Γράφτηκε και ειπώθηκε πως είναι μια μαύρη μέρα η χθεσινή για την ιστορία της Ομόνοιας. Όχι πως διαφωνώ, αυτό μας έλειπε, αλλά έχω την εντύπωση πως οι μαύρες μέρες για το τριφύλλι ήρθαν πολύ νωρίτερα. Η άτακτη έξαρση μετά το χθεσινό αίσχος λέω με σιγουριά πως θα κοστίσει σε βάθος χρόνου, με την αθώωση των πραγματικών ενόχων.
Γράφει ο Λίμπερο
Με ρίσκο να χάσουν κάθε αξία τα γραφόμενα μου, λόγω της έντασης που επικρατεί, θα καταθέσω και εγώ μερικά στοιχεία που με κάνουν να πιστεύω στον πιο πάνω πρόλογο.
Μόλις μερικά χρόνια πριν συνεβήκαν τα πιο κάτω:
- Ποδοσφαιριστής της ομάδας έλεγε σε οπαδούς πως συγκεκριμένος κύριος τον έδιωχνε από την ομάδα ενώ ο προπονητής τον υπολόγιζε κανονικά για την επόμενη περίοδο.
- Αποδείχτηκε πως ποδοσφαιριστής που ερχόταν να υπογράψει στην ομάδα για συγκεκριμένο ποσό, πήρε περισσότερα από όσα ζήτησε για να καρπωθεί χρήματα ο «εκ των έσω» μεσάζοντας.
- Σε εκλογές του Σωματείου ψήφισαν άτομα που δεν ήταν μέλη (κάποιοι εξ αυτών ούτε καν οπαδοί της Ομόνοιας) για να επηρεαστεί υπέρ συγκεκριμένου συνδυασμού το εκλογικό αποτέλεσμα.
- Για χάρη προσωπικών διαφορών μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, ακυρώθηκαν κατά καιρούς συγκεκριμένες δεξαμενές ποδοσφαιριστών για μεταγραφές.
- Ποδοσφαιριστές διώχτηκαν με τον χειρότερο τρόπο και συμπεριφορά από μέρους του Σωματείου. Κάποιοι πριν καν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Δεν τους συμπεριφερθήκαμε σωστά, ούτε επαγγελματικά.
Όλα αυτά, έγιναν πολύ πριν την ντροπιαστική πεντάρα από την ΑΕΚ αλλά σε αντίθεση με χθες, τα πιο πάνω 5 παραδείγματα δεν μας έβρισκαν όλους σύμφωνους για το χαρακτηρισμό «μαύρη σελίδα στην ιστορία μας». Και από εδώ θέλω να ξεκινήσω, γιατί κατά τη γνώμη μου αυτές ναι ήταν ΚΑΤΑΜΑΥΡΕΣ μέρες.
Ντροπή σε όσους τις ξέχασαν.
Έχοντας ως κρατούμενο το πιο πάνω, θεωρώ πως το πρώτο βήμα για να δει μπροστά η ΟΜΟΝΟΙΑ, είναι να παραδεχτούμε όλοι που έγιναν τα πιο σοβαρά εγκλήματα στο Σωματείο. Όχι φέτος, όχι πέρσι. Να καταγραφούν τα λάθη της τελευταίας 10ετίας και βάση αυτών να αλλάξουμε πλεύση.
Το χθεσινό αποτέλεσμα δεν έπρεπε να θολώσει τα μυαλά μας, αλλά να τα ανοίξει. Μπορεί το χθεσινό παιχνίδι να έμενε στο 2-0 ή να τελείωνε 3-1. Σημασία έχει πως στο γήπεδο υπήρχε ένα ΞΕΚΑΘΑΡΟ φαβορί, μια ομάδα με προσανατολισμό, στόχους, αγωνιστική ταυτότητα, αυτοπεποίθηση, πειθαρχεία, όραμα, μέλλον και από την άλλη η Ομόνοια. Αυτό είναι που έπρεπε να μας θυμώσει, όχι η πεντάρα.
Δεν μου κάνει διαφορά το 2-0 από το 5-0, όσο και αν με βγάζει από τα ρούχα μου, όσο και αν ξέρω πως θα εμφανίζεται για χρόνια στους εφιάλτες μου. Δεν μου κάνει διαφορά στην ΟΥΣΙΑ του προβλήματος που δεν είναι άλλο από την νοοτροπία.
Που είναι αυτή η νοοτροπία; Που χάθηκε;
Όταν σε παιχνίδι με την Δόξα, οι ποδοσφαιριστές νιώθουν την ανάγκη να καθυστερούν κυνηγώντας τα κόρνερ ή διώχνοντας την μπάλα πως και πως, προφανώς το κλίμα και η ψυχολογία στα αποδυτήρια βρίσκεται σε άθλια επίπεδα.
Προφανώς και στο μυαλό των πρωταγωνιστών (παίκτες, τεχνικό επιτελείο, υπαλλήλων), των μόνων που παίρνουν χρήματα αντί να δίνουν στην ομάδα, υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη για την πραγματικότητα. Για τους στόχους, για την ιστορία, για τα θέλω μας.
Η νοοτροπία ή το DNA μιας ομάδας καθορίζεται από πολλούς παράγοντες. Πέραν από τις ηγετικές προσωπικότητες παικτών ή προπονητών, πέραν από τον όγκο και τον παλμό των φιλάθλων, τα στοιχεία αυτά καθορίζονται από την ΙΣΤΟΡΙΑ, την ΠΟΡΕΙΑ, και την ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ μέσα στο κάθε Σωματείο. Υπεύθυνοι και υπηρέτες αυτών οφείλουν να είναι οι Διοικούντες της ομάδας.
Κλείνω με κάποιες απόψεις δικές μου που θα κριθούν και αυτές από το μέλλον
Επειδή σήμερα διαβάζω παντού για ευθύνες δεξιά και αριστερά όμως ελάχιστες προτάσεις για την επόμενη μέρα, αραδιάζω χωρίς συνοχή ορισμένες σκέψεις για όποιον έχει ακόμη κουράγιο να διαβάζει.
Καταρχήν όπως εγώ και εσείς στην δουλειά μας θα πληρώσουμε το κόστος σε ένα λάθος μας, έτσι πρέπει να γίνει και στην περίπτωση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Γιατί εγώ να πρέπει να χάσω την δουλειά μου αν κάνω λάθος και να ζητιανεύω στο ανεργιακό για να ζήσω με αξιοπρέπεια, και ο κάθε προπονητής ή ποδοσφαιριστής που τα κάνει μαντάρα να φεύγει με αποζημιώσεις που τον κάνουν να προτιμά την φυγή παρά την παραμονή;
Διαφωνώ κάθετα με την απομάκρυνση αυτή τη στιγμή του προπονητή και θα το χωρίσω σε δύο (από τους δεκάδες) λόγους.
Πρώτον, όπως ο ίδιος τα έκανε θάλασσα και παρουσιάζει στο γήπεδο μια ομάδα άθλια, ο ίδιος πρέπει και έχει την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ως επαγγελματίας που είναι να ανατρέψει τα δεδομένα στη δουλειά του.
Δεύτερον, την λύση αυτή την έχουμε δοκιμάσει πάμπολες φορές και το αποτέλεσμα ΔΕΝ μας δικαίωσε. Ας φτιάξουμε τα αληθινά προβλήματα και μόνο τότε να κριθεί ξανά το ταλέντο, η εμπειρία, οι γνώσεις, οι τεχνικές και οι τακτικές ενός προπονητή. Για την ώρα είναι υποχρεωμένος να δουλέψει.
Πάμε πάρακατω…
Πόσοι από εσάς που διαβάζεται αυτό το άρθρο, έχετε παίξει σε ακαδημία ποδοσφαίρου; Αν παίξατε σε ηλικία 14-15 ετών σίγουρα θα θυμάστε έντονα όπως και εγώ τις πρώτες απλές οδηγίες τακτικής. Τα μαρκαρίσματα, τις προσεκτικές πάσες, τα ένα-δύο, τα ξεμαρκαρίσματα, το τρέξιμο χωρίς μπάλα. Αχ αυτό το τρέξιμο χωρίς μπάλα.
Ε λοιπόν πως είναι δυνατόν να πληρώνονται κάποιοι υπερ-δεκαπλάσια ποσά από όσα εγώ και εσείς στις δουλειές σας, και να μην μπορούν να κάνουν στο γήπεδο αυτά που από μικροί μαθαίναμε στις αλάνες ή στις ακαδημίες ποδοσφαίρου; Αυτό μεταφράζεται μόνο με αδιαφορία, αντιεπαγγελματισμό και κακή νοοτροπία. Χωρίς στόχους, χωρίς κίνητρα, χωρίς όραμα.
Επίσης μιας και μίλησα για παιδικές ακαδημίες.
Αν δεν μπορεί ο κάθε Φαμπρίτσιο ή ο κάθε Σοάρες να κρατήσει τον αντίπαλο επιθετικό σε μαρκάρισμα man to man τότε ας δοκιμάσει να το κάνει ένας 17χρονος ή ένας 18χρονος από την ακαδημία μας. Δηλαδή πόσο χειρότερα θα το κάνει;
Χάσαμε την μπάλα κύριοι και κάθε φορά που μιλώ για την ακαδημία περισσότερο εκνευρίζομαι για την στάση που έχει η ΟΜΟΝΟΙΑ για αυτό το θεσμό. Θα χάσω το νόημα αν συνεχίσω να παραθέτω απόψεις για την ακαδημία και το τι έπρεπε να γίνει στην ΟΜΟΝΟΙΑ τα τελευταία χρόνια, γιαυτό το αφήνω ως εδώ.
Ο καθένας μας ζει την ομάδα με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Όλοι μας λίγο πολύ γνωρίζουμε για καταστάσεις και γεγονότα που ντροπιάζουν την πορεία του αγαπημένου μας Σωματείου. Σοφό θα ήταν να καλεστεί έκτακτη γενική συνέλευση το συντομότερο και να συζητηθούν σοβαρά τα επόμενα βήματα.
Κάτι τελευταίο. Το γεγονός πως για μερικά θέματα που γράφω δεν μπορώ να αναφέρω ονόματα, φανερώνει το πόσο τραγική είναι η κατάσταση στην ΟΜΟΝΟΙΑ και πόσο αιχμάλωτη στην αλήθεια την έχουν φέρει κάποιοι οι οποίοι ουδέποτε στη ζωή τους δεν παραδέχτηκαν τα δικά τους λάθη.
ΥΓ: Μέσα στα πέτρινα χρόνια ευθύνες ακούμπησαν, ποδοσφαιριστές, προπονητές, διοικήσεις, οργανωμένους, ακόμη και το κόμμα. Ένας κύριος ουδέποτε παραιτήθηκε και ας έχει συνδεθεί η θητεία του με τα πέτρινα χρόνια και τις μαύρες σελίδες.
