Ο Αντρέας Βιολάρης, γράφει για με αφορμή τον Αβραάμ, για όλα εκείνα τα εγκλήματα που οδήγησαν την ΟΜΟΝΟΙΑ στη σημερινή κατάσταση.
Η πρόσφατη αποχώρηση του Ανδρέα Αβραάμ από το ρόστερ της Ομόνοιας καθώς και η τροπή που πήρε η περιβόητη υπόθεση του Γιάννου Οκκά, επανέφερε στο προσκήνιο δύο… καυτά θέματα που απασχολούν τους φίλους των “πρασίνων” -και όχι μόνο- τα τελευταία χρόνια. Αναφερόμαστε, κατ’ αρχήν, στο γεγονός ότι η συνεισφορά μιας σημαντικής μερίδας των ποδοσφαιριστών που ντύνονται στα πράσινα δεν είναι ανάλογη της αξίας και (κυρίως) των χρημάτων που δαπανήθηκαν για την απόκτησή τους ή των ετήσιων απολαβών τους και, κατά δεύτερον, στον τρόπο που αποχωρούν κάποιοι παίκτες πριν ολοκληρωθούν τα συμβόλαιά τους.
Καταδικασμένοι να… αποτύχουν
Ο Ανδρέας Αβραάμ είναι ένα παράδειγμα ποδοσφαιριστή, ο οποίος δεν κατάφερε να δικαιολογήσει τα μεγάλα ποσά που δαπανήθηκαν από πλευράς διοίκησης Μιλτιάδη Νεοφύτου για να τον πάρει στο “Ηλίας Πούλλος”. Η αλήθεια φυσικά είναι πως ανεξαρτήτως εμφανίσεων και συνεισφοράς, ο διεθνής ποδοσφαιριστής δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει απόσβεση των 700 χιλιάδων ευρώ που έδωσε το “τριφύλλι” στον Απόλλωνα (συν τον Μπανγκούρα με ελευθέρα) καθώς και για το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό που αντιστοιχούσε στο συμβόλαιό του (περισσότερα από 250 χιλιάρικα ετησίως). Για να τα κάνουμε πιο λιανά, ο Αβραάμ δεν θα μπορούσε ποτέ να παίξει μπάλα και να έχει συνεισφορά που να αντιστοιχεί σε ένα ποσό μεγαλύτερο του 1.5 εκατομμυρίου ευρώ. Γι’ αυτό δεν ευθύνεται φυσικά ο ίδιος, αλλά αυτοί που αποφάσισαν να βάλουν τόσο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πραγματοποιηθεί αυτή η μετεγγραφή.
Το ίδιο ισχύει και γι’ αρκετούς άλλους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι φόρεσαν το τριφύλλι στο στήθος τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και για κάποιους οι οποίοι ακόμα το φοράνε, υπογράφοντας συμβόλαια δυσανάλογα της ποδοσφαιρικής τους αξίας. Από τη στιγμή που η Ομόνοια δεν κατάφερε να εξασφαλίσει ένα εισιτήριο για τους ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης κατά τη διάρκεια της τετραετούς θητείας του Μιλτιάδη Νεοφύτου, δεν θα μπορούσαν ποτέ και οι… καλοπληρωμένοι ποδοσφαιριστές να δικαιολογήσουν τα χρήματα που σκόρπισε ο πάλαι ποτέ ισχυρός άνδρας για να τους φέρει στην ομάδα. Πώς να γίνει απόσβεση του ενός εκατομμυρίου που έπαιρναν μαζί ετησίως τα “κολλητάρια” Αγκουιάρ και Καρυπίδης, των 600 χιλιάρικων που έπερναν οι Πατσατσόγλου και Οκκάς ή τα 600+ με τα οποία αμειβόταν ο Αλωνεύτης;
Και τα «εγκλήματα» συνεχίζονται
Και αν όλοι οι πιο πάνω ποδοσφαιριστές, όπως φυσικά και πολλοί άλλοι (π.χ. Λούα Λούα, Νικολέσκου, Αγκίρε, Ζουράφσκι, Ρενχίφο και πάει λέγοντας) υπέγραψαν εξωπραγματικά συμβόλαια σε μια εποχή όπου το χρήμα έρρεε άφθονο και υπήρχε μια προοπτική και κατ’ επέκτασιν μια λογική πίσω από τις κινήσεις, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για κάποια ποσά που δαπανήθηκαν τους τελευταίους 12 μήνες και ενώ ήταν ήδη γνωστή η τραγικότητα της οικονομικής κατάστασης του σωματείου. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση ακούει στο όνομα Αντρέα Άλβες. Οι ετήσιες απολαβές του Βραζιλιάνου επιθετικού (χωρίς να υπολογίζουμε το πολύ σεβαστό ποσό που πήγε στην πρώην ομάδα του Βιντέοντον) είναι τέτοιες, που προκαλουν ερωτηματικά αλλά και θυμό για το σκεπτικό μιας τέτοιας κίνησης! Συγκεκριμένους αριθμούς δεν θα αναφέρουμε. Το αφήνουμε στη δική σας… φαντασία.
Καταστροφικός συνδυασμός
Τα εξωπραγματικά συμβόλαια σε συνάρτηση με την ευρωπαϊκή αποτυχία στα πρώτα δύο χρόνια της θητείας του Μιλτιάδη Νεοφύτου, δημιούργησαν τις πρώτες οικονομικές τρύπες. Η πραγματική καταστροφή για την Ομόνοια, όμως, ήρθε στο δεύτερο μισό της θητείας του πρώην προέδρου. Όταν, δηλαδή, ο κ. Νεοφύτου άρχισε να διώχνει τα ακριβοπληρωμένα αστέρια από το “Ηλίας Πούλλος” το ένα μετά το άλλο, χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες. Τις καταστροφικές, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, συνέπειες.
Η υπόθεση Γιάννου Οκκά είναι η πιο σοβαρή και η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση της κακοδιαχείρισης που έγινε από πλευράς διοίκησης του “τριφυλλιού”. Παντελής έλλειψη πλάνου, στρατηγικής και αποφάσεων που να συνοδεύονται από νομική μελέτη. Η απόφαση για αποδέσμευση του αρχηγού της Εθνικής μας πάρθηκε μέσα σε ένα βράδυ με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ και οι χειρισμοί που έγιναν κατά τους μήνες που ακολούθησαν, μπορούν να χαρακτηριστούν (επιεικώς) αυτοκαταστροφικοί. Οι συνέπειες γνωστές. Τρεισήμισι χρόνια μετά, η Ομόνοια καλείται να πληρώσει 916.000 ευρώ στον Οκκά…
Και να ήταν μόνο ο Οκκάς; Ερασιτεχνικοί χειρισμοί έγιναν και με την περίπτωση του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Ο Μιλτιάδης Νεοφύτου συμφώνησε προφορικά και με μιαν απλή χειραψία με τον Σέρβο τεχνικό, ότι ο τελευταίος δεν θα διεκδικούσε το υπόλοιπο του συμβολαίου του. Ωστόσο, πριν καλά καλά προλάβει να επιστρέψει στην Αθήνα ο “Ντούσκο”, οι δικηγόροι του επικοινώνησαν με την Ομόνοια και ενημέρωσαν τους ανθρώπους της ότι ο πελάτης τους αξιώνει μέχρι και το τελευταίο σεντ του συμβολαίου του. Λεμονής, Πατσατσόγλου, Μιχάλης Κωνσταντίνου, Γιωργαλλίδης, Ηλίας Χαραλάμπους, Ρενχίφο και ακόμη μια ντουζίνα ποδοσφαιριστές έφυγαν επίσης πριν ολοκληρωθεί το συμβόλαιό τους και οι “πράσινοι” χρειάστηκε να καταβάλουν σεβαστά ποσά σαν αποζημιώσεις. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τις οφειλές προς τράπεζες, Φόρο Εισοδήματος και άλλους, τότε φτάνουμε σε ένα εξωφρενικό πόσο που ξεπερνά τα 15 εκατομμύρια ευρώ χρέη.
Δάνειο γιατί χανόμαστε
Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, η μία και μοναδική λύση στο πρόβλημα είναι η εξασφάλιση του περιβόητου δανείου. Στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση ειπώθηκε πως το ύψος του θα φτάσει μέχρι και τα €15.000.000, με χρόνο αποπληρωμής μέχρι τα δέκα χρόνια. Για να καταφέρουν να ξεχρεώσουν εκπρόθεσμα το πόσο αυτό ο “πράσινοι”, θα χρειαστεί να μειώσουν σημαντικά τα έξοδα του σωματείου σε τέτοια επίπεδα, με στόχο να μην ξεπερνούν τα έσοδα. Το μεγάλο στοίχημα θα είναι η μείωση του ετήσιου προϋπολογισμού της ποδοσφαιρικής ομάδας στα 3.5 – 4 εκατομμύρια ευρώ και ταυτόχρονα να υπάρχει ένα σύνολο που να μπορεί να πρωταγωνιστεί ή ακόμα και να διακριθεί στην Ευρώπη. Για να φύγει, φυσικά, αυτό θα χρειαστεί να γίνουν προσεκτικές και μελετημένες κινήσεις, κυρίως σε θέματα μετεγγραφών. Κάτι που γινόταν δηλαδή μέχρι σήμερα, τουλάχιστον στον βαθμό που θα έπρεπε.
Τα έσοδα της Ομόνοιας τα τελευταία χρόνια κυμαίνονται μεταξύ 5 και 6 εκατομμυρίων ετησίως. Άρα, εάν καταφέρει να ρίξει το μπάτζετ στα επιθυμητά επίπεδα, τότε ένα σημαντικό πόσο θα πηγαίνει κάθε χρόνο στην αποπληρωμή του δανειου. Την ίδια ώρα, με το νέο διοικητικό μοντέλο λειτουργίας θα υπάρχουν σταθερά έσοδα από την ετήσια συνδρομή των μελών του σωματείου ή της εταιρείας.
Του Ανδρέα Βιολάρη
