Στα χρόνια που ασχολούμαστε, δεν θυμόμαστε ποτέ άλλοτε το οικοδόμημα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ σε τόσο άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Πραγματικά το μόνο που έμεινε όρθιο, είναι η περηφάνια του κόσμου και αυτή δεν πηγάζει από την εικόνα του σωματείου αυτή τη στιγμή, αλλά από την ιστορία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, την ιδέα πίσω από αυτό.
Η ψυχολογία όλων είναι στο ναδίρ και αναζητούν εκείνη την ηλιαχτίδα φωτός στην άκρη του τούνελ. Αυτή μπορεί να φανεί μόνο μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Στο τέλος της ημέρας ο ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ θέλει να βλέπει μπάλα και δεν συμβιβάζεται με την μετριότητα, αφού γνωρίζει πως η ομάδα μπορεί για πολλά περισσότερα. Περιμένει από την ποδοσφαιρική ομάδα να πάρει από το χεράκι το σωματείο και να το οδηγήσει μακριά από τη μιζέρια, στο φως…
Υπό άλλες συνθήκες, θα λέγαμε πως τα τρία ντέρμπι στη σειρά είναι ιδανική ευκαιρία αποκατάστασης της τάξης και ολικής επαναφοράς στην κούρσα του πρωταθλήματος. Αυτό που θα πούμε τώρα, είναι να προστατευτεί η ομάδα από τις όποιες πιέσεις δημιουργούν τα λογής λογής εξωαγωνιστικά προβλήματα, να δώσει ότι έχει και όπου μας βγάλει. Δεν είναι εύκολο καθόλου, το αντίθετο μάλιστα. Οι δυνατότητες όμως υπάρχουν.
