Πόσα χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία χρονιά που η ΟΜΟΝΟΙΑ είχε στα χαφ της ένα παικταρά σαν τον Νούνο Ασσίς; Αυτόν τον σεληνιασμένο Χριστοφή που σμπαραλιάζει κάθε άμυνα, πόσο καιρό παρακαλούσαμε να τον δούμε; Είχε ξανά στον πάγκο της η ΟΜΟΝΟΙΑ διεθνείς Πορτογάλους (Ζοάο Άλβες) και παίκτες με προϋπηρεσία στην Πόρτο (Αντράντε); Τι δεν θα δίναμε για να έχουμε πέρσι αυτό τον φετινό Λεάντρο στις τάξεις μας; Και δεν έχουμε αναφέρει ακόμα Παβίτσεβιτς, Εφραίμ, Αβραάμ, Σπούγκιν, Άλβες, Φρέντι και άλλους. Τα αποτελέσματα της ομάδα όμως δυστυχώς, άλλα δείχνουν…
Είναι κρίμα. Είναι κρίμα γιατί η ΟΜΟΝΟΙΑ πραγματικά έχει αρκετή ποιότητα, έχει δυνατότητες πολύ μεγαλύτερες από αυτές που δείχνει στο γήπεδο. Οι μισοί από τους παίκτες που αναφέραμε πιο πάνω, είναι σκιά του εαυτού τους, σε καμιά περίπτωση δεν δικαιολογούν τις περγαμηνές που τους συνοδεύουν. Σχεδόν όλη η ομάδα, δείχνει να έχει ένα τεράστιο βάρος που την τραβάει πίσω, ακόμα και σε παιχνίδια που παίζει κατά διαστήματα καλά, όπως το προχθεσινό. Υπάρχουν και αδυναμίες προφανώς, υπάρχουν και παίκτες που δεν είναι τόσο βέβαιο πως μπορούν να βοηθήσουν. Η αίσθηση που έχουμε όμως είναι πως αδικούν τους εαυτούς τους, αδικούν και την ΟΜΟΝΟΙΑ.
Τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ. Είναι ακόμα πολύ νωρίς, η τριάδα των παιχνιδιών που ακολουθεί όμως μπορεί να κρίνει τα πάντα. Θα είναι πραγματικά κρίμα, αν μια ομάδα με τόσο μεγάλες δυνατότητες, καταδικάσει τον εαυτό της σε μια χρονιά μέτρια.
