Πριν καν αρχίσει το σημερινό παιχνίδι κόντρα στη Νέα Σαλαμίνα, θεωρώ πως το δείγμα των 7 επίσημων αναμετρήσεων είναι ικανοποιητικό για τα πρώτα συμπεράσματα. Και αυτά δεν είναι και τόσο θετικά.
Γράφει ο Λίμπερο
Χωρίς να διεκδικώ τον τίτλο του αναλυτή και με το δικαίωμα που μου δίνει η ιδιότητα μου ως οπαδός της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, βλέπω στο γήπεδο κάτι που για την ώρα δεν με ελκύει. Μπορεί η ομάδα να έχει δημιουργήσει αρκετές ευκαιρίες στις αντίπαλες εστίες τις πρώτες αγωνιστικές, όμως μέχρι στιγμής δεν έπεισε ότι μπορεί να επιβάλει τον ρυθμό της.
Βλέπω στο γήπεδο παίκτες με ποιότητα, όμως παρά τις ατομικές τους επιδώσεις, δεν βλέπω μια δυνατή ομάδα. Έχουμε δηλαδή το υλικό, όμως δεν γίναμε ακόμη ομάδα ως σύνολο. Και αυτό είναι εν μέρη λογικό αφού πρόκειται για μια εντελώς νέα ομάδα. Πόσο λογικό όμως, το αφήνω στην κρίση του καθενός, ειδικά μετά από τόσα στάδια προετοιμασίας και τόσο χρόνο προσαρμογής.
Η ομάδα για την ώρα ψάχνει την ταυτότητα της, δεν εμφανίζεται ως σύνολο που στοχεύει ψηλά και διακατέχεται από αδικαιολόγητο άγχος και πίεση. Και όλα αυτά την στιγμή που ο κόσμος και η διοίκηση την στηρίζουν δυναμικά και έμπρακτα.
Θα τολμήσω να ασχοληθώ με το αγωνιστικό, που κατά την γνώμη μου έχουμε σοβαρά θέματα να λύσουμε. Η κακοτυχία στους τερματοφύλακες συνεχίζεται και ας είναι νωρίς για ασφαλές συμπεράσματα. Ο άξονας μπάζει κάθε φορά που ο αντίπαλος έχει την κατοχή και η αμυντική λειτουργία στο σύνολο της δεν είναι αυτή που αρμόζει. Tα επιθετικά φτερά δεν κλείνουν τους χώρους και αυτό κοστίζει καθώς η ταχύτητα αντίδρασης μας όταν ο αντίπαλος βγαίνει στην κόντρα είναι αργή.
Την ίδια στιγμή το αμυντικό δίδυμο δεν έχει κατασταλάξει ακόμη. Τα ατομικά λάθη να βγάζουν μάτι και η συγκέντρωση στα στημένα είναι ελλειπής. Η ευκολία με την οποία χάνουμε τις δικές μας ευκαιρίες για γκολ είναι άλλο ένα σημείο αναφοράς στην ψυχραιμία της ομάδας που αγνοείται. Ακόμη πιο απαράδεχτη είναι η συμπεριφορά της ομάδας όταν το σκορ δεν είναι το επιθυμιτό. Τα νεύρα και η πίεση που βγάζουν οι ποδοσφαιριστιστές δεν βοηθούν το αγωνιστικό πλάνο και η έλλειψη καθαρού μυαλού κοστίζει διπλά στο τελικό αποτέλεσμα.
Αν όλα αυτά μπουν στην εξίσωση, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να γίνουμε «ομάδα» και πρέπει όσο είναι νωρίς να ξυπνήσουν όλοι όσοι έχουν μικρό ή μεγάλο ρόλο να επιτελέσουν στην πρώτη ομάδα. Είναι ξεκάθαρο πως ο κόσμος δεν θα αντέξει άλλη μια χαμένη χρονιά.
ΥΓ: Δεν θέλω να είμαι άδικος με κανένα και τονίζω πως η κριτική αυτή γίνεται καλόπιστα σε μια ομάδα ατόμων που δείχνει να θέλει να ανεβάσει την ομάδα ξανά στα ψηλά. Αν όμως συνεχίσουμε να παίζουμε ως μονάδες και όχι ως ομάδα, ο κόσμος θα απομακρυνθεί πολύ νωρίς από τα γήπεδα.
