΝΟΙΑ, μας χρειάζεται ΟΛΟΥΣ όσο ποτέ άλλωτε. Αν δεν αφήσουμε τους εγωισμούς και την ευθυνοφογία πίσω μας, δεν θα πετύχει ούτε αυτό το πείραμα. Δηλώνω απίστευτα απογοητευμένος με την χρονιά που μόλις ολοκληρώθηκε, όμως πανέτοιμος να αγοράσω εισιτήριο διαρκείας αν δω από την Διοίκηση εκείνα τα σημάδια πως η ΟΜΟΝΟΙΑ μας, θα προχωρήσει ενωμένη και δυνατή για να καταπιεί τους αντιπάλους της.
