Για άλλη μια φορά, η ΟΜΟΝΟΙΑ βρίσκεται σε δύσκολη θέση, αυτή τη φορά αγωνιστικά. Δεν συμφωνούμε πάντως πως η ομάδα χθες ήταν τραγική (γιατί λέχθηκε και αυτό), σίγουρα άξιζε να κερδίσει και από το γήπεδο ήταν ξεκάθαρο πως οι ποδοσφαιριστές κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια. Η ουσία είναι πάντως πως βρισκόμαστε 5 βαθμούς πίσω από την κορυφή και ενώ ακολουθεί ένας αγωνιστικός Γολγοθάς.
Υπό άλλες συνθήκες, ίσως να λέγαμε πως οι τρεις αγωνιστικές που ακολουθούν είναι ιδανική ευκαιρία για να ξαναμπεί η ομάδα στο πρωτάθλημα. Όταν όμως μέχρι την τρίτη αγωνιστική έχεις αλλάξει προπονητή, έχεις σοβαρά οικονομικά προβλήματα, δεν μπορείς να πάρεις παιχνίδια που ελέγχεις πλήρως, η πίεση αυξάνεται, γιγαντώνεται και το μόνο που μπορούμε να σκεφτούμε αυτή τη στιγμή είναι “ας μπούμε δυνατά κι όπου μας βγάλει”.
Διοίκηση και τεχνική ηγεσία οφείλουν να βρουν τους τρόπους να αποφορτίσουν την ομάδα από την πίεση και να δουλέψουν για να τη βελτιώσουν, γιατί χρειάζεται μεγάλη βελτίωση. Δρόμος υπάρχει μπόλικος, το θέμα είναι πως η ΟΜΟΝΟΙΑ κάθε εβδομάδα έχει να αντιμετωπίσει διαφορετικά δράματα. Μια είναι το οικονομικό, μια οι προπονητές, την άλλη παραιτείται ο πρόεδρος, ρίχτε μέσα και καμιά αγωνιστική αποτυχία, καμιά ματσαράγκα τύπου Σκαπούλλη και δένει το γλυκό. Φυσιολογικό είναι ο κόσμος να μην ξέρει πως να αντιδράσει, φυσιολογικό να απογοητεύεται. Αν δεν επέλθει ηρεμία, οι επιτυχίες δεν θα έρθουν ποτέ. Και η ΟΜΟΝΟΙΑ απέχει από αυτήν…
