Χωρίς σειρά και συνοχή τα πιο κάτω μπας και γίνουν κατανοητά. Εξάλλου οποιαδήποτε προσπάθεια για λογική με επιχειρήματα πέφτει στο κενό, άρα… δεν βαριέσαι.
Γράφει ο Λίμπερο
Η ελπίδα μου κλονίστηκε «διαβάζοντας» τον κόσμο της ομάδας και τα «θέλω» του, οπότε έστω και για προσωπική ικανοποίηση, θέλω να διαχωρίσω τη θέση μου και να διαφυλάξω καθαρή την συνείδηση μου μέχρι να πεθάνω και εγώ.
Επειδή λοιπόν είναι πιθανόν, μέχρι το επόμενο κείμενο της στήλης, να υπογραφεί η οριστική ημερομηνία θανάτου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, τρέχω μπας και προλάβω να την αποχαιρετίσω με σκόρπιες σκέψεις.
Φέτος είναι η χρονιά που ότι αγάπησα, ενδέχεται να το δω να πεθαίνει. Είναι μόλις 2018 και όσο και αν δεν το χωράει το μυαλό μου, ίσως αποχωριστώ το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής και της ψυχής μου.
Τα εγκλήματα όλων των σάπιων που πέρασαν από την ΟΜΟΝΟΙΑΣ θα πάρουν σάρκα και οστά και θα σφραγίσουν με ταφόπλακα την Ιστορία και τα ιδανικά της ομάδας μου.
Είναι η χρονιά που είμαι υποχρεωμένος να ζήσω το απόλυτο ξεφτίλισμα της Ιστορίας της για να σωθούν οι εγκληματίες που την διοίκησαν. Η χρονιά που θα αποδείξει σε όλους πως όταν υπάρχουν συμφέροντα στη μέση, δεν μένει όρθια καμία ιδεολογία, καμία ιστορία και καμία συνείδηση.
Η ιστορία πολύ περιληπτικά:
+ Από το 2002 ο κόσμος προσπαθούσε να στείλει μηνύματα πως έφτασε ο καιρός για εκσυγχρονισμό διαφορετικά θα μας φτάσουν οι αντίπαλοι μας, το κόμμα δεν ήθελε καν να ακούσει.
+ Το 2004 ξεκίνησαν με μπροστάρη τους οργανωμένους οι πρώτες έντονες διαμαρτυρίες για απομάκρυνση της διοίκησης και εκσυγχρονισμό του τρόπου λειτουργίας της ομάδας. Το κόμμα δεν ήθελε καν να ακούσει.
+ Το 2008 μετά από 4 χρόνια ελεύθερης πτώσης, ερασιτεχνισμών, ελλειμματικών προϋπολογισμών και τεράστιας κόντρας που υπήρχε μεταξύ κόσμου διοίκησης το κόμμα με φόβο τις προεδρικές αποδέχεται το αίτημα για αλλαγή και αποφασίζει να διορίσει νέα διοίκηση στην ΟΜΟΝΟΙΑ.
+ Το 2008 και αφού λίγους μήνες νωρίτερα σε περιοδικό της ομάδας αναφερόταν πως ο επιχειρηματίας ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να αναλάβει, τελικά μετά από πιέσεις διορίζει στην ΟΜΟΝΟΙΑ μαζί με νέα πιστά άτομα του κόμματος.
+ Μεταξύ 2008 και 2010, το ένα οικονομικό έγκλημα διαδέχεται το άλλο. Κάποιοι κάνουν χρυσές δουλειές και κτίζουν το μέλλον τους, την ίδια στιγμή που υπογράφουν την καταδίκη με δυσβάστακτα χρέη για το Σωματείο. Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις που κάποιοι μίλησαν, οι υπόλοιποι απλά παρακολουθούν και μένουν απαθείς.
+ Το 2011 και αφού η ομάδα δεν καταφέρνει να αυξήσει με Ευρωπαϊκή πορεία τα έσοδα της, φανερώνεται το τεράστιο έλλειμα που δημιουργήθηκε με τα ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ότι τα έξοδα ήταν περισσότερα από τα έσοδα.
+ Το 2012 η ΟΜΟΝΟΙΑ κινδυνεύει με λουκέτο, ο κόσμος από το υστέρημα του συνεισφέρει στα οικονομικά κριτήρια και κρατά την ομάδα στον αναπνευστήρα. Σε αυτό το διάστημα ποδοσφαιριστές της ομάδας μιλούν στον κόσμο για συγκεκριμένο μέλος της διοίκησης που ενεργεί ενάντια στην επιθυμία του προπονητή και διώχνει παίκτες για να πάρει μίζες από νέες μεταγραφές.
+ Από το 2012 μέχρι το 2014 έγιναν προσπάθειες από αγνούς φίλους της ομάδας να ετοιμαστεί πλάνο σωτηρίας της ομάδας, με στροφή στον επαγγελματισμό. Προτάσεις για επαγγελματίες σε όλα τα τμήματα του Σωματείου δεν έβρισκαν ανταπόκριση ενώ η απάντηση του κόμματος στους «αντι-ομονοιάτες» που προσπαθούσαν να βοηθήσουν, ήταν ένα εμφατικό 15-0 στις εκλογές, με παρεμβάσεις στις κάλπες. Την ίδια χρονική περίοδο η ομάδα όλο και περισσότερο φθείρετε αγωνιστικά και οι ερασιτεχνισμοί συνεχίζονται αφού η λογική μας για να την σώσουμε ήταν «διώξε τον παίκτη που παίρνει 500 χιλιάδες το χρόνο και φέρε ένα με 400 χιλιάδες για να ρίξουμε τον προϋπολογισμό». Μαρτυρίες από ανθρώπους που δεν ήταν μέλη πως είχαν παρευρεθεί στην Εκλογική, μετά από απεγνωσμένο κάλεσμα του κόμματος για να ψηφίσουν τους εκλεκτούς και να «σώσουν» την ομάδα από τους κακούς αντιφρονούντες που ήθελαν να γίνει έλεγχος και να τιμωρηθούν οι ένοχοι.
+ Από το 2014 μέχρι και το 2016 γίνονται εκ νέου προσπάθειες από τον κόσμο να ετοιμάσει νέα βελτιωμένη πρόταση για σωτηρία του Σωματείου. Μελέτες πάνω στις μελέτες για όσο το δυνατόν καλύτερο και πιο ουσιαστικό αποτέλεσμα όμως το κόμμα αποφασίζει ξανά πως δεν χρειάζεται βοήθεια. Καλεί στα γραφεία τους υποψήφιους για να τους «σκαννάρει» και αφού τους υπόσχεται εμμέσως ενότητα στις εκλογές σπρώχνει ένα νέο 15-0 και βάζει ταφόπλακα σε κάθε ελπίδα κοινού συνδυασμού. Με πλάνο που θυμίζει λίστα για ψώνια το κόμμα κερδίζει ξανά τις εκλογές, ενώ αγωνιστικά η ομάδα παραπαίει και χρόνο με το χρόνο χάνει όλα τα ένδοξα ρεκόρ της.
+ Από το 2016 μέχρι και σήμερα και αφού το κόμμα παίζει το τελευταίο του χαρτί ξεζουμίζοντας σχεδόν όλες τις εισηγήσεις του κόσμου που ήθελε αλλαγή, δοκιμάζει πειράματα χωρίς να κατέχει τις γνώσεις για να τα εφαρμόσει με αποτέλεσμα άλλη μια καταστροφική πορεία.
+ Σήμερα και αφού ο πάτος δεν έχει όριο, το κόμμα προσπαθεί να βρει σανίδα σωτηρίας με ξένα χρήματα. Και ενώ όλα αυτά τα χρόνια δεν ήθελε καν να ακούσει για οποιαδήποτε μορφή εταιρίας ξαφνικά φαίνεται πως αυτό κρύβεται πίσω από αναβολή της γενικής συνέλευσης (τελευταία πληροφορία) και προωθεί εταιρία. Ποιος; Το κόμμα!
Την ίδια στιγμή, όσοι πέρασαν από τις διοικήσεις πάντα θέλουν να ρίξουν τις ευθύνες παντού εκτός από τους εαυτούς τους, οπόταν ψάχνουν να πιαστούν που ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. Κάποιοι εδώ και χρόνια ονειρεύονται να δουν την ΟΜΟΝΟΙΑ (το πιο δυνατό μέχρι πρότινος brand στην χώρα) εταιρία για να «δώκουν μέσα» και να επενδύσουν. Το κόμμα ουδέποτε ήθελε να συμβεί κάτι τέτοιο γιατί θα έχανε τον έλεγχο της ομάδας και δεν θα μπορούσε να «εξυπηρετεί» με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα στελέχη του μέσω της ομάδας. Φέτος όμως, αφού δεν μπορεί με άλλο τρόπο να παραμείνει ζωντανό, αναθεωρεί τις απόψεις του και ευνοεί αυτή την καταστροφική για την ιστορία του Σωματείου απόφαση.
Ο κόσμος
Είναι η χρονιά που νιώθω ξένος όταν ακούω άλλους Ομονοιάτες να μιλούν. Που ξαφνιάζομαι πως καταφέραμε να γίνουμε τόσο όμοιοι με ότι κοροϊδεύουμε τόσα χρόνια. Που ακούς μέσα στο κόσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ να μιλούν για εταιρία χωρίς να γνωρίζουν τι σημαίνει με ορίζοντα και καλά πως «επιτέλους θα δούμεν άσπρη μέρα».
Όλα αυτά βέβαια γιατί στο μυαλό του σημερινού Ομονοιάτη το πρότυπο είναι οι λαστιχάριες. Άσχετο αν χρειάστηκαν πάνω κάτω καμιά 100στή εκατομμύρια έσοδα και οι πλάτες της ΚΟΠ, της Διαιτησίας, των ΜΜΕ και του Παρασκηνίου για να κτίσουν ότι έκτισαν.
Άσχετο αν για να πετύχουν ότι πέτυχαν πάτησαν πάνω στις πλάτες όλων των υπολοίπων ομάδων κλέβοντας τους σημαντικές νίκες και με αυτό τον τρόπο τα πρωταθλήματα.
Άσχετο αν κάθε χρόνο κάποια άλλη ομάδα άξιζε με την παρουσία της το πρωτάθλημα και το έπαιρναν αυτοί για να παίξουν τα ρέστα τους στην Ευρώπη και να χρυσοπληρώσουν τους μετόχους.
Άσχετο αν οι «ευεργέτες» τους έχουν άκρες όπου σηκώσεις πέτρα μέσα στην Κύπρο.
Άσχετο αν έκαμαν εταιρία που το 1997 (για να ξοφλήσουν τα «γορασμένα» του 96 σε ποδόσφαιρο και καλαθόσφαιρα) και χρειάστηκαν περισσότερο από 6 χρόνια για να φανούν τα πρώτα αποτελέσματα. Και για να αποδώσει η ΛΤΔ τους χρειάστηκε και η στασιμότητα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, επειδή απλά το κόμμα αδυνατούσε να καταλάβει την σημασία που υπήρχε από τότε για εκσυγχρονισμό.
Ο Ομονοιάτης σήμερα, έχει την εντύπωση πως αν πουλήσεις την ομάδα σου (γιατί αυτό σημαίνει εταιρία) σε κάποιον και βάλει μέσα λεφτά, από την μια μέρα στην άλλη θα φτιαχτούν όλα. Θα κτίσεις ρόστερ σε χρόνο ρεκόρ και θα έρθουν όλοι οι παιχταράδες στην ομάδα σου. Νομίζει πως ξαφνικά με το να βρεθεί κάποιος να βάλει λεφτά θα ελέγχουμε το βαθύ παρακράτος που μας πολεμά από την ημέρα ίδρυσης μας. Νομίζει πως τα ΜΜΕ που παίζουν με την νοημοσύνη μας ξαφνικά θα αρθρογραφούν για το μεγαλείο μας και θα σταματήσουν να μας «σύρνουν τυρούθκια» και διχόνοια.
Άσχετο αν 9 στις 10 ιστοσελίδες ελέγχονται από πιόνια του κυκλώματος που έκαμα αναφορά πιο πάνω.
Άσχετο αν η δεξιά και το παρακράτος ευνοεί συγκεκριμένες ομάδες και εξυπηρετεί συμφέροντα της. Πολιτικά και κυρίως Οικονομικά μέσα που τούτο που εμείς λέμε «μάππα».
Άσχετο αν γνωρίζει όλη η Κύπρος για την σύνδεση που έχουν μεγαλοστελέχη του αθλητισμού με μεγαλοστελέχη της δεξιάς και το ποιοι πραγματικά κινούν τα νήματα του ποδοσφαίρου.
Ο Ομονοιάτης που περιγράφω νομίζει πως αν στήσουμε και εμείς ομάδα των 5-6 εκατομμυρίων ελυθήκαν όλα μας τε εμπόδια. Νομίζει πως η διαιτησία ξαφνικά θα μας παίζει 50-50 και το παρακράτος της δεξιάς σε ΚΟΠ, Διαιτησία, Δικαστική θα μας σέβεται. Νομίζει πως οι υπόλοιπες ομάδες που κτίζονται τούβλο τούβλο εδώ και μιαν 5ετία τουλάχιστο (ΑΕΚ, Απόλλων, Ανόρθωση) θα μηδενίσουν και θα ξεκινήσουν που την αρχή ως ένδειξη fair play. Το ίδιο «fair play» που παίζει κάθε χρόνο το αποελ την τελευταία 10ετία όποτε έχει να κάμει με κρίσιμο παιχνίδι.
Αυτά λοιπόν ακούω από τους σημερινούς Ομονοιάτες και επιβεβαιώνω τις ανησυχίες μου πως σε μια ομάδα δεν χωράμε και οι μεν και οι δε.
Γιατί εγώ στο πλάι μου δεν θέλω να έχω ποτέ μου τέτοιους οπαδούς. Που να θέλουν να «γοράσουμεν τζιε εμείς παιχνίθκια» για να τα πάμεν καλά. Που θέλουν να «πιάννουμεν τζιε εμείς διαιτητές» ρωτώντας αν «οι άλλοι εν καλλύτεροι μας;;». Τέτοιους, δεν θέλω δίπλα μου σε καμία κερκίδα.
Το αστείο είναι πως τα πιο πάνω τα λένε άτομα που και καλά είναι 100% αντι-αποελ και ότι αυτό αντιπροσωπεύει. Τα λένε άλλα άτομα που μέχρι σήμερα οτιδήποτε πρότειναν οι οργανωμένοι το κατηγορούσαν επειδή έτσι είπεν το κόμμα. Και σήμερα που το κόμμα κουντά παρασκηνιακά εταιρία, οι ίδιοι γυρίζουν στροφή 180 μοιρών και στηρίζουν την γραμμή.
Το 2018 λοιπόν είναι η χρονιά που απορώ που χάθηκαν οι αξίες κα τα ιδανικά που μας ξεχώριζαν από την κάθε τυχάρπαστη ομάδα. Που όταν διαβάζεις δεξιά και αριστερά σχόλια από Ομονοιάτες νιώθεις την ομάδα σου να βαδίζει κατευθείαν προς την εντατική.
Χαλάλι σας λοιπόν τέτοια εταιρία. Αν αυτό είναι που θέλει η πλειοψηφία η στήλη θα επαναλάβει πως είναι καιρός για μια νέα διάσπαση. Να ξεχωρίσουμε εμείς από εσάς.
Γιατί όταν μια ομάδα που ιδρύθηκε από αριστερούς αντιφρονούντες, συγχωνεύεται με ότι αντιπροσωπεύει η δεξιά, τότε ποια θα είναι η διαφορά μας από τους αντιπάλους;
Τι είναι αυτό που θα κάνει σημαντική οποιαδήποτε νίκη μας εναντίων τους; Θα είναι σαν να πανηγυρίζουμε αν η Samsung πούλησε περισσότερα τηλέφωνα από την Apple. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο όταν αντί για Σωματεία αγωνίζονται εταιρίες. Όποιος έχει το περισσότερο χρήμα και όποιος ελέγχει τα κέντρα αποφάσεων αυτός θα κερδίζει.
Όταν όμως ο κόσμος από αγάπη και καψούρα για αυτή την ομάδα θυσίαζε ώρες για να ετοιμάσει σχέδιο σωτηρίας και επαγγελματικής λειτουργείας του Σωματείου, κάποιοι προτιμούσαν να ικανοποιήσουν τα εγώ τους.
Όταν το χρέος ξεκίνησε να γίνεται διαχειρίσιμο και προτείναμε προϋπολογισμό μικρότερο από τα έσοδα μας, κάποιοι επέλεξαν να ξανά παίξουν κουμάρι με την Ιστορία μας.
Τώρα που το χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο οι ίδιοι που μας το έπαιζαν ιδεολόγοι, θέλουν να ξεπουληθούν στα χρήματα φτάνει να μην πληρώσουν για τα εγκλήματα τους σε βάρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Κάποτε που φωνάζαμε για να επενδύσουμε στις ακαδημίες μας, κάποιοι προτίμησαν να φέρνουν 15 παίχτες αμφιβόλου αξίας κάθε χρόνο και να πετούν τα έσοδα της ομάδας στον κάλαθο των αχρήστων, αντί να τα επενδύσουν στο μέλλον.
Άτομο στα γραφεία αναρωτήθηκε: «ποιος σας είπεν τούτα τα ψέματα ότι τα λεφτά που τα μωρά της ακαδημίας τα δίνουμε στην πρώτη ομάδα για να πληρώνονται οι παίκτες;».
Άσχετο αν υπάρχουν μαρτυρίες που άτομα που δούλεψαν στις ακαδημίες πως ακόμα και για να παραγγείλουν τα μωρά ρούχα, έπρεπε να περιμένουν μήνες μέχρι να μαζευτούν έσοδα και να μπει παραγγελία.
Βγάλτε εσείς συμπέρασμα ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα. Που αντί κάθε χρόνο να φέρνουμε ένα παίκτη λιγότερο και να δίνουμε τις 200 000 που μας κοστίζει στην ακαδημία σαν επένδυση, εμείς προτιμούμε από το 2012 που ήρθε η κρίση στην ομάδα, να πληρώνουμε τους μάνατζιερ για τα ποσοστά τους.
Εδώ και 6 χρόνια φωνάζουν οργανωμένοι, φωνάζουν οπαδικές σελίδες, φωνάζουν ατομικά Ομονοιάτες με κάθε τρόπο πως το Σωματείο πρέπει να κτιστεί επαγγελματικά σε όλα τα τμήματα αλλά δεν ακούει κανένας.
Φωνάζουν ομάδες μελών που κατέβασαν συνδυασμούς πως η Διοίκηση θα έπρεπε να είχε εποπτικό ρόλο στην ΟΜΟΝΟΙΑ και να δουλεύουν σε αυτήν επαγγελματίες που να πληρώνονται για την δουλειά τους και να κρίνονται για αυτήν, όμως δεν ακούει κανένας.
Σήμερα, εν έτη 2018, και αφού έγιναν ξανά εγκλήματα από την διαχείριση στην ομάδα, κάποιοι θέλουν να την πουλήσουν. Αν είναι δυνατόν να συζητούμε ακόμα για το ποιοι το κάνουν από αγάπη και ποιοι από συμφέρον.
ΥΓ: Η καταπάτηση του καταστατικού ισούται με πόλεμο.
ΥΓ 2: Ότι δεν κατάφερε κανένα εχθρός σου, είσαι αναγκασμένη αγάπη μου να το ζήσεις από δικούς σου ανθρώπους. Να ‘σαι καλά για όσα μου χάρισες, για τις ένδοξες σου κατακτήσεις που θα έχω εφόδιο για μια ζωή. Για κάθε επικράτηση κόντρα στους πολέμιους σου. Εσύ είσαι ο λόγος να υπάρχω, εσύ είσαι ο λόγος που είμαι αυτό που είμαι σήμερα. Αν πεθάνεις φέτος, να ξέρεις πως πίσω σου αφήνεις μια τεράστια παρακαταθήκη και όσα εφόδια μου έδωσες είναι αρκετά για να με συνοδεύουν μέχρι το θάνατο.
