Ήταν που λέτε κάποτε σε ένα μακρινό νησί, ας πούμε κάπου στην Καραϊβική, ο Μάριος Τ., διεθνής διαιτητής. Από μικρός στο χώρο, ήταν γνωστός οπαδός συγκεκριμένης ομάδας και οι οπαδοί του αιωνίου της, τον φώναζαν “ο πιο καλός πορτοκαλί”. Για χρόνια ο Μάριος έκανε “εξαιρετικές” διαιτησίες, ακριβώς όπως ήθελαν τα αφεντικά του δηλαδή και μπήκε για τα καλά στις καρδιές των οπαδών της ομάδας του, αλλά και στις λίστες των διεθνών διαιτητών.
Ίσως τα πιο ευχάριστα παιχνίδια για τον Μάριο, ήταν τα ντέρμπι αιωνίων του νησιού! Οι δυο ομάδες δεν είχαν καμία σχέση μεταξύ τους. Η δική του, αυτή με της οποίας το κασκόλ στο λαιμό του μεγάλωσε, ήταν η ομάδα της αριστοκρατίας, της παράγκας, του κατεστημένου και των τίτλων στα χαρτιά. Ο αντίπαλος, η ομάδα του ΛΑΟΥ, η ομάδα που ονομάστηκε βασίλισσα λόγω των επιτυχιών της μες το γήπεδο και μόνο. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πόσο ευχάριστα έκανε αυτά τα παιχνίδια. Κόκκινες στη βασίλισσα από το 30, πέναλτι υπέρ της έκαναν φτερά, ο Μάριος περνούσε υπέροχα! Αλλά και σε παιχνίδια της ομάδας του κόντρα σε διαφορετικές ομάδες, φρόντιζε πάντα οι φίλοι του στη κερκίδα να περνάνε καλά! Αν πάλι έκανε παιχνίδια του αιώνιου κόντρα σε άσχετες ομάδες, φρόντιζε να διακόπτει παιχνίδια στο 90 για υβριστικά συνθήματα, να φαντάζετε ότι τον κτύπησαν αντικείμενα και να τρέχει στα αποδυτήρια, να καταπίνει πέναλτι υπέρ της βασίλισσας και πολλά άλλα.
Όλα κυλούσαν υπέροχα στην ζωή του Μάριου. Διεθνής, αγαπητός στις τάξεις των οπαδών της ομάδας του και η ομάδα του να είναι για τα καλά στη μάχη του τίτλου. Μέχρι μια μέρα που η μαμά ομοσπονδία και ο υπεύθυνος των διαιτητών (ας πούμε ένας μεθυσμένος…Βέλγος) τον όρισαν να κάνει ένα σημαντικό αγώνα. Ο μισητός αιώνιος της ομάδας του, αντιμετώπιζε μια ομάδα από γατούλες. Μόνο που οι γατούλες αυτή τη χρονιά, πήγαιναν για πρωτάθλημα και έπρεπε οπωσδήποτε να χάσουν!
Ο Μάριος ήταν μπερδεμένος, ” τι να κάνω; Έχω μάθει να σφάζω τη βασίλισσα. Τώρα πρέπει να χάσουν και οι γατούλες..τι να κάνω;”. Λευτεριά στον Μάριο!
υ.γ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις στην Κύπρο είναι συμπτωματική
υ.γ.2. Άσχετο με την πιο πάνω ιστοριούλα: Μα να ορίσετε Τσαγγάρη ρε καραγκιόζηδες; Ούτε τα προσχήματα δεν κρατάτε;
