Διαβάζοντας την ιστορία της μικρής Άσια Ίμμι από το Λιβόρνο δεν μπορούσαμε να μείνουμε αμέτοχοι. Θεωρούμε ότι η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη είναι παγκόσμιες έννοιες που ξεπερνάνε τα στενά γεωγραφικά σύνορα και μοιραζόμαστε την ιστορία με τα «λόγια της μικρής Άσια»
“Το όνομα μου είναι Άσια Ίμμι. Γεννήθηκα στις 10/08/2012 και κατάγομαι από το Λιβόρνο.
Αμέσως μετά την γέννηση μου, ο μπαμπάς μου Στέφανο και η μαμά μου Νάντια με μετέφεραν επειγόντως στο νοσοκομείο. Δεν θυμάμαι πολλά από τους 9 μήνες στους οποίους με ανέμεναν οι γονείς μου, θυμάμαι όμως ότι λίγες μέρες πριν “εγκαταλείψω” την κοιλιά της μαμάς μου, ένιωσα ότι κάτι πάει λάθος και δεν ένιωθα την ασφάλεια που “απολάμβανα” μέχρι εκείνο το σημείο..
Η μαμά μου ένιωσε ισχυρούς πόνους και μας μετέφεραν στο νοσοκομείο της πόλης του Τίβολι, εκεί όπου έμεναν τότε οι γονείς μου. Κάποιος εκεί δεν έδωσε την κατάλληλη προσοχή στην κατάσταση μου, και η μαμά μου έφυγε από το νοσοκομείο με το φάρμακο “Buscopan”, για να αντέξει τους ξαφνικούς ισχυρούς πόνους. Οι πόνοι όμως δεν σταματούσαν εξαιτίας αυτού του φαρμάκου, και έτσι οι γονείς μου ακόμα πιο ανήσυχοι, επέστρεψαν στο νοσοκομείο. Ήταν όμως πολύ αργά για μένα.. Ήρθα στον κόσμο με μια πάθηση, που λέγεται “μετα-αιμορραγικός υδροκεφαλισμός”…
