Τις τελευταίες βδομάδες μέσα από συζητήσεις αλλά και μέσω αυτής της στήλης επικεντρώνομαι στην κατάμαυρη σελίδα που είναι έτοιμη να γραφτεί στην Ιστορία μας.
Γράφει ο Λίμπερο
Μετά την παρουσίαση της πρότασης για εταιρία, σε Λευκωσία και Λεμεσό, έχει επιβεβαιωθεί με τον χειρότερο δυνατό τρόπο η πρόθεση ξεπουλήματος του ποδοσφαιρικού μας τμήματος.
Του τμήματος που το 1948 έδωσε την αφορμή για επανάσταση ενάντια στην επιβολή αποφάσεων. Του τμήματος που έδωσε στήριγμα σε κάθε αγνό φίλαθλο της Κύπρου και υπενθύμιζε έννοιες όπως «αντίσταση», «επανάσταση», «δημοκρατία» και «αναγέννηση».
Σήμερα, η πρόταση ξεπουλήματος της ομάδας για χάρη των κακοδιαχειρίσεων και των αφόρητων χρεών, έρχεται να βάλει ταφόπλακα σε ότι αγνό θύμιζε η ΟΜΟΝΟΙΑ.
Πραγματικά ντρέπομαι! Όσες ανησυχίες και να είχα προηγουμένως, βλέποντας από κοντά την στάση, την συμπεριφορά και την λογική των υπέρμαχων της πρότασης Παπασταύρου, ντρέπομαι.
Κυριολεκτικά, ντρέπομαι
Ντρέπομαι που ο κόσμος της Ομόνοιας ξεχνά τόσο εύκολα. Ντρέπομαι που κανείς δεν έχει πληρώσει για τα εγκλήματα του σε βάρος αυτού του Σωματείου. Ντρέπομαι που το χρήμα έχει τυφλώσει τόσο μεγάλη μερίδα του κόσμου.
Ντρέπομαι για αυτούς που κοιτάζουν στα μάτια τον κόσμο που ζει και αναπνέει για αυτή την ομάδα και του λένε ΨΕΜΑΤΑ. Ντρέπομαι για το θράσος τους, τον εγωισμό και την απαράδεχτη στάση τους απέναντι στην ιστορία μας.
Ντρέπομαι και για τον εαυτό μου που συνεχίζει να τους ανέχεται ανάμεσα μας. Ανθρώπους και συμφέροντα που καμία σχέση δεν έχουν ούτε με τα ιδανικά, ούτε με τις αξίες, ούτε με την Ιστορία αυτού του Σωματείου.
Ντρέπομαι που έβαλαν τιμή αγοράς σε κάτι που δεν αγοράζεται.
ΥΓ: Η στήλη θα επανέλθει πιο αναλυτικά για το θέμα ξεπουλήματος. Όσοι λένε πως οι ρομαντικοί δεν επιθυμούμε επαγγελματισμό, θα πάρουν τις απαντήσεις που αναζητούν.
