Άλλο ένα φινάλε έτους, μας βρίσκει σφικτούς και μαζεμένους, μακριά από το δρόμο που προστάζει η ιστορία της ομάδας μας. Μακριά από αυτά που θέλαμε και ελπίζαμε να δούμε μέσα στο 2017.
Γράφει ο Λίμπερο
Το πόσο κακή ήταν η χρονιά που μας πέρασε για τον κόσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν χωράει σε ένα άρθρο, ούτε και έχω όρεξη για να είμαι ειλικρινής να το αναλύσω σε μεγάλο βαθμό. Αρκεί να πω, πως η ομάδα πέρσι τερμάτισε σε μια ντροπιαστική θέση στο βαθμολογικό πίνακα, και πως η αρχή της τρέχουσας περιόδου, μας επιφύλασσε ακόμη πιο άσχημες βαθμολογικές επιδώσεις.
Τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει το Σωματείο για να βγει από την μιζέρια των τελευταίων ετών, έχουν γραφτεί και εξηγηθεί δεκάδες φορές. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είναι στα χέρια, ούτε των ιστοσελίδων, ούτε του κόσμου της ομάδας για να εφαρμοστούν.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ προβλέπεται να παλέψει και το 2018 με τον εαυτό της μέχρι να βρει την άκρη στο σκοτεινό τούνελ που έχει μπει και να ανακάμψει πραγματικά από το σοβαρό της πρόβλημα. Αυτή είναι και η προσωπική μου ευχή για τη νέα χρονιά. Να βρεθεί επιτέλους ηγετική φυσιογνωμία στο οικοδόμημα που θα δώσει την ελπίδα στον ταλαιπωρημένο πράσινο λαό για αναγέννηση της ιστορικά μεγαλύτερης ομάδας της χώρας.
Ένα ακόμη μήνυμα προς όλους
Μέρες που είναι ας μην ξεχνά κανείς πόσα και πόσα αδέρφια χάθηκαν άδικα στους δρόμους αυτές τις γιορτινές μέρες από ευθύνη δική τους ή άλλων. Το αλκοόλ και η διασκέδαση των ημερών, πρέπει να είναι απόλαυση με υπευθυνότητα και προσοχή. Στο σπίτι μας περιμένουν φίλοι και συγγενείς οπότε ας μην πιούν αυτοί που θα κρατούν το τιμόνι στο τέλος της βραδιάς. Δεν αξίζει μια στιγμή διασκέδασης να μας στερήσει άλλα αδέρφια από κοντά μας.
ΥΓ: Τα ξημερώματα η μεγάλη οικογένεια του Αιμίλιου, οι φίλοι του και τα αδέρφια του από την κερκίδα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ θα βρεθούν ξανά μια αγκαλιά στο γνωστό σημείο. Μια τελευταία μεγάλη αγκαλιά για την μνήμη του και την δικαιοσύνη που ήρθε 10 χρόνια μετά.
