Να πω την αλήθεια αυτά τα καλέσματα της τελευταίας δεκαετίας να παραστούν οι οπαδοί της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και να στηρίξουν την ομάδα, μου κάθονται λίγο στραβά στο λαιμό.
Ίσως γιατί έχω ζήσει και τις άλλες εποχές. Τις εποχές που δεν χρειαζόταν να καλέσει κανείς κανένα. Τις εποχές που Σάββατο ή Κυριακή ανάλογα, απλά σήμαινε ΟΜΟΝΟΙΑ. Χωρίς να χρειάζονται ανακοινώσεις καλέσματα και επιχειρήματα για να μας πείσουν να δώσουμε το παρόν μας.
Δεν είχαμε καν κινητά, δεν κάναμε εξηγήσεις με τους φίλους μας, δεν ειδοποιούσαμε και δεν καλούσαμε κανένα. Απλά ήταν όλοι εκεί. 2-3 ώρες πριν την έναρξη.
Στα εκτός; Εκεί να δεις μικρέ! Ένας καταπράσινος αυτοκινητόδρομος. Ένα ατέλειωτο κομβόι με στολισμένα αυτοκίνητα. Σημαίες κασκόλ και ότι άλλο φανταστείς.
Έζησα παιχνίδι με την ΑΕΛ που κάναμε 2 ώρες και 10 λεπτά να φτάσουμε Λεμεσό. Σημειωτόν που το Γκαβερνορς. Και κανείς δεν παραπονιόταν. Ήταν κόρνες χαράς. Και κόρνες ειδοποίησης. Έρχεται ο λαός. Ο ένας και μοναδικός. Ο μεγάλος λαός της ΟΜΟΝΟΙΑΣ!
Ο Φωφός που το Δάλι
Μέσα σε όλα αυτά ήρθε στο μυαλό μου ο Φωφός που το Δάλι. Ξενοφών ήταν το όνομα του αλλά κανείς δεν τον φώναζε έτσι, ήταν ο Φωφός μας.
Πολύ χαρακτηριστική φιγούρα στην κερκίδα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Όλοι οι παλιοί σίγουρα τον θυμούνται και όλοι τον αγαπούσαν. Πολλοί συνεισφέραμε με προθυμία στην αγορά του σάντουιτς του, των τσιγάρων του, του εισιτηρίου του. Σε κάθε αγώνα περίμενε καρτερικά μετά την νίκη έξω από τα αποδυτήρια να πιάσει δεκασέλινο ή λιρούα που τους παίκτες. Καλά διαβάσατε. Τότε υπήρχαν παίκτες που μετά από νίκη έδιναν πριμ σε οπαδούς!
Γιατί ήξεραν πως ο Φωφός μας ζει και αναπνέει ΜΟΝΟ για την ΟΜΟΝΟΙΑ.
Η ιστορία που θα διαβάσετε πιο κάτω είναι πραγματική. Υπάρχουν μάρτυρες και όλοι οι ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ άνω των 40 που τον ήξεραν θα συμφωνήσουν πως δεν τους φαίνεται απίστευτη. Αυτός ήταν ο Φωφός.
Αρχές λοιπόν δεκαετίας 2000 και η ΟΜΟΝΟΙΑ παίζει στην Λεμεσό με την ΑΕΛ. Οι φίλοι του που τον έπαιρναν στο γήπεδο κάθε βδομάδα συμφωνούν να του κάνουν πλάκα. Όποιον ρωτήσει του λέει πως δεν θα πάει γήπεδο και ο Φωφός μας έχει αφηνιάσει.
Δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί πως θα λείψει και Παρασκευή βράδυ παίρνει την μεγάλη απόφαση. Θα ξεκινήσει με τα πόδια! Με την ελπίδα μέχρι το επόμενο μεσημέρι να φτάσει Τσίρειο.
Οδηγοί εντοπίζουν πεζό στον αυτοκινητόδρομο και ειδοποιούν την αστυνομία. Η οικογένεια του γνωρίζοντας τα θέματα του, του είχε πάντα στο σακάκι μια κάρτα με έναν αριθμό τηλεφώνου σε περίπτωση που χαθεί να την δείξει και να τους ειδοποιήσουν.
Οι αστυνομικοί (πιθανόν και να τον αναγνώρισαν) ενημερώνουν πως είναι πρόθυμοι να τον μεταφέρουν πίσω στο Δάλι με το περιπολικό. Κάνουν το καθήκον τους και η οικογένεια για να τους ευχαριστήσει που μετέφεραν τον φίλο μας προσφέρετε να κεράσει στα όργανα καφέ (νομίζω μπύρα αλλά ας μην μπλέξουμε κόσμο).
Η μία κουβέντα φέρνει την άλλη και η παραμονή των αστυνομικών στο Δάλι παρατείνεται κάποιες ώρες. Καληνυχτούν δέχονται ξανά τις ευχαριστίες και αναχωρούν.
Φυσικά την πλάκα τους θα την πάθαιναν ένα 15λεπτο αργότερα. Όταν μετά το Πέρα Χωριό θα συναντούσαν και πάλι τον Φωφό να κάνει 2η απόπειρα για το μεγάλο ταξίδι!
Φωφό που πιθανόν να ξεκίνησες για ΓΣΠ, υπάρχουν ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ που θέλουν κάλεσμα!
Αιωνία σου η μνήμη.
Την αγάπη μου,
Πιστός Ακόλουθος
ΥΓ: Ξέρω πως του Γιώρκου, του κολλητού της Πανδώρας, αρέσκει του πιο πολλά η άλλη ιστορία του Φωφού. Εκείνη στο νοσοκομείο με τους ξένους ποδοσφαιριστές. Θα επανέλθουμε!
Ακολουθείστε τον Πιστό Ακόλουθο στο Facebook
