Δεν ήμουν ποτέ υπέρ των απολύσεων προπονητών. Ήμουν αντίθετος στην απόλυση κατά σειρά των Σαβέφσκι, Λεμονή, Λάρκου, Μπάγεβιτς και πάλι Σαβέφκσι. Και τώρα, είμαι αντίθετος με ενδεχόμενη απομάκρυνση Καϊάφα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ίδιος δεν έχει ευθύνες.
Η χθεσινή εικόνα της ομάδας στο Δασάκι είναι αποτύπωση του κάκιστου προγραμματισμού. Στα τελευταία 3 επίσημα ματς, η άμυνα παρουσιάζει εικόνα ομάδας αγροτικού. Δεχόμαστε τέρματα από πλάγια άουτ, από βολέ του πορτάρη, από γρήγορες εκτελέσεις φάουλ με παίχτες εκτός θέσης. Η κακή ψυχολογία και η έλλειψη συγκέντρωσης που επικαλούνται όλοι για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, είναι θεωρώ το μίνιμουμ. Οι βασικοί λόγοι της αποκρουστικής αμυντικής εικόνας είναι λόγοι ποσότητας και ποιότητας των αμυντικών και κατ’ επέκταση ότι οι παίχτες που αγωνίζονται στην αμυντική γραμμή είναι όλοι τους βαφτισμένοι. Κανένας (εκτός από έναν τωρά που το σκέφτομαι) δεν παίζει στη φυσική του θέση. Και αυτό είναι ευθύνη του προπονητή και μόνον.
Για τον κακό προγραμματισμό τα είπαμε στο προηγούμενο άρθρο. Πλέον είναι ξεκάθαρο, και όποιος δεν το αποδέχεται, απλώς εθελοτυφλεί: Δεν κόφκει το μάτι του Καϊάφα. Ο Κωστής είναι προπονητής. Ούτε για τεχνικός διευθυντής κάμνει, ούτε για σκάουτερ, είναι ο προπονητής μας και αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος του. Σκεφτείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η εικόνα της άμυνας, αν το καλοκαίρι προχωρούσε σε (μόλις) 2 σωστές κινήσεις. Αριστερό μπακ και στόπερ. Αυτό σημαίνει ότι χθες, θα έπαιζε ο στόπερ δίπλα από Ρούνιε, ο Ούτσα στη φυσική του θέση και ο αριστερός μπακ στη θέση του Μεντί. Πάμε στα βαφτίσματα: Παίξαμε ένα ημίχρονο με Ράμος δεξί μπακ και ένα ημίχρονο με Ράμος αριστερό μπακ (τον Κιρμ δεν τον θέλει να τον δει ούτε ζωγραφιστό και τρίτη αλλαγή πέρασε ο Φυλακτού για να γυρίσω το ματς). Όχι μόνο αυτό, καταΐσιεψα τον Ράμος για ένα ημίχρονο αριστερά, ο άνθρωπος έκαμνεν overlap, έφτανεν μέχρι το κόρνερ και έπρεπε να σταματήσει, να στραφεί πίσω για να αλλάξει πόδι και να φκάλει σέντρα με το δεξί. Παίξαμε με Μάριο δεξί μπακ. Παίξαμε με τον δεξί μπακ, στόπερ (Ούτσα). Παίξαμε με ένα στόπερ (???) αριστερό μπακ. Το τελευταίο μας στοίχισε και γκολ: Αφύλακτη πλευρά, ο Μεντί να διαμαρτύρεται όπως τον μαθητή του δημοτικού ότι δεν έκανε φάουλ αντί να καλύψει τη θέση του ή (μιλούμε για τα βασικά) να σταθεί μπροστά από τη μπάλα να καθυστερήσει την εκτέλεση, ούτως ώστε να μην πιαστεί η άμυνα σε ανισορροπία.
Παίξαμε 8 επίσημα και ακόμα μοντάρουμε την ομάδα. Για τους εξτρέμ δεν το συζητώ, χάσαμε τον λογαριασμό. Πήγαμε να πάρουμε πρόκριση με βασικό το Φοφανά και μετά από μια βδομάδα τον πακκεττάραμε. Τον Κιρμ τον έχουμε για να κρατά μια θέση μέσα στο λεωφορείο. Αν δεν του έκαμνε, ας τον έδιωχνε από τον Ιούνιο. Για τον Εζέ πάω πάσο. Και καπάκι, δεν έχουμε εννιάρι. Πουλήσαμε τον Ποτέ και τον αντικαταστήσαμε με τον Ρουσιά.
Πού καταλήγω; Λέγαμε την προηγούμενη φορά ότι πρέπει κάποιοι «να αλλάξουν επιτέλους τη φύση τους». Για να μην έχουμε τα ίδια τον Γεννάρη και τα ίδια το καλοκαίρι και ούτω καθ΄εξής, το Δ.Σ. (τα είπαμε για τις ευθύνες του συμβουλίου στο άρθρο μας «Ο εγκληματικός προγραμματισμός») πρέπει να ΕΠΙΒΑΛΕΙ τεχνικό διευθυντή ΧΘΕΣ. Κοιτάξετε τα Σκαλιωτούθκια τι υγιή εικόνα ομάδας εκπέμπουν. Εμείς καταφέραμε να κάνουμε την ομάδα χειρότερη απ’ ότι πέρσι (εξαίρεση ο Χριστοφή ασφαλώς). Ο τεχνικός διευθυντής σε συνεργασία με την τεχνική ηγεσία, θα αξιολογεί παίχτες ολόχρονα, αναλόγως των αναγκών της ομάδας. Θα ταξιδεύει και θα τους τσιακκάρει. Αυτά ΔΕΝ μπορεί να τα κάμει ούτε ο Καϊάφας, ούτε ο Σεργίου, δεν μπορούν να τα κάνουν όλα, οι δουλειές τους είναι άλλες. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μόνες μεταγραφές που κρίνονται επιτυχημένες είναι του Σιέρινταν και του Μπεμπέ, που κακά τα ψέματα, θα μπορούσα να τες κάμω και εγώ ο ίδιος που δεν καταλάβω που μάππα.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά πάμε στη διακοπή. Πάμε να ηρεμίσουμε, να υποδεκτούμε τον παιχταρά, να διώξουμε όσους είναι να διώξουμε και να πάρουμε στόπερ. Να σουλουπώσουμε την άμυνα, να ξιβαφτιστούν οι βαφτισμένοι και να βγάλουμε την εικόνα ομάδας που πάει για πρωτάθλημα. Να βγάλουμε επιτέλους την εικόνα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Ομόνοια μέχρι το τέλος.
Το κεντρί.
