Είναι πραγματικά ασύγκριτος ο κόσμος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Και σε αυτό το αγωνιώδες κάλεσμα για βοήθεια όλα δείχνουν πως αυτός ο υπέροχος κόσμος θα τρέξει να δώσει για άλλη μια φορά από το υστέρημα του για να βοηθήσει την αγαπημένη του ομάδα. Είναι τόση η αγάπη του για το σωματείο που μπορεί άνετα να πει κανείς πως φτάνει στα όρια του παραλογισμού.
Όσο και να μας συγκινεί και αυτή η προσπάθεια που πάει να ξεκινήσει, όσο και αν επιθυμούμε όσο τίποτε άλλο στη γη το σωματείο μας να ξελασπώσει από τον οικονομικό βάλτο που το έχουν ρίξει, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε κάποια γεγονότα. Δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε. Γιατί τον ξεσηκωμό τον ξαναζήσαμε. Γιατί τον ξεσηκωμό τον ξεκινήσαμε και εμείς μαζί με τους υπόλοιπους χιλιάδες αδερφούς μας και κάναμε την Κύπρο όλη να παραμιλά. Μα σωτηρία δεν είδαμε. Γιατί ήμασταν και εμείς ένα κύμα στο πράσινο τσουνάμι που γεννήθηκε, μα τον στάβλο του Αυγεία δεν κατάφερε να καθαρίσει…
Αυτό που λέμε είναι πως ο πράσινος λαός έχει υποχρέωση να βοηθήσει την αγάπη του με όποιο τρόπο θεωρεί ο ίδιος πως είναι σωστός. Είτε αυτό λέγεται ανανέωση διαρκείας είτε εισφορές και παγκύπριοι έρανοι ή ακόμα και να πουλά φραπέ στη Πανεπιστημιούπολη ( γειά σας αλάνια φοιτητές). Αλλά πρέπει επιτέλους να γίνει σε όλους μας αντιληπτό ότι δεν αρκεί πλέον να ξέρουμε πώς να επουλώνουμε τις πληγές. Πρέπει επιτέλους να μάθουμε και να τις αποτρέπουμε.
Αν μια ζωή τα κάνουν μαντάρα και απλά τρέχει ο πράσινος λαός να τα μαζέψει αυτό δεν είναι αγάπη είναι δουλοπρέπεια. Είναι μια ψευδαίσθηση, μια παραίσθηση πως έχουμε βοηθήσει την ομάδα μας, πως έχουμε προσφέρει. Ενώ το μόνο πράγμα που κάναμε στα αλήθεια είναι να μαζέψουμε τα σπασμένα μερικών αφεντάδων χωρίς να τους πάρουμε τα κλειδιά του βασιλείου από τα χέρια. Guess what. Το θλιβερό πάρτι συνεχίζεται και μαντέψτε ποιόν θα καλέσουν πάλι να καθαρίσει.
Αν μια ζωή τα κάνουν μαντάρα και εμείς επιμένουμε να τους δίνουμε συγχωροχάρτια και τους αφήνουμε να κυβερνούν αυτό το πλοίο σε θολά νερά τότε αυτό δεν είναι αγάπη είναι υποταγή, είναι το κοκτέιλ πάρτι στο σαλόνι του Τιτανικού καθώς βυθίζεται.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ φίλοι μου έχει ανάγκη το λαό της όσο τίποτε άλλο. Αλλά δεν τον έχει ανάγκη για να τον αρμέγει οικονομικά κάθε έξι μήνες. Τον έχει ανάγκη να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να φέρει επιτέλους δημοκρατία στο βασίλειο της. Τον έχει ανάγκη περισσότερο στα κέντρα αποφάσεων, παρά στις κερκίδες να βλέπει στο γήπεδο το αποτέλεσμα των αποφάσεων κάποιων λίγων.
Δεν οφείλουμε αδέρφια να σώσουμε και πάλι την ΟΜΟΝΟΙΑ και απλά να την παραδώσουμε στα χέρια εκείνων που τόσα χρόνια την έφεραν ως εδώ. Οφείλουμε να την βοηθήσουμε για άλλη μια φορά και προπάντων να την θωρακίσουμε και να την προστατεύσουμε. Να μην επιτρέψουμε ξανά τέτοιο κύλισμα στο βούρκο. Ποτέ ξανά. Ποτέ. Γιατί αλλιώς απλά είμαστε συνένοχοι. Γιατί αλλιώς η βοήθεια μας θα είναι απλά προσωρινή χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα και μηδαμινή μπροστά στον πραγματικό όλεθρο.
Είμαστε απλά οι φίλοι και οι γνωστοί μιας κακοποιημένης γυναίκας που έρχεται κοντά μας για βοήθεια, και εμείς απλά την πλένουμε την καθαρίζουμε την ταΐζουμε την παρηγορούμε και μετά την στέλνουμε πάλι πίσω στον άντρα της…
Η ΟΜΟΝΟΙΑ μας είναι βαριά άρρωστη στον αναπνευστήρα. Δεν αρκεί αδέρφια μου να της αλλάζουμε τις μποτίλιες με το οξυγόνο κάθε λίγο καιρό. Πρέπει επιτέλους να την βοηθήσουμε να γιάνει. Να γιάνει από αυτό το μικρόβιο που την κυριεύει. Γίνετε το φάρμακο της γίνεται τα αντισώματα της . Δώστε της ζωή, πραγματική ζωή όχι τεχνητή.
Για αυτό σας ικετεύω. Όλη αυτή τη ψυχική δύναμη που βρίσκεται κάθε φορά που σας καλούνε να συνεισφέρετε, βρείτε την και μια φορά για να αλλάξετε πραγματικά το κατεστημένο. Βοηθήστε με κάθε τρόπο την αγάπη μας. Όπως θέλετε, όπως νομίζετε, με κάθε τρόπο και με όλη σας την δύναμη. Κάντε το κόπο όμως να συμπληρώσετε και μια αίτηση εγγραφής μέλους. Δυναμώστε τη φωνή, δυναμώστε την ελπίδα.
ΚΑΘΕ ΑΙΤΗΣΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΝΕΣΗ ΠΕΝΙΚΙΛΙΝΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ
ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΑΙ Γ@ΜΩ ΤΟΥΣ ΨΕΥΤΟΓΙΑΤΡΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΚΡΕΒΑΤΩΣΑΝ
OJamaicas.
Y.Γ Αν έρθει το παιδί σου στο σπίτι χτυπημένο και σου πει τον χτύπησαν οι αλήτες της γειτονιάς και του κλέψαν τα λεφτα εσύ τι κάνεις την πρώτη φορά? Θα το περιποιηθείς θα το συμβουλέψεις και θα το παρηγορήσεις.
Αν έρθει την επόμενη μέρα πάλι με μαυρισμένο μάτι από τους νταήδες της γειτονιάς εσύ τι κάνεις? Πάλι θα το παρηγορήσεις, θα του μιλήσεις για τη ζωή και τις δυσκολίες που εμφανίζονται και θα προσπαθήσεις να το συμβουλέψεις πώς να αποφύγει τους κινδύνους
Αν έρθει και την τρίτη μέρα με κλάματα στα μάτια, εκεί απλά παίρνεις το ρόπαλο του μπέιζμπολ και πας και καθαρίζεις τη γειτονιά. ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ !!!
Y.Γ 2 Όνειρο μου να πάω σε Γενική Συνέλευση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και να μην βρω παρκινγκ από το κόσμο
πηγή: trifylli.net
