Με αφορμή τις τελευταίες συζητήσεις που έγιναν σχετικά με το βίντεο στο οποίο παρουσιάζεται ένας άνθρωπος σε τροχοκάθισμα θέλω να παραθέσω κι εγώ με τη σειρά μου κάποιες σκέψεις ή τέλος πάντων κάποιες απαντήσεις στις ανησυχίες του κ. Δημήτρη Λαμπριανίδη.
Κατ΄ αρχάς, με όλο το σεβασμό και την εκτίμηση προς το πρόσωπο σας κ. Λαμπριανίδη για το έργο που επιτελείτε ως πρόεδρος της οργάνωσης παραπληγικών Κύπρου θέλω να σας εκφράσω τη βαθύτατη μου θλίψη για τον τρόπο που έχετε εκφρασθεί που σε καμία περίπτωση δεν τιμά τη θέση την οποία κατέχετε. Έχω διαβάσει πολλές φορές την άποψη σας για το θέμα και θα προσπαθήσω να απαντήσω με επιχειρήματα και όχι γενικολογίες όπως εσείς πράξατε.
Έχετε απευθυνθεί στο σωματείο Ομόνοια Λευκωσίας το οποίο πρεσβεύει χωρίς υπερβολή το μισό φίλαθλο κοινό της Κύπρου. Αυτό το σωματείο δημιουργήθηκε μέσα από αδικίες και κατατρεγμούς ανθρώπων οι οποίοι είχαν απλά διαφορετικές απόψεις. Συγνώμη που ανατρέχω σε ιστορικά γεγονότα και στοιχεία που δεν έχουν άμεση σχέση με την τοποθέτηση αλλά προσπαθώ να σας προϊδεάσω γι΄ αυτά που θα πω στη συνέχεια. Εξάλλου είπατε ότι κρατάτε απόσταση από το άθλημα και ίσως δεν γνωρίζετε την ιστορία της Ομόνοιας. Η Ομόνοια λοιπόν δεν είναι απλά μια ποδοσφαιρική ομάδα όπως την αποκαλείτε αλλά μια έννοια βαρυσήμαντη με ιδέες βαθιά ριζωμένες όπως αυτή της ισότητας, της ειρήνης, της αγάπης, της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Επίσης δεν είναι τυχαίο το όνομα που της έχει δοθεί.
Πραγματικά δεν περίμενα ποτέ ότι τέτοια τοποθέτηση θα γινόταν από τον πρόεδρο της οργάνωσης παραπληγικών. Αυτό που θέλετε να μας πείτε είναι ότι η Ομόνοια σκόπιμα έβαλε έναν άνθρωπο ανάπηρο στο βίντεο έτσι ώστε να προκαλέσει τα συναισθήματα του κόσμου για να κερδίσει χρήματα. Αξίζει να σας αναφέρω ότι ο κόσμος της Ομόνοιας πριν δύο χρόνια σε οικονομική εκστρατεία έχει εισφέρει στα ταμεία 2.5 εκατομμύρια και δεν υπήρχαν βίντεο που να παρουσιάζουν ανθρώπους με αναπηρία ή ειδικές ικανότητες. Γιατί λοιπόν τώρα να κάνει αυτό το σκόπιμο βίντεο; Έχει τέτοια ανάγκη; Μήπως η προκατάληψη σας οδήγησε σε αυτά τα συμπεράσματα;
Είναι γεγονός ότι οι πονηρές σκέψεις δημιουργούνται από πονηρούς ανθρώπους. Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του αντίληψη για κάποια γεγονότα, άλλοι βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο και άλλοι το βλέπουν μισοάδειο. Δυστυχώς αυτό που κάνατε εσείς είναι να δακτυλοδείξετε τον ανάπηρο αυτό άνθρωπο να τον στήσετε στη γωνιά παραβλέποντας ότι είναι ένας ενήλικας άνθρωπος με δική του άποψη και βούληση. Απορώ πως θα νιώθει τώρα αυτός ο άνθρωπος με την κατάσταση που δημιουργήσατε. Με τις ιδέες και τις απόψεις σας έχουμε καταλάβει ότι οι άνθρωποι με αναπηρικά καροτσάκια πρέπει να κλείνονται σπίτι, δεν δικαιούνται να συμμετέχουν σε βίντεο, ούτε να προσφέρουν στην κοινωνία. Έχετε μεταφέρει την άποψη ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι άξιοι λύπησης και δεν πρέπει να παρουσιάζονται στα κοινωνικά δρώμενα. Από τα βάθη της καρδιάς μου κ. Λαμπριανίδη σας συγχαίρω γιατί μας έχετε υπενθυμίσει πόσο ανάπηρη είναι η κοινωνία μας.
Έχετε πει ότι στο γήπεδο που αγωνίζεται η Ομόνοια υπάρχουν 40 μόνο θέσεις για ανθρώπους που χρησιμοποιούν τροχοκάθισμα. Προφανώς έχετε απόλυτο δίκαιο όμως το γήπεδο δεν είναι ιδιοκτησία της Ομόνοιας. Είναι αδιαμφησβήτητο ότι σαν πολιτεία, όχι μόνο στον αθλητισμό είμαστε πάρα πολύ πίσω. Πολλές φορές η Ομόνοια βοηθούσε άτομα με αναπηρία να παρακολουθήσουν τον αγώνα από το γήπεδο και όχι από την κερκίδα. Συγκεκριμένα ο κ. Αντρέας (αιωνία του η μνήμη) τον οποίο σχεδόν όλοι οι Ομονοιάτες θα γνωρίζουν δεν έχανε παιχνίδι της ομάδας και συχνά τον βλέπαμε μέσα στο γήπεδο. Αυτό τον άνθρωπο η ομάδα τον τίμησε μπροστά από δεκάδες χιλιάδες κόσμο.
Όπως αυτό τον άνθρωπο υπάρχουν και άλλοι δεκάδες στην κερκίδα της Ομόνοιας, υπάρχει τυφλός ο οποίος επίσης δεν απουσιάζει ποτέ από την κερκίδα, υπάρχουν παιδιά με ειδικές ικανότητες, υπάρχουν άνθρωποι φτωχοί που τα όνειρα τους πέθαναν εδώ και χρόνια, υπάρχουν και πλούσιοι και υγιής. Βλέπετε ο κόσμος της Ομόνοιας καλύπτει όλο το φάσμα μιας κοινωνίας οι οποίοι βρίσκουν διέξοδο από τα προβλήματα τους, το γήπεδο και την αγαπημένη τους Ομόνοια. Γιατί να δημιουργούμε καλούπια ανθρώπων στο μυαλό μας οι οποίοι μόνον αυτοί δικαιούνται να συμμετέχουν σε διαφημίσεις ή οικονομικές εκστρατείες; Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι όλοι είμαστε άνθρωποι, έχουμε ίσα δικαιώματα και πρέπει να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα.
Με εκτίμηση Λένος Κ.
