Η Ατλέτικο Μαδρίτης αποτελεί τρανό παράδειγμα που αποδεικνύει, πως δεν χρειάζεται να ξοδεύεις χοντρά λεφτά (τηρουμένων πάντα των αναλογιών, εννοούμε ότι δεν ξοδεύει όσα Ρεάλ, Μπάρτσα, Μπάγιερν, Τσέλσι, Σίτυ κλπ) για να κτίσεις καλή ομάδα. Εκεί που η Πριμέρα Ντιβιζιόν ήταν για χρόνια υπόθεση 2 ομάδων, Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, η Ατλέτικο όχι μόνο κατάφερε να μπει σφήνα, αλλά θα διεκδικήσει και το Τσάμπιονς Λιγκ στον τελικό κόντρα στη συμπολίτισσα της Ρεάλ.
Πώς τα κατάφερε; Δίνοντας τα κλειδιά στον κατάλληλο άνθρωπο, τον Ντιέγκο Σιμεόνε. Ο Αργεντίνος ο οποίος υπήρξε αρχηγός και θρύλος της ομάδας, θεωρείται τακτική ιδιοφυΐα και αυτό φωνάζει στο γήπεδο. Βρίσκεται στην ομάδα από το 2011 και σε συνεργασία με τον Τεχνικό Διευθυντή της ομάδας Αντρέα Μπέρτα, έχουν καταφέρει να οργανώσουν την ομάδα και να την στελεχώσουν με ποιοτικούς ποδοσφαιριστές. Η ραχοκοκκαλιά της Ατλέτικο, αποτελείται κυρίως από παίκτες που έπαιζαν στην Ισπανία και ξεχώριζαν (Φελίπε Λουίζ, Ντιέγκο Κόστα, Άντριαν Λόπεζ, Ραούλ Γκαρσία, Γκοντίν, Νταβίντ Βίγια είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα) και παίκτες βλαστάρια της Ατλέτικο όπως ο Γκάμπι, ο Σουάρεζ και ο Κόκε.
Τηρουμένων πάντα των αναλογιών, αυτές οι ομάδες πρέπει να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. Το πρώτο που οφείλουμε να κάνουμε, είναι να πάρουμε απόφαση πως ο Καϊάφας πρέπει να μείνει για αρκετό καιρό στον πάγκο μας. Από κει και πέρα να αντιληφθούμε ότι το ποδόσφαιρο προχωράει, το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Ακόμα κι αν ο τεχνικός διευθυντής δεν έχει τον τελικό λόγο στον προγραμματισμό, πρέπει να είναι σε θέση να οργανώσει το τμήμα, να μας βοηθήσει να ανέβουμε επίπεδο.
